Μία συνέντευξη που δόθηκε πριν 40 χρόνια σε μία εποχή που τίποτε δεν προμήνυε που θα οδηγούσε την Ελλάδα ένα σύστημα που ήρθε μέσα από ιαχές και συνθήματα και έγινε κατεστημένο.
Ο Αλέκος Παναγούλης στην εφημερίδα «Ακρόπολις» το 1975 μιλάει στην δημοσιογράφο, Σοφία Μαλτέζου, και λέει την Αλήθεια που δυστυχώς η πλειοψηφία του ελληνικού λαού ποτέ δεν ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ακτινογραφείται μέσα από την σκέψη ενός καθαρού αγωνιστή. Ενός καθαρού και «περιέργως» σκοτωμένου Έλληνα.
Τα ερωτήματα που έθεσε τότε ο Παναγούλης στον ελληνικό λαό για τον "πολιτικό της Αλλαγής" παίρνουν τις απαντήσεις σήμερα που η Ελλάδα δεν θεωρείται υπανάπτυκτη αλλά "ευρωπαϊκή" επειδή είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης του ευρωπαϊκού και αμερικανικού κεφαλαίου.
Απαντήσεις την στιγμή που εκείνος ο δήθεν σοσιαλισμός γίνεται η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή δύναμη παίρνοντας στις αγκάλες της την ευρωπαϊκή Αριστερά μετά την αποτυχία της να αντιμετώπιση την λαίλαπα των χρεών, κλείνοντας για πάντα την πόρτα της πραγματικής αλλαγής και ελευθερίας τουλάχιστον στην ευρωπαϊκή αυτοκρατορία.
Σοφία Μαλτέζου: Σε τι διαφέρει ο δικός σου σοσιαλισμός από τον σοσιαλισμό του κ. Παπανδρέου που δεν υιοθέτησες, πολιτικά τουλάχιστον;
Αλέκος Παναγούλης: Ο κ. Παπανδρέου πιστεύει ότι ο προοδευτισμός είναι ανευθυνότητα. Συρράφει ωραίες λέξεις, ηχηρές φράσεις, χτίζοντας ιδεολογίες με νεφελώματα. Όπως άλλοι χρησιμοποιούν χωρίς να την πιστεύουν τη λέξη Δημοκρατία- αλλά εκείνοι τουλάχιστον δίνουν μια κάποια εικόνα της Δημοκρατίας στην οποία εμφανίζονται ότι πιστεύουν- έτσι ο κ. Παπανδρέου χρησιμοποιεί τη λέξη σοσιαλισμός, χωρίς να μπορεί να μας εξηγήσει ποιον σοσιαλισμό εννοεί. Γιατί και ο Μουσολίνι για σοσιαλισμό μιλούσε αλλά προχωρώντας το στα άκρα τον έφθασε τελικά στον φασισμό. Και ο Χίτλερ μεταμόρφωσε τον δικό του σοσιαλισμό σε ναζισμό. Με τα ίδια νεφελώματα χτίζει και ο κ. Παπανδρέου τον σοσιαλισμό του.
Σοφία Μαλτέζου: Δεν φαίνεσαι να πιστεύεις στον σοσιαλισμό του, όποιος κι αν είναι αυτός.
Αλέκος Παναγούλης: Ομολογώ πως όχι. Γιατί ο κ. Παπανδρέου δεν μιλάει σήμερα για πρώτη φορά. Έχει μιλήσει και το 1964 και το 1965 και το 1967 και το 1968 και δυστυχώς γι' αυτόν κάθε φορά λέει διαφορετικά πράγματα.
Ρωτήθηκε π.χ. το 1968 που άνηκε ιδεολογικά. Και μπροστά στους φακούς της αμερικάνικης και της ευρωπαϊκής τηλεοράσεως, μπροστά σε εκατοντάδες δημοσιογράφους δήλωσε πως ανήκει στο νιου ντηλ, στα νέα σύνορα, στον νεοκαπιταλισμό. Και εκεί άνηκε.
Το αποδεικνύει και η οικονομία που εδίδασκε και που δεν ήταν άλλη από την θεωρία των οικονομετρικών μοντέλων. Εδίδασκε δηλαδή πως οι χώρες της Λατινικής Αμερικής δεν είναι υπανάπτυκτες γιατί αποτελούν αντικείμενο εκμεταλλεύσεως του βορειοαμερικανικού κεφαλαίου.
Αυτή την οικονομία την επίστεψε και την υπηρέτησε. Πως τώρα περνάει στον ασυγκράτητο σοσιαλισμό και στην πλήρη ανεξαρτησία της χώρας; Θα τον πιστεύαμε αν ξαφνικά βλέπαμε τον Μάο να γίνεται οπορτουνιστής δεξιών αποκλίσεων;
Το ιδεολογικό πρόγραμμα του κ. Παπανδρέου, το επαναλαμβάνω, είναι ένα απλό νεφέλωμα. Όσο για το πολιτικό του πρόγραμμα, αν είχαν συγκεντρωθεί σε τόμο όσα κατά καιρούς έχει διακηρύξει σχετικά, το βιβλίο θα μπορούσε να κυκλοφορήσει με τον γενικό τίτλο: «Διαλέγετε και παίρνετε».
Αν είσαστε σοσιαλίστρια, θα ανοίγατε στη σελίδα 87. Αν ήσασταν κομουνίστρια θα καταφεύγατε στη σελίδα 141… Είναι καιρός νομίζω να μας πει τι πιστεύει αν και δεν βλέπω να ωρίμασε ακόμα για να ικανοποιήσει την περιέργειά μας.
Υπήρξε ο μόνος από τα 10 εκατομμύρια Έλληνες που δεν κατάλαβε στις 23 Ιουλίου τι συνέβη στη χώρα και ούτε τώρα το έχει καταλάβει. Μας είπε μετά την πτώση της χούντας ότι τίποτα δεν άλλαξε στη χώρα και πως ο αγώνας συνεχίζεται. Δεν μπορεί να αναιρέσει το λόγο του φανερά και προσπαθεί με τον ψίθυρο να τον διαψεύσει. Εγώ όμως, και πάλι τον ρωτάω: Είναι σοσιαλιστής ή νεοκαπιταλιστής;
Η συνέντευξη είναι από το Αρχείο του Χάρη Παυλίδη
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου