Ανθρώπινο ανακοινωθέν

της Κατερίνας  Γκαράνη

Εκεί που λες ότι χαθήκαν όλα, ότι ο σεβασμός στην αξιοπρέπεια έχει φύγει ανεπιστρεπτί, ένα κλικ μιας φωτογραφικής μηχανής σε κάνει να πιστεύει ότι οι στιγμές αλλάζουν την ζωή και δεν έχει καμία σημασία αν ο κόσμος ποτέ δεν θα αλλάξει.

Ο γιατρός Ανδρέας Ηλιάδης δεν θα γινόταν τόσο γνωστός στο ευρύ κοινό αν το δράμα των προσφύγων δεν ήταν στην επικαιρότητα. Πρόκειται για τον διευθυντή της ΜΕΘ Παίδων του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών, ο οποίος με μία ομάδα 18 γιατρών από την Αχαΐα κάνει το λειτούργημα του στα νησιά που φθάνουν κατά χιλιάδες παιδιά ανάμεσα στα ανθρώπινα ερείπια.

Θα περίμενε κανείς από έναν γιατρό να θεωρεί ότι η διάκριση σε κάποιο ιατρικό συνέδριο να είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής του. Ο ίδιος όμως ανεβάζοντας την φωτογραφία στην προσωπική του διαδικτυακή σελίδα σχολιάζει: "Από τις ομορφότερες στιγμές της ζωής μου …..το χαμόγελο ενός βρέφους στο ιατρείο των γιατρών της Αχαΐας στη Συκαμιά Λέσβου".

Έχει δίκιο να λέει από τις ομορφότερες διότι οι στιγμές τέτοιων νικών για τον γιατρό Ηλιάδη ήταν αρκετές κατά την άσκηση του λειτουργήματός του, όπως ισχυρές ήταν και οι ήττες του παρά τις πολυήμερες μάχες που έδινε για μια παιδική ζωή.

Μία αναζήτηση στο διαδίκτυο δείχνει ότι ο κ. Ηλιάδης έχει μεγάλη πορεία στην στήριξη παιδιών και στην στήριξη των γονιών τους με βαριές ασθένειες ή σοβαρά ατυχήματα που φτάνουν στην Παιδιατρική Κλινική του Πανεπιστημιακού νοσοκομείου Πατρών. Τα δημόσια ευχαριστήρια γονιών για τις μάχες που έδωσε ο κ. Ηλιάδης για να κρατήσει τα παιδιά τους στην ζωή είναι πολλά. Κάποια περιστατικά μάλιστα θεωρούνταν "χαμένες υποθέσεις".

Οι γονείς της Όλγας, Γιώργος Γιαννακόπουλος και Κωνσταντίνα Μιχαλοπούλου έγραφαν πριν μήνες: "Το Μάρτιο του 2014 το 4,5 χρονών μωρό μας, ύστερα από λάθος αξιολόγηση συμπτωμάτων, έλλειψη συνδυαστικής σκέψης, επιπολαιότητας και χρονοτριβής παιδιάτρων (ιδιώτη και μη), έφτασε – ευτυχώς – στα έμπειρα χέρια των ειδικών – επιστημόνων – ιατρών – ανθρώπων, κ. Ανδρέα Ηλιάδη και κ. Νικήτα Χατζηγιάννη και όλης της ομάδας της ΜΕΘ Παίδων που λειτουργεί με τις καλύτερες προδιαγραφές και άριστο ιατρικό και φαρμακευτικό εξοπλισμό.

Και στη δική μας περίπτωση ο Διευθυντής της ΜΕΘ Παίδων, κ. Ανδρέας Ηλιάδης και ο επιμελητής ιατρός της Μονάδας, κ. Νικήτας Χατζηγιάννης, έμειναν πάνω από το προσκέφαλο του παιδιού μας συνεχόμενα εικοσιτετράωρα και δεν έπαψαν στιγμή να μας ενημερώνουν τόσο για την κατάστασή του όσο και για τα επόμενα βήματα τους. Μας καθοδήγησαν και μας βοήθησαν ανιδιοτελώς, με χαμόγελο και καλοσύνη. Ακόμα και σήμερα, ένα χρόνο μετά, το ενδιαφέρον τους για την υγεία του παιδιού μας παραμένει αμείωτο".

Σε ένα άρθρο του ο πατρινός αρθρογράφος, Διονύσης Ζακυνθινός τον Ιούνιο του 2014 τόνιζε: "Η πρώτη φορά που άκουσα για τον Ανδρέα Ηλιάδη ήταν πριν από μερικά χρόνια, όταν ένα πιτσιρίκι του περίγυρού μου προσβλήθηκε από μηνιγγίτιδα. Ο διευθυντής της ΜΕΘ Παίδων του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου τα έδωσε όλα και ήταν συνεχώς στο πλευρό του. Και όταν το παιδάκι έγινε καλά, πήρε το… πτυχίο της αποφοίτησης του από κει.

Ναι, πτυχίο! Πρόκειται για ένα τρικ που επινόησε αυτός ο μεγάλος γιατρός και άνθρωπος για να κάνει τα παιδάκια να βγαίνουν από το νοσοκομείο σε όσο το δυνατόν γίνεται καλύτερη ψυχολογική κατάσταση και για να μην τους μείνει η νοσηλεία στο μυαλό ως μια τραυματική εμπειρία".

Αλλά και ο ίδιος ο κ. Ηλιάδης μιλάει για τους ασθενείς του ως άνθρωπος πάνω απ' όλα και όχι ως επιστήμονας. Στην περίπτωση της 11χρονης Αλίσιας που ξαφνικά έπεσε σε κώμα εξαιτίας σοβαρής εγκεφαλικής αιμορραγίας ο κ. Ηλιάδης είχε πει τότε: "Αυτή η μικρούλα είναι η πρώτη μαθήτρια στην τάξη της και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλους.

Ξυπνάει κάθε πρωί από τις 6.00, προετοιμάζει το αδερφάκι της, το ταΐζει, το ντύνει και το περιποιείται, γιατί οι γονείς τους πιάνουν δουλειά πολύ νωρίς. Επειτα ετοιμάζεται κι εκείνη και στις 7.15 είναι στο σχολείο της για να διαβάσει, ώσπου να χτυπήσει το κουδούνι». Μετά από 12 ημέρες μάχης στην ΜΕΘ η Αλίσια δεν τα κατάφερε όμως η αξιοπρέπεια που της άξιζε από έναν γιατρό την πήρε μέχρι τελευταίας πνοής.

Ο ανασφάλιστος 7χρονος Δημήτρης από την Κέρκυρα που διακομίστηκε με σπάνια ηπατική ανεπάρκεια στην ΜΕΘ Πατρών είχε την τύχη να έχει στο πλάι του τον γιατρό σύμβολο. Ο διοικητής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών κ. Μπονάτος μετά την μάχη που δόθηκε ο Δημήτρης να βρει μια ελπίδα μεταμόσχευσης στο Ανόβερο είχε δηλώσει: "Επί έξι μερόνυχτα ο κ. Ηλιάδης δεν έφυγε από το προσκεφάλι του παιδιού.Υπάρχουν γιατροί που δείχνουν κάθε φορά στην πράξη την ανθρωπιά τους και ένας από αυτούς είναι ο Ανδρέας Ηλιάδης".

Ο Γιώργος Παγώνης και η Μάχη Αθανασίου αφηγούνται τον δικό τους εφιάλτη που είχε αίσιο τέλος: "Στις 17 Μαΐου 2010 ο 12χρονός γιος μας Χρήστος Παγώνης μεταφέρθηκε στη ΜΕΘ Παίδων στο Ρίο με βαριά κρανιοεγγεφαλική κάκωση. Ο ταπεινός ο ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ-ΓΙΑΤΡΟΣ-ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΗΣ, Ανδρέας Ηλιάδης, φρόντισε το παιδί μας σαν να ήταν το δικό του παιδί και σήμερα μπορούμε και έχουμε πάλι το γιο μας κοντά μας.

Το ευχαριστώ είναι μικρή λέξη όταν σώζεται μια ζωή και ειδικά η ζωή ενός παιδιού. Δεν υπάρχουν λόγια να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες μας, στο Διευθυντή Εντατικολόγο Ανδρέα Ηλιάδη ,στην ομάδα του και το νοσηλευτικό προσωπικό της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας Παίδων του Ρίου. Συγχαρητήρια για το εξαίρετο έργο, για την επιστήμη που υπηρετείτε και την αυταπάρνηση που δείχνετε σε ανθρώπους που πραγματικά το έχουν ανάγκη".

«Έζησα ένα θαύμα με πρωταγωνιστές τους κυρίους Τζωρτζίδη και Ηλιάδη, οι οποίοι, πλαισιωμένοι από άλλους γιατρούς και νοσηλευτές, μου έδωσαν το παιδί μου πίσω. Έφτασε στο Νοσοκομείο ετοιμοθάνατο κι αυτοί το κράτησαν στη ζωή. Είχα αμφιβολίες για το επίπεδο του νοσοκομείου, αλλά αυτό που έζησα ήταν πρωτοφανές».

Με δάκρυα στα μάτια ο πατέρας της Βενετίας, Μιχαήλ Σερβές, περιγράφει την μάχη που έδωσε ο κ. Ηλιάδης και οι συνάδελφοί του κάνοντας το σοβαρότατο χειρουργείο εγκεφάλου στην μικρή Βενετία. Αυτό που δεν θα ξεχάσει ποτέ ο πατέρας της Βενετίας είναι τον κ. Ηλιάδη με την ομάδα του να σπρώχνουν τρέχοντας το φορείο με το παιδί για να μπει έγκαιρα στο χειρουργείο.

Το να πολεμάς τον θάνατο είναι δύσκολο αλλά να τον πολεμάς διεκδικώντας την ζωή ενός παιδιού που κρέμεται από τα χέρια σου είναι κατόρθωμα. Είναι ηρωικό να χάνεις ένα παιδί και να συνεχίζεις για να σώσεις το επόμενο. Άνθρωποι σαν τον γιατρό Ηλιάδη υπάρχουν δεκάδες ανάμεσά μας και μάλιστα σε καίρια σημεία που παίζεται η ζωή και ο θάνατος κορώνα γράμματα. Σε σημεία αυτής της Πολιτείας που πρέπει η αξιοπρέπεια να είναι πρώτο απ' όλα και όχι το πώς ο νόμος μπορεί να συντρίψει αυτή ανελέητα.

Σε αυτές τις ημέρες που τα συντρίμμια της χώρας αρχίζουν να στοιβάζονται πλάι μας η απόδειξη ότι η ελπίδα δεν κρύβεται σε πολιτικές λίστες αλλά στην ηθική που κουβαλάει ο καθένας μας, είναι ο γιατρός Ανδρέας Ηλιάδης ο οποίος απέδειξε ότι και στις εύκολες και στις δύσκολες εποχές, σημασία έχει να παραμένεις ο ίδιος άνθρωπος και να λες ότι μία από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής είναι το χαμόγελο ενός βρέφους ακόμα κι αν ο κόσμος γύρω συντρίβεται.

Στον τοίχο