ΕΙΜΑΣΤΕ ΖΩΑ ;

Πάνε και τα φετινά Χριστούγεννα....και πάλι τίποτα δεν άλλαξε, πάλι τα ίδια και τα ίδια, κι εγώ ετούτον το λαό δεν μπόρεσα ποτέ να τον καταλάβω. Καλά λέει κι ο Λεβέντης εκείνος της παροπλισμένης Ένωσης Κεντρώων. Ζώα είμαστε. 

Δεν προλάβαμε να χωνέψουμε το «γρούνι» κι άναψανε πάλι οι προεκλογικές πολιτικές συζητήσεις. Ψέματα με τη σέσουλα, καμία αλήθεια, και φωνές , καυγάδες , ψευτοτσαμπουκάς. Ένας να συμμετέχει πολιτικός είναι ικανός να τινάξει την ηρεμία σου στον αέρα. 

Και να ’ταν μόνο αυτοί, τώρα έχουν μπεί κι άλλοι σε τούτο το παιχνίδι, σοβαροί άνθρωποι, καθηγητές λέει. Έβλεπα στο «γυαλί» πρωί-πρωί προφέσορες της οικονομίας. Και ήμουνα και κοντά στη τηλεόραση. Κι είναι σφόδρα επικίνδυνο παιχνίδι αυτό. Έτοιμος ήμουνα να αμολήσω «φούσκο».

- Πως τα βλέπετε τα πράγματα κύριε Καθηγητά;
- Μαύρα μαντάτα.
- Κατά την γνώμη σας παίζει ακόμα να μείνουμε εκτός ευρώ;
- Και ναι και όχι.
- Να πάμε καλύτερα στη δραχμή ;
- Καήκαμε !
- Να τηρήσουμε το μνημόνιο ;
- Μας πήρε και μας σήκωσε !
-Να το καταγγείλουμε ;
-Φίδι που μας έφαγε ! 
Μπαίνει κι ο άλλος στη συζήτηση:
- Κατά την γνώμη μου ο εξαίρετος συνάδελφος τα περιέγραψε πολύ ρόδινα τα πράγματα !
-Δηλαδή δεν έχουμε πια καμιά ελπίδα;
- Μόνο αν αυτοκτονήσουμε ίσως αποφύγουμε τα χειρότερα!

Καλά που μπήκε ένας τρίτος απ’ το εξωτερικό Ευρωμαθείς και μας ησύχασε. 
- Δεν νομίζω ότι είναι τόσο άσχημα τα πράγματα.
- Όπα.. ευτυχώς. .
- Οι εταίροι μας θα μας βοηθήσουν να ανακάμψουμε γύρω στο 2050 αρκεί να δώσουμε πάλι κάτι κι εμείς.
- Δηλαδή ;
- Να μερικά νησιά, ορυκτό πλούτο, την ΔΕΗ , τα τρένα, τον Αχελώο και ότι άλλο αξίζει. 
- Λέτε να πατσίσουμε με αυτά;
- Όχι αλλά θα μας κάνουν ευκολίες πληρωμής μέχρι το 2150!Γι αυτό σας λέω: Κλείστε τη ριμάδα την τηλεόραση ρε παιδιά δε βγάζεις άκρη από κει. Συμφέροντα εξυπηρετεί, σπέρνοντας τρόμο.

Όσον αφορά τώρα την ανάκαμψη. Να πω τη γνώμη μου;
Συνήλθαμε από μια κατοχή κι έναν εμφύλιο με μια χώρα ένα σωρό ερείπια. Δίχως δρόμους , έργα υποδομής , με κτήρια χαλάσματα , πρωτόγονη γεωργία και βιομηχανία κατορθώσαμε και κλείσαμε τις πληγές και μπήκαμε κάποτε στο δρόμο της ανάπτυξης. Γιατί να μη μπορούμε να το ξανακάνουμε αυτό;  

Αρκεί να μην αφήσουμε τους αληταράδες και τα συμφέροντα πάλι να μας διχάσουν.

Κι αν το καταφέρουν πάλι να μας διχάσουνε; Ε! τότε καλά λέει ο λεβέντης: είμαστε Ζώα!

Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός