Που να πήγαινε το μυαλό μας τότε (προς τα τέλη της δεκαετίας του '60,που περνάγαμε κάθε μέρα από τα Καραπανέικα για να πάμε στο Γυμνάσιο) ότι το σπίτι που βλέπαμε,όντως ξεχωριστό, θα αξιολογούνταν από το Υπουργείο
Πολιτισμού ως διατηρητέο και μάλιστα είκοσι χρόνια μετά θα το αγόραζε από την οικογένεια Σωχωρίτη για να το κάνουν.... μουσείο!!!
Τελικά,όπως θα διαβάσετε τ' άφησαν και ρήμαξε... και να 'ταν το μόνο... το άλλο αρχοντικό,στη Μακρή,της θείας της Ρωμαλέας δεν ρημάζει;τι κάνει;
Ζείδωρον
Πολιτισμού ως διατηρητέο και μάλιστα είκοσι χρόνια μετά θα το αγόραζε από την οικογένεια Σωχωρίτη για να το κάνουν.... μουσείο!!!
Τελικά,όπως θα διαβάσετε τ' άφησαν και ρήμαξε... και να 'ταν το μόνο... το άλλο αρχοντικό,στη Μακρή,της θείας της Ρωμαλέας δεν ρημάζει;τι κάνει;
Ζείδωρον
Το 1979 χαρακτηρίστηκε διατηρητέο, ως ιστορικό μνημείο τέχνης, διότι είναι αξιόλογο δείγμα της αστικής αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα και τα εσωτερικά διακοσμητικά του στοιχεία αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα της λαϊκής τέχνης της περιόδου αυτής. Το 1988 αγοράστηκε απ’ το υπουργείο Πολιτισμού. Το 2013… είναι έτοιμο να καταρρεύσει!
Το αρχοντικό Σωχωρίτη είναι ίσως ότι απέμεινε απ’ το παλιό Αγρίνιο. Ένα κτίριο που από τη φύση του θα μπορούσε να στεγάσει τη νεότερη ιστορία της πόλης, αφού οι αναπτυξιακές πολιτικές που ακολουθήθηκαν απ’ το μεσοπόλεμο και μετά, οι οποίες δυστυχώς συνεχίστηκαν και επί των ημερών μας, κατέστησαν την ιστορία αυτή είδος μουσειακό. Με τη διαφορά πως ούτε καν αυτό το μουσείο δεν μπορέσαμε να διεκδικήσουμε…
Το agrinioreport.com επισκέφθηκε σήμερα το αρχοντικό. Φυσικά η πρόσβαση ήταν ελεύθερη, ο χώρος αφύλακτος… εκτός κι αν ο αρουραίος που πέρασε δίπλα μας είναι επί σκοπό εκεί, για να διώχνει τους «περίεργους»! Τα χόρτα έχουν ξεπεράσει τα δυο μέτρα, οι θάμνοι φούντωσαν, το χωμάτινο σπίτι, βγαλμένο απ’ το παρελθόν, δείχνει να «αγκομαχά» να σταθεί όρθιο. Η σκαλωσιά που πολλά χρόνια πριν τοποθετήθηκε, δεν είναι αρκετή για να το συγκρατήσει.
Μαζί μ’ αυτή, οι αρμόδιες υπηρεσίες τοποθέτησαν τσίγκινη στέγη (επειδή «έμπαζε»), ενώ αφήρεσαν τις τοιχογραφίες και τα ξυλόγλυπτα, προφανώς για να τα προστατεύσουν. Κανείς όμως δεν ξέρει πού βρίσκονται και αν ποτέ θα επιστρέψουν…
Όπως κανείς δεν έμαθε ποτέ τι ακριβώς συνέβη με το έργο που το υπουργείο προκήρυξε το 2010, αν θυμόμαστε σωστά, με το οποίο θα έπρεπε να πραγματοποιηθούν εργασίες στο Αρχοντικό Σωχωρίτη που θα περιελάμβαναν, υποτίθεται, κλείσιμο των ανοιγμάτων πορτών και παραθύρων, καθώς και συμπλήρωση τοιχοποιίας.
Τέτοιο «έργο» …δεν είδαμε.
Την περίοδο εκείνη έγινε μόνο ένας απλός καθαρισμός του περιβάλλοντος χώρου απ’ τα χόρτα ( Το έργο είχε δημοσιευτεί στο «Διαύγεια» με προϋπολογισμό 2.000 ευρώ. Πολλά λεφτά για μια-δυο ώρες δουλειά… Προσωπικά, προσφέρομαι να αναλάβω με τα μισά, να το κάνω «γυαλί» και να το διατηρήσω, …όχι σαν αυτό το χάλι που αντικρίσαμε!). Αυτό ήταν και το μοναδικό έργο που έγινε στο υπό κατάρρευση ιστορικό μνημείο τέχνης.
Η απάντηση στο γιατί το υπουργείο αδιαφορεί για ένα τέτοιο μνημείο, που το ίδιο αγόρασε, δεν μπορεί να βρεθεί σε αναφορές περί κρίσης και έλλειψης κονδυλίων. Κρίση, άλλωστε, έχουμε τώρα. Πριν από 20 και 25 χρόνια δεν είχαμε! Μήπως, λοιπόν, θα πρέπει να επανακαθορίσουμε τη δική μας τη στάση έναντι του υπουργείου;
Μήπως δεν είναι, τελικά, αρκετό να στέλνει ο Δήμος ανά διαστήματα (αραιά) μια επιστολή; Μήπως, εν τέλει, πρέπει ως κοινωνία να κάνουμε τη σωστή αξιολόγηση-ιεράρχηση των αναγκών και των επιδιώξεών μας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου