Πρόσφατα άνοιξε ξανά η συζήτηση για τον έλεγχο της διακίνησης της πληροφορίας στο internet με αφορμή την ανακοίνωση της απόφασης του υπουργού Δικαιοσύνης Μ.Παπαϊωάννου με τα ονόματα των μελών της επιτροπής, η οποία θα αναλάβει το νομοπαρασκευαστικό έργο του νόμου για την ταυτοποίηση των διαχειριστών blogs και τη διεύρυνση του καταλόγου των εγκλημάτων για τα οποία θα επιτρέπεται η άρση του απορρήτου.
Το πρώτο πράγμα που θα θέλαμε να επισημάνουμε είναι ότι αυτή η ρύθμιση για την ταυτοποίηση των διαχειριστών των blogs δεν αφορά κυρίως στην ικανοποίηση κρατικών αναγκών αλλά ανάγκες του ιδιωτικού τομέα και στοχεύει στην διεύρυνση της άσκησης δικαστικής τρομοκρατίας. Το κράτος ήδη έχει τα μέσα και τους μηχανισμούς να εντοπίζει και να γνωρίζει όχι μόνον την ταυτότητα των διαχειριστών των blogs αλλά και κάθε πολίτη που διακινεί πληροφορία στο internet.
Απλά αυτή την γνώση το κράτος την αξιοποιεί στο εσωτερικό των μηχανισμών του χωρίς όμως να έχει πάντα την δυνατότητα να την χρησιμοποιήσει και ως αποδεικτικό στοιχείο παρά μόνον στις περιπτώσεις που έχει ακολουθήσει την νομότυπη διαδικασία που το ίδιο έχει καθιερώσει. Με την ρύθμιση την οποία θέλει να επιβάλει ο κ. Παπαϊωάννου, απλώς επισπεύσει και διευρύνει αυτές τις διαδικασίες νομότυπης τακτοποίησης ώστε να είναι πιο εύκολη και βατή η διαδικασία της δημόσιας προβολής της ταυτότητας που παραγωγού ή διακινητή πληροφοριών στο internet, οι οποίες θα υπάγονται στις διατάξεις του νέου νόμου.
Η υπηρεσία δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος δεν είχε κανένα πρόβλημα στην άσκηση των καθηκόντων της όταν διερευνούσε υποθέσεις με εντολές των μυστικών υπηρεσιών και άλλων συναφών μηχανισμών. Είχε πρόβλημα όταν προσέφευγαν σε αυτή και ζητούσαν την βοήθειά της ιδιώτες οι οποίοι ήθελαν να χρησιμοποιήσουν αυτή την πληροφορία ως αποδεικτικό στοιχείο για την δικαιοσύνη. Αν βέβαια οι ιδιώτες δεν ήταν απλοί πολίτες αλλά σημαίνοντες τραπεζίτες, βιομήχανοι ή πολιτικοί παράγοντες της χώρας, ούτε τότε υπήρχε πρόβλημα. Από υπόθεση που γνωρίζουμε άμεσα - και κάποια στιγμή θα την δημοσιοποιήσουμε - η υπηρεσία δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος έχει κάνει τέτοια "παροχή υπηρεσιών" σε μεγαλοπαράγοντα της οικονομικής ζωής της χώρας. Το αν κόπηκαν σε αυτή την συναλλαγή αποδείξεις με "μπλοκάκι" δεν το γνωρίζουμε...
Απλά αυτή την γνώση το κράτος την αξιοποιεί στο εσωτερικό των μηχανισμών του χωρίς όμως να έχει πάντα την δυνατότητα να την χρησιμοποιήσει και ως αποδεικτικό στοιχείο παρά μόνον στις περιπτώσεις που έχει ακολουθήσει την νομότυπη διαδικασία που το ίδιο έχει καθιερώσει. Με την ρύθμιση την οποία θέλει να επιβάλει ο κ. Παπαϊωάννου, απλώς επισπεύσει και διευρύνει αυτές τις διαδικασίες νομότυπης τακτοποίησης ώστε να είναι πιο εύκολη και βατή η διαδικασία της δημόσιας προβολής της ταυτότητας που παραγωγού ή διακινητή πληροφοριών στο internet, οι οποίες θα υπάγονται στις διατάξεις του νέου νόμου.
Η υπηρεσία δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος δεν είχε κανένα πρόβλημα στην άσκηση των καθηκόντων της όταν διερευνούσε υποθέσεις με εντολές των μυστικών υπηρεσιών και άλλων συναφών μηχανισμών. Είχε πρόβλημα όταν προσέφευγαν σε αυτή και ζητούσαν την βοήθειά της ιδιώτες οι οποίοι ήθελαν να χρησιμοποιήσουν αυτή την πληροφορία ως αποδεικτικό στοιχείο για την δικαιοσύνη. Αν βέβαια οι ιδιώτες δεν ήταν απλοί πολίτες αλλά σημαίνοντες τραπεζίτες, βιομήχανοι ή πολιτικοί παράγοντες της χώρας, ούτε τότε υπήρχε πρόβλημα. Από υπόθεση που γνωρίζουμε άμεσα - και κάποια στιγμή θα την δημοσιοποιήσουμε - η υπηρεσία δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος έχει κάνει τέτοια "παροχή υπηρεσιών" σε μεγαλοπαράγοντα της οικονομικής ζωής της χώρας. Το αν κόπηκαν σε αυτή την συναλλαγή αποδείξεις με "μπλοκάκι" δεν το γνωρίζουμε...
Όμως αυτές οι ρυθμίσεις έχουν κάποια θεσμικά όρια τα οποία δεν είναι εύκολο να αναμορφωθούν γιατί υπερβαίνουν τα όρια της κρατικής κυριαρχίας στο internet. Ως γνωστόν η μεγάλη πλειοψηφία των ελληνόφωνων blogs βασίζεται σε πλατφόρμες εταιριών που διέπονται από το δίκαιο των Η.Π.Α. Όταν λοιπόν κάποιος μηνυτής πάει με εντολή εισαγγελέα( π.χ. για περιπτώσεις συκοφαντικής δυσφήμησης) στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος ψάχνοντας να βρει τον ψευδώνυμο/ανώνυμο blogger, οι αστυνομικοί τον ενημερώνουν ότι δεν μπορούν να δώσουν στοιχεία (ακόμα και αν τα γνωρίζουν ή μπορούν να τα εντοπίσουν με την τεχνολογία που διαθέτουν για λόγους “εθνικής” ασφάλειας). Αυτό συμβαίνει διότι επίσημα θα πρέπει να τα ζητήσουν π.χ. από την Google, η οποία προφανώς αποκλείεται να δώσει στοιχεία όπως το I.P. ή άλλα στοιχεία του συνδρομητής της blogger - διότι μια τέτοια πράξη θα αποτελούσε για δυσφήμηση για την ίδια - ώστε στην συνέχεια να ταυτοποιηθεί ο συνδρομητής της ελληνικής εταιρίας παρόχου.
Βέβαια όταν οι ρυθμίσεις του κάθε κ. Παπαϊωάννου και οι νόμοι του ελληνικού κράτους δεν βρίσκουν απέναντί τους τον κάθε ανώνυμο blogger αλλά μεγάλες επώνυμες πολυεθνικές εταιρείες, τότε αποδεικνύονται ότι είναι εντελώς ανίσχυρες. Άκρον άωτον τηςγελοιοποίησης του Ελληνικού Κράτους (και όλων των μηχανισμών του, από τον Ελληνικό Στρατό ως το υπουργείο του κ. Παπαϊωάννου) είναι η παροχή δωρεάν αεροφωτογραφιών από τηνGoogle και μάλιστα για περιοχές που θεωρούνται υψίστης εθνικής ασφάλειας, όπως είναι στρατιωτικές εγκαταστάσεις.
Στις παρακάτω εικόνες μπορείτε να δείτε ένα μικρό δείγμα της γελοιοποίησης. Η περιοχή που φαίνεται είναι το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας στην λεωφόρο Μεσογείων. Στις αεροφωτογραφίες της Google εμφανίζεται όπως πραγματικά είναι ενώ στις αεροφωτογραφίες που παρέχει η “Κτηματολόγιο Α.Ε” κατ εντολή του ελληνικού δημοσίου είναι παραποιημένο. Το γελοίο της υπόθεσης δεν είναι μόνον παραποίηση της εικόνας που παρέχει η “Κτηματολόγιο Α.Ε.” αλλά και η προχειρότητα με την οποία έχει γίνει! Τουλάχιστον ας άφηναν την είσοδο και την πύλη στην Λ. Μεσογείων όπως είναι διαμορφωμένη και ας παραποιούσαν το εσωτερικό του οικοπέδου...
 |
| εικόνα από το ελληνικό κράτος |
 |
εικόνα από την Google |
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου