Χωρίς πάτο το βαρέλι...

Στην Ελλάδα εξευτελίζονται όλα τα παγκόσμια αρνητικά ρεκόρ

Το «ΠΟΝΤΙΚΙ» κυκλοφορεί σήμερα Πέμπτη, 25 Αυγούστου με πρωτοσέλιδο τίτλο: «Χωρίς πάτο το βαρέλι...» και υπέρτιτλο «Στην Ελλάδα εξευτελίζονται όλα τα παγκόσμια αρνητικά ρεκόρ». Παρά τις συνεχείς υποσχέσεις για «θυσίες» που έχουν αποτέλεσμα, όλοι οι δείκτες της οικονομίας και της κοινωνικής σταθερότητας καταρρέουν γκρεμίζοντας τη χώρα σε σωρούς ερειπίων. Την ίδια ώρα οι επιτηρητές μας ξεσκονίζουν το «Σχέδιο Β» για την Ελλάδα, το οποίο προβλέπει μια κανονικότατη και ελεγχόμενη πτώχευση. (Σελ. 11)

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Μπορεί τώρα η κυβέρνηση να τρέχει πανικόβλητη για να μαζέψει τις συνέπειες από την ανακοίνωση της παγκοσμίως πρωτοφανούς συμφωνίας με τη Φινλανδία για εγγυήσεις έναντι του δανείου της, όμως η πρόβλεψη για εγγυήσεις είχε περάσει στη συμφωνία της 21ης Ιουλίου, για την οποία η κυβέρνηση... πανηγύριζε και ζητάει τώρα την πλήρη εφαρμογή της. Πλήρης παραλογισμός. Ομοίως οι Γερμανοί, που τώρα δυσφορούν για την ελληνοφινλανδική συμφωνία, δεν ήταν αυτοί που την υπέγραψαν; Απίστευτο δούλεμα, με όλους εμάς για θύματα... (Σελ. 4-5)

ΠΑΣΟΚ: Καθώς η μεγάλη συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ για την επέτειο της 3ης Σεπτέμβρη στην «αρένα» του Τάε Κβον Ντο πλησιάζει, οι περιφερειακές συνδιασκέψεις, πάμπτωχες σε συμμετοχή και με πολλή γκρίνια από τα στελέχη, έδειξαν αυτό που όλοι, λίγο - πολύ, υποψιαζόμασταν: Το κόμμα βρίσκεται σε... κώμα! (Σελ. 10)

ΤΡΑΠΕΖΕΣ: Η περίοδος των «παχέων» τραπεζικών αγελάδων φεύγει, η BlackRock έρχεται. Όπου BlackRock είναι ο μεγάλος αμερικανικός πολυεθνικός όμιλος που θα ξεσκονίσει για τα καλά το σύνολο των τραπεζών με κριτήρια αυστηρότερα από τα stress test της Ευρωτράπεζας του Τρισέ. Για το τι σημαίνουν αυτοί οι έλεγχοι και πόσο ριζικές εξελίξεις μπορεί να δρομολογήσουν, αλλά και ποια είναι αυτή η BlackRock, τρεις ζουμερές και λαχταριστές σελιδούλες σάς περιμένουν σήμερα... (Σελ. 12, 13, 14)

ΛΙΒΥΗ: Ενώ η χώρα του Καντάφι πάει γι’ άλλα τελειώνοντας τον επί δεκαετίες ηγέτη της, ένα νέο μοίρασμα αρχίζει στον ενεργειακό τομέα σε όλη την περιοχή. Καθώς τα κράτη χάνουν τον πετρελαϊκό έλεγχο, η νέα διανομή θέτει επί νέας βάσης τις ΑΟΖ των χωρών της περιοχής. Όσο για την ίδια τη Λιβύη, τα νέα αφεντικά θα πρέπει να επιλέξουν μοντέλο διακυβέρνησης. Ίσως επιθυμούν το γιουγκοσλαβικό (διαμελισμός σε νέα κράτη) ή το ιρακινό (κάτι σαν... χαλαρή συνομοσπονδία). Τολμώντας μια πρόβλεψη θα λέγαμε ότι η κατάληξη μάλλον τείνει προς την... αφγανοποίηση (Σελ. 18, 19)