Ο υπουργός που δηλώνει… κομπάρσος!

Ο Χρήστος Στυλιανίδης, υπ. Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, ομολόγησε, μπροστά σε σοκαρισμένους λιμενικούς, την ανικανότητά του να διοικήσει

Ο Χρήστος Στυλιανίδης εισχώρησε ξαφνικά στην πολιτική ζωή του τόπου από το 2021. Ηταν όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε να τον τοποθετήσει, ως εξωκοινοβουλευτικό, υπουργό Πολιτικής Προστασίας, μετά τις φωτιές εκείνης της χρονιάς. 

Από τον Σεπτέμβριο 2021 μέχρι και τον Μάιο 2023 ο Κύπριος όχι μόνο απέτυχε στα καθήκοντά του, αλλά χρεώθηκε με το φιάσκο της χιονισμένης Αττικής Οδού, όπου επικράτησε το μπάχαλο με τον ίδιο εκτός τόπου και χρόνου.

Από τον Βασίλη Γαλούπη

Στην επόμενη ηγεσία του υπουργείου παρέδωσε μια διαλυμένη Πολιτική Προστασία λίγο πριν από το περσινό καλοκαίρι, με συνέπεια την αδράνεια στις χειρότερες πυρκαγιές και πλημμύρες των τελευταίων δεκαετιών. Για ακατανόητο λόγο ο Μητσοτάκης τον έβαλε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας και από πέρυσι ο Στυλιανίδης διορίστηκε υπουργός στο κρίσιμο χαρτοφυλάκιο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής. Πέραν από το μηδαμινό έργο που έχει παρουσιάσει, κατάφερε προχθές να σοκάρει ξανά.

Σε μια προσπάθεια να αναδείξει το έργο των λιμενικών, υποτίμησε τόσο το υπουργείο του, που σχεδόν ομολόγησε ότι ο ίδιος δεν έχει παρεμβατικό ρόλο στην καθημερινότητα. Το «είμαι εδώ στο γραφείο μου και κάθομαι…» και το «εγώ ένας κομπάρσος είμαι» δεν είναι λόγια που μπορούν να βγαίνουν από το στόμα κανενός υπουργού, για κανέναν λόγο. Ο,τι σημαντικό έργο κι αν επιτελούν τα επιφορτισμένα με αρμοδιότητες Σώματα, το να ακούγεται υπουργός κυβέρνησης να μιλάει σαν γλάστρα και σαν θεατής, κάνοντας επίδειξη ανημποριάς, είναι επιεικώς απαράδεκτο. Αν έρθει στη θέση των λιμενικών και της Aκτοφυλακής, τότε μπορεί να καταλάβει πώς θα αισθάνθηκαν οι ένστολοι όταν άκουσαν πως ο υπουργός νιώθει κομπάρσος.

Στην ομιλία του ο υπουργός στη θεματική συζήτηση «Το Κοινωνικό Πρόσωπο του Λιμενικού Σώματος», που πραγματοποιήθηκε στο περίπτερο του υπουργείου στον χώρο της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης, είπε μεταξύ άλλων: «Με συνταράζει το γεγονός ότι είδα αυτούς τους ανθρώπους στη ζωντανή σύνδεση που προηγήθηκε. Ακουσα και όσα ανέφεραν ο αρχηγός και ο κ. Κυριαζόπουλος. Το Λιμενικό πράγματι είναι γεμάτο από ήρωες της καθημερινότητας. Ποιος τους ξέρει; Ποιος τους απέδωσε τιμή; Ποιος τους είπε συγχαρητήρια; Προσπαθούμε σήμερα να δείξουμε ότι υπάρχει ηρωισμός στην καθημερινότητα. Υπάρχει σεμνότητα, υπάρχει αποτελεσματικότητα, υπάρχει ηρωισμός».

Και συνέχισε: «Πήρα τηλέφωνο τα παιδιά που είχαν σώσει εκείνο το παιδάκι στην Τήλο. Πήρα για να πω δυο λόγια, να ευχαριστήσω. Είπα ένα ευχαριστώ και κόμπιασα. Λέω: Τι νόημα έχει να πω οτιδήποτε άλλο; Εγώ! Που είμαι εδώ στο γραφείο μου και κάθομαι… Ασχολούμαι μεν με σοβαρά πολιτικά θέματα, αλλά ο πρωταγωνιστής είναι εκεί… Εγώ είμαι εδώ ως κομπάρσος». 

Απ’ όποια οπτική κι αν το δει κανείς, είναι απαράδεκτο ένας υπουργός να μιλάει με τέτοια παραίτηση και τέτοια μοιρολατρία, στην αποτυχημένη του απόπειρα να αναδείξει τον αδιαμφισβήτητο ηρωισμό του Λιμενικού.

Ακόμα και σε ζητήματα φυσικών καταστροφών ο Στυλιανίδης απέφευγε να βρίσκεται στο πεδίο. Δεν έδειχνε πολιτικός της δράσης. Ακόμα και τις φορές που επισκέπτεται το υπουργείο Ναυτιλίας περνάει απαρατήρητος. Τώρα ενημερώνει ότι νιώθει κομπάρσος με φιλοσοφικά ερωτήματα καφενείου «ποιος ξέρει τους ήρωες, ποιος τους τιμά;» 

Ούτε αυτό, δηλαδή, δεν μπορεί να δρομολογήσει ως υπουργός. Αντί να αναρωτιέται άπραγος, μπορεί ο ίδιος ως υπουργός να μας γνωρίσει τους ήρωες και να τους τιμήσει σε μια μεγάλη ειδική εκδήλωση. Αλλά ούτε κι αυτό δεν μπορεί να πράξει το «πουλέν» του Κυριάκου…

δημοκρατία 10/9/24