Βραχώρι - Αγρίνιο - Βραχώρι: Μια απόσταση δύο αιώνων

Η είδηση: 

«Πανεπιστημιούπολη στην Κοζάνη». Το πιο σύγχρονο campus της χώρας. 

Πρωτοσέλιδο από τον αθηναϊκό τύπο και ολοσέλιδη αφιέρωση. Καθ.11-2-23

Γράφει ο Ηλίας Ντζάνης*

Αγρίνιο ακούς;… Αγρίνιο βλέπεις…;

Πριν από πολύ καιρό από αυτό εδώ το βήμα είχα εκθέσει ορισμένες απόψεις σχετικά με τα περιφερειακά πανεπιστήμια και ειδικότερα με το πανεπιστήμιο της πόλης μας, που τελικά περιμένουμε να μας το ιδρύσουν άλλοι, όπως σχολίαζα τότε.

Δεν πέρασαν πολλοί μήνες και η εξέλιξη του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας δικαίωσε εκείνες τις θέσεις μας. Αλλά αυτό δεν έχει καμμία σημασία, γιατί τι αξία έχει μια προσωπική δικαίωση μπροστά σε ένα πολύ αρνητικό κλίμα για ένα τόσο μεγάλο θέμα? 

Η πόλη δυστυχώς μένει πίσω, και, παρά τους επαινετέους ευπρεπισμούς, τις πολεοδομικές παρεμβάσεις και τα έργα υποδομής, δημογραφικά και οικονομικά μαραζώνει. Χάνει τα παιδιά της. Χάνει το μέλλον της, Χάνει τη λάμψη της. 

Χάνει το δυναμισμό που είχε κάποτε, που ήταν πόλος έλξης για επενδύσεις από ντόπιους και ξένους. Έπαψε να είναι ελκυστική ακόμα και για τους κατοίκους της που πλέον το ενδιαφέρον τους έχει στραφεί στα δυτικά παράλια του νομού και στη γειτονική Λευκάδα. Όποιος δεν το βλέπει αυτό, νομίζω ότι ζεί κάπου αλλού.

Στο άρθρο εκείνο, για το οποίοι επικρίθηκα για το εύρος του, (λες και η υπόθεση του πανεπιστημίου είναι θέμα μισής σελίδας, όπως θέλουν οι πολιτικοί μας. Ίσως έχουν δίκαιο, γιατί πως να τα προλάβουν όλα),ανέλυσα μια πρόταση προς όλους τους φορείς και ταγούς της πόλης μας για το πώς ενδεχομένως θα πρέπει να χειριστούμε συλλογικά ως κοινωνία το θέμα του Πανεπιστημίου της πόλης. Δεν θα επαναλάβω τα ίδια. Όποιος θέλει μπορεί να ανατρέξει στην συγκεκριμένη ιστοσελίδα του agriniopress. 

Θα επαναλάβω όμως πώς δεν είμαι ξερολας ούτε παριστάνω τον ειδήμονα. Όπως βλέπω και όπως ακούω κρίνω. Αυτά που έγραψα ήταν απόσταγμα επαγγελματικής εμπειρίας και τα κατέθεσα για συζήτηση. Δυστυχώς σε αυτή τη πόλη δεν ακούει κανείς και φοβάμαι, πως αν είχε αδικηθεί μια ποδοσφαιρική ομάδα θα είχαμε κλείσει και τους δρόμους και αυτό δεν αποτελεί αιχμή για το φίλαθλο πνεύμα των κατοίκων μας. 

Για το πανεπιστήμιο όμως? Ελάχιστα συζητάμε και ακόμα ασθενέστερα ενεργούμε. Λες και είναι το τελευταίο θέμα που μας απασχολεί, ενώ κατά την ταπεινή μου γνώμη θα έπρεπε να είναι το πρώτο. Αλλά πρέπει να ομολογήσω πως και όλα τα ζητήματα τα συνθλίβουμε στο μικρόκοσμο και τον κακό ψυχισμό μας. Φθόνος, αντιζηλίες, μεσαιωνικός δογματισμός – θρησκευτικός και πολιτικός – καθηλώνουν κάθε προσπάθεια προόδου. 

Όλοι όμως αυτοχαρακτηριζόμαστε προοδευτικοί. Τρομάρα μας! Σαν το μικρό παιδί που τα θέλει όλα δικά του και μεγαλοπιάνεται. Αλλά κι αυτές οι διαπιστώσεις δεν βοηθάνε στο σημείο που έχουμε φτάσει, εκτός κι αν πιστεύουμε, πώς είμαστε σε πολύ ψηλό επίπεδο. Θα τολμήσω όμως να απευθύνω μία έσχατη έκκληση προς όλους όσους ανησυχούν και θέλουν να ακούσουν:

Αξιότιμοι φορείς και αγαπητά υψηλά «προσώπατα» αυτής της πόλης. Θέλετε να μην ξαναγίνει το Αγρίνιο Βραχώρι. Γιατί προς τα εκεί βαδίζουμε «τυφλοί τα τ΄ ώτα τον τε νούν τα τ΄ όμματα». 

Θέλετε να μείνετε στην ιστορία όχι της πόλης αλλά και της χώρας μας σαν πρωτοπόροι ? Ή θέλετε να μείνετε μια ζωγραφιά κρεμασμένη σε μια αίθουσα που δεν θα σας ξέρει κανένας, όπως δεν ξέρει και τους περισσότερους από τους προηγούμενους, πολιτικούς και τοπικούς παράγοντες? 

Αν έχετε κάποια φιλοδοξία, ή έστω κάποιο ίχνος αγάπης και ενδιαφέροντος για αυτό το τόπο, αλλάξτε τακτική. Σταματήστε τις προεκλογικές κοκορομαχίες και τα ανέξοδα παχιά λόγια. Ο απλός πολίτης αυτού του τόπου στις ιδιαίτερες συζητήσεις του χρησιμοποιεί πολύ απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, ακατάλληλους προς δημοσίευση, για όλα σχεδόν τα πολιτικά πρόσωπα. Ο κόσμος αλλάζει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Αλλάξτε και σεις.

Αλλιώς ο κοσμάκης, αυτός ο ταπεινός και περιφρονημένος, θα πρέπει να γνωρίζετε πως είναι μπροστά από εσάς και δυστυχώς για τον τόπο θα βρει τρόπους να σας απαξιώσει ολότελα. Νομίζετε πως είστε εξαιρετικά έξυπνοι, επειδή πολιτεύεστε? Αν έχετε αυτή την εικόνα για τον εαυτό σας σκεφτείτε το ξανά. Οι εποχές έχουν αλλάξει. Κυρίως όμως μην μπερδεύετε την ευφυία με την πονηρία. Το ένα είναι υψηλή εγκεφαλική λειτουργία το άλλο ενστικτώδικη αντίδραση. Γι’αυτό και αλεπού πιάνεται από τα τέσσερα. 

Και επειδή μπορεί να υποπτεύεστε, λόγω της καθημερινής σας τριβής, πως άλλα έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου, δημόσια και με παρρησία θα το ξαναπώ. Δεν επιδιώκω τίποτα. Βιολογικά, είμαι στη έξοδο της μικρής μου οδού. Αλλά γεννήθηκα, μεγάλωσα στην γη της Αιτωλίας και υπηρέτησα αυτόν τον τόπο με τις μικρές μου δυνάμεις και κυρίως τον αγάπησα και τον αγαπώ. 

Η Ιστορία βρίθει παραδειγμάτων ακμής και παρακμής, που δεν είναι φυσικά φαινόμενα, αλλά νομοτελειακή κατάληξη ανθρώπινων επιλογών. Φοβάμαι όμως, πως το Αγρίνιο θα ξαναγίνει Βραχώρι. Και η Ιστορία θα είναι αμείλικτη μαζί σας, γιατί ενώ ο τόπος έχει όλες τις προϋποθέσεις να προοδεύσει και να γίνει ένα σημείο αναφοράς για τη χώρα μας και όχι μόνο, εσείς «βγάζετε τα μάτια σας», όπως λέει ο κόσμος, και γι’αυτό δεν βλέπετε τι γίνεται γύρω σας.

Κοντολογίς: Το πανεπιστήμιο είναι ζωτικής σημασίας για τη πόλη και για περιοχή της Δυτικής Στερεάς. Ένα πανεπιστήμιο όμως σύγχρονο με campus, με ξενόγλωσσα τμήματα από την αρχή, με τμήματα που δεν ακολουθούν ξεπερασμένα πρότυπα παράγοντας πτυχιούχους ανέργους, ούτε με έδρες φωτογραφικής σχεδίασης για τα δικά μας παιδιά. Αλλά τμήματα και σχολές που θα προδιαγράφουν το μέλλον και θα συμπορεύονται με την διεθνή επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο, δίνοντας στη κοινωνία στελέχη και επιστήμονες που θα την προάγουν οικονομικά και πολιτιστικά. 

Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε ξανά τις Δυτικές Ινδίες. Υπάρχουν πανεπιστήμια στην Ευρώπη και την Αμερική που μπορεί να τα χρησιμοποιήσετε ως πλαίσιο για το σχήμα σας και, γιατί όχι, να συνεργαστείτε από την αρχή με κάποιο από αυτά για το στήσιμο ενός πανεπιστημίου, που θα είναι δημιούργημα και ιδιοκτησία της πόλης και της περιοχής και όχι του κεντρικού κράτους.

Θέλω επίσης να θυμίσω, πως υπάρχουν άνθρωποι που διαπνέονται από παρόμοιες αντιλήψεις για την πανεπιστημιακή εκπαίδευση και κυρίως διακατέχονται από φιλοδοξίες να εφαρμοστεί κάτι πολύ διαφορετικό από το αρρωστημένο σήμερα στον ακαδημαϊκό χώρο. Αν τους αναζητήσετε θα τους βρείτε, όπως τους βρίσκουν και άλλοι. 

Αντί όλες οι πολιτικές αποχρώσεις στη περιοχή μας να αυτοθαυμάζονται νομίζοντας πως έχουν τις λύσεις για όλα τα προβλήματα στο τσεπάκι τους, καλό θα είναι να αξιοποιήσουν όλο το στελεχιακό δυναμικό της περιοχής μας, που καλώς ή κακώς δεν θέλει να αναμειχθεί στα κομματικά μαγειρεία.

Τέλος ας μη ξεχνάμε, πως ο Νάρκισσος δεν άκουγε τα λόγια της Ηχούς και πέθανε καθρεπτιζόμενος και αυτοθαυμαζόμενος Μήπως πρέπει να διδαχτούμε και κάτι από αυτό το μύθο και να διερωτηθούμε γιατί είμαστε τελευταίοι σχεδόν σε όλα τα ποιοτικά κριτήρια που θέτουν οι σύγχρονες κοινωνίες?

Καλά κούλουμα….

Αγρίνιο 12-2-23

*Γεωπόνος

https://www.agriniopress.gr/