Πέθανε ο μαέστρος και συνθέτης Νίκος Λαβράνος

Έφυγε από τη ζωή το Σάββατο 20 Ιουλίου 2019 σε ηλικία 86 ετών ο συνθέτης Νίκος Λαβράνος.Ένας σημαντικός μουσικός, συνθέτης και μαέστρος με καριέρα σε Ελλάδα και εξωτερικό του οποίου τη μουσική και τα
τραγούδια του τα χιλιοτραγουδήσαμε και συνεχίζουν να αγαπιούνται πάρα πολύ.

Στο πλάι του πάντα η αγαπημένη του σύζυγος και τραγουδίστρια Μίλλη Καραλή σε μια κοινή πορεία ζωής και μουσικής.

Tο πολυτραγουδισμένο και μια από τις μεγάλες επιτυχίες «Για Πάντα Μαζί» με τον Γιάννη Πάριο μουσική Νίκος Λαβράνος, στίχοι Δημήτρης Ιατρόπουλος.


Απαρηγόρητη και συντετριμμένη η σύζυγός το Μίλλη Καραλή τον αποχαιρετά μέσα από τον λογαριασμό της στο Facebook


Στο https://diskovolos58.blogspot.com/ διαβάζουμε για τον Νίκο Λαβράνο:

Ο Νίκος Λαβράνος (γενν. 1933) προέρχεται από μεγάλη μουσική οικογένεια. Ο αδελφός του Γεράσιμος έγινε γνωστός από τα χρόνια του '60 γράφοντας μουσική για τον κινηματογράφο (π.χ. "Σωφερίνα"). Μουσικός επίσης ήταν ο άλλος αδελφός του Γιώργος.

Ο ίδιος πρωτοεμφανίστηκε στη δισκογραφία το 1971 με το δίσκο "Μαρία" υπογράφοντας με το ψευδώνυμο Σκέμπρης. Με το κανονικό του όνομα τον βρίσκουμε πρώτη φορά το 1973 με δυο συνεχόμενους δίσκους που περιείχαν τραγούδια νεανικού ύφους ("Τι είναι η αγάπη", "Νέα γενιά") με ερμηνεύτρια τη Μίλλη Καραλή. Αργότερα συνεργάστηκε με τον Γιώργο Νταλάρα ("Οι Μάηδες οι ήλιοι μου") και τη Βίκυ Μοσχολιού ("Λαϊκά τραγούδια απ' όλο τον κόσμο"), αλλά και πάλι με τη Μίλλη Καραλή ("Τραγούδια δίχως σύνορα"), ενώ παράλληλα ασχολήθηκε συστηματικά και με την ενορχήστρωση.

Το 1982 λοιπόν έγραψε τον κύκλο τραγουδιών "Φεμινιστικά" πάνω στους εύστοχους στίχους του αξιόλογου στιχουργού Γιάννη Νεγρεπόντη ("Μικροαστικά", "Νέγρικα" κλπ.). Στίχοι σκληροί, σαρκαστικοί και ειρωνικοί, αλλά και λυρικοί με νησίδες τρυφερότητας και ευαισθησίας. Ίσως λίγο ξεπερασμένοι για την εποχή μας, παρόλο που η στόχευσή τους παραμένει - δυστυχώς - πάντα επίκαιρη.

Τα φαλλοκρατικά σύνδρομα, φανερά ή συγκαλυμμένα, της κοινωνίας και των ανθρώπινων σχέσεων αποτελούν τα θεματικά κέντρα που διατρέχουν τα περισσότερα τραγούδια, αλλά ταυτόχρονα προβάλλουν και μικρά ξέφωτα αισιοδοξίας κι ελπίδας για το διαχρονικό διακύβευμα της ισότητας μεταξύ των φύλων και των φυλών.

Η μουσική είναι απλή κι ευχάριστη με γοργούς ρυθμούς. Θυμίζει συχνά τη μουσική του Κηλαηδόνη στα "Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας" (1975) που επίσης είχαν στίχους του Νεγρεπόντη. Η ενορχήστρωση είναι σε μοντέρνο ύφος και αναδεικνύει με καθαρό τρόπο τη μελωδική γραμμή.

Τα τραγούδια ερμηνεύει η ξεχασμένη πλέον τραγουδίστρια της 10ετίας του '70 Μίλλη Καραλή, συνεργάτιδα επί πολλά χρόνια του συνθέτη. Η φωνή της μοιάζει μάλλον ακατάλληλη για τραγούδια με σοβαρές στοχεύσεις. Ίσως στο ποπ είδος που αρχικά υπηρέτησε να ταιριάζει περισσότερο, καθώς και για παιδικά τραγούδια, όπως αυτά που ηχογράφησε το 2000 ("Τα τρία γουρουνάκια").