Δευτέρα 28 Ιουλίου 1980.Μία ομάδα φοιτητών της ΚΝΕ μοιράζει προκηρύξεις στους εργαζόμενους της κλωστοϋφαντουργίας ΕΤΜΑ στο Βοτανικό, ενάντια στην ανεργία, τις απολύσεις και την ακρίβεια.
Στον περίβολο της ΕΤΜΑ, υπάρχουν δύο περιπολικά με άντρες του ΚΕ Αστυνομικού Τμήματος και επικεφαλής το διοικητή του Τμήματος Νίκο Χρηστάκο.
Στις 2:00 αρχίζουν να βγαίνουν μεμονωμένοι εργάτες και να παίρνουν τις προκηρύξεις παρά τις απειλές των αστυνομικών. Οι υπόλοιποι μεταφέρονται με πούλμαν από άλλη πύλη, προκειμένου να μη φτάσουν στα χέρια τους οι προκηρύξεις. Όμως τα παράθυρα ανοίγουν και οι εργάτες τις παίρνουν.
Η αστυνομία δίνει εντολή να βγουν τα πούλμαν με ταχύτητα. Το υπ’ αριθμόν ΥΜ 1633 με οδηγό τον Μ. Χαρίτο, στρίβει με ταχύτητα και πέφτει πάνω στους συγκεντρωμένους και χτυπάει τη φοιτήτρια της Παντείου, Σωτηρία Βασιλακοπούλου.
Η Σωτηρία βρίσκεται κάτω από το πούλμαν.Παρά τις εκκλήσεις των υπολοίπων, ο οδηγός δεν σταματάει, αλλά αναπτύσσει ταχύτητα και οι πίσω ρόδες περνάνε από πάνω της.
Τα ΜΜΕ καταγράφουν την είδηση της δολοφονίας ως τροχαίο. (Καθημερινή» : «Σοβαρά επεισόδια απειλήθηκαν εξ αφορμής ενός θανατηφόρου τροχαίου»),ενώ ο εισαγγελέας Γ. Θεοφανόπουλος (που δολοφονήθηκε από την 17Νοέμβρη το 1985), άσκησε ποινική δίωξη κατά του οδηγού για το αδίκημα της «ανθρωποκτονίας από αμέλεια».
Η δολοφονία της Σωτηρίας προσφέρεται για πολιτικές αναλύσεις; Τι να γράψεις; Το αυτονόητο, ότι εργοδοσία και κράτος δολοφονούν; Το, επίσης, αυτονόητο ότι η εργατική τάξη ότι πέτυχε, το πέτυχε με σκληρούς αγώνες, οργανωμένη πάλη και θυσίες;
Είναι μικροαστικός πειρασμός να αφήσεις το θυμικό να κυριαρχήσει;
Να σταθείς μπροστά στη πύλη (όχι της ΕΤΜΑ, τη δική σου) και να αναμετρηθείς με τη Σωτηρία εντός σου. Γιατί η Σωτηρία, ανάμεσα σε τόσα άλλα –και σημαντικότερα-που συμβολίζει, είναι και τα πρώτα βήματα του κάθε ένα, σε όποιο χώρο και εάν ανήκει, στο κίνημα. Τότε, που έφηβος πίστευες ότι ναι… αυτός ο κόσμος και πρέπει και μπορεί να αλλάξει.
Τότε που η πίστη στο κόμμα, την οργάνωση, το σκοπό, την ιδέα, μπορεί να φλερτάριζε με τη μεταφυσική αλλά είχε και την ομορφιά που η μεγαλύτερη μεταφυσική από όλες, ο έρωτας, έχει.
Τότε που ο άλλος δίπλα σου ήταν σύντροφος, αδερφός στη μάχη και όχι ύποπτος φραξιονισμού, προδοσίας στον ταξικό εχθρό, ρίψασπις, μέλος ανταγωνιστικής τάσης, συνιστώσας, οργάνωσης. Τότε που το βλέμμα συναντούσε το βλέμμα του συντρόφου και δεν αναμετρούταν μαζί του.
Τότε που το όνειρο δεν το περιόριζαν ρεαλισμοί, συσχετισμοί, ισορροπίες και εκπτώσεις.
Αλλά όχι. Η ταξική πάλη δε σηκώνει τέτοιου τύπου συναισθήματα. Κι ας δονείται ακόμη η φωνή του Κατράκη. Ας μιλήσουμε πιο «πολιτικά».
το πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη την Τρίτη 29 Ιουλίου 1980
Η Σωτηρία συμβολίζει και κάτι άλλο. Μια ολόκληρη γενιά πολιτικοποίησης. Τη γενιά που εντάχτηκε στην αριστερά τα χρόνια της μεταπολίτευσης. Με Προμηθεική απολυτότητα. Μια γενιά που πήρε τη σκυτάλη από τη τιμημένη γενιά του ΕΑΜ και του ΔΣΕ. Μια γενιά που, με όλες τις αντιφάσεις της και τις αδυναμίες, κράτησε τη σκυτάλη στο αέρα. Μια γενιά που είδε πλήθος επωνύμων της να ενσωματώνονται, να ανακαλύπτουν τη Κίρκη, πλήθος ανωνύμων να απογοητεύονται αλλά και πλήθος να συνεχίζουν πεισματικά.
Μια όμορφη γενιά. Που, όπως κάθε ομορφιά, έχει και τις γκρίζες της ζώνες.
Μια γενιά που διαπαιδαγώγησε και την επόμενη. Διαπαιδαγώγηση που πολλές φορές έγινε καθ ομοίωση. Και έτσι δε μπόρεσε, αρκετές φορές, να υπερβεί κρίσιμες αδυναμίες.
Τιμούμε τη Σωτηρία; Ναι την τιμούμε! Και όχι μόνο τη θυσία της. Τιμούμε το δρόμο που πήρε.
Και περισσότερο από ποτέ, έχουμε ανάγκη σήμερα από μια νέα γενιά κομμουνιστών με το ίδιο με της Σωτηρίας βλέμμα, που θα επαναθεμελιώσει τη σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική.
Τιμούμε τη Σωτηρία; Ναι, την τιμούμε! Χωρίς να ξεχνάμε ποτέ ότι, ναι… αυτός ο κόσμος και πρέπει και μπορεί να αλλάξει. Και τότε θα είναι πάλι εδώ. Γιατί …
Να λείπεις- δεν είναι τίποτα να λείπεις.
Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει,
θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλα εκείνα που γι' αυτά έχεις λείψει,
θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλο τον κόσμο.
(Γ.Ρίτσος-Και συ να λείπεις)
http://www.iskra.gr/
Φοιτητές και εργάτες τίμησαν τη Σωτηρία «με το μικρό χαμόγελο και τα μεγάλα πανανθρώπινα όνειρα»
Τη μνήμη της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου, «με το μικρό χαμόγελο και τα μεγάλα πανανθρώπινα όνειρα», τίμησαν για μία ακόμη χρονιά, φοιτητές και εργάτες με εκδήλωση το απόγευμα της Πέμπτης 25 Ιούλη 2019, έξω από το πρώην εργοστάσιο της ΕΤΜΑ.
«Φοιτητές εργατιά, μια φωνή και μια γροθιά», «Αγώνας, ρήξη, ανατροπή, η Ιστορία γράφεται με πάλη ταξική» και «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά» ήταν τα συνθήματα που κυριάρχησαν στην εκδήλωση τιμής και μνήμης που συνδιοργάνωσαν οι Επιτροπές Αγώνα Παντείου και το Συνδικάτο των Κλωστοϋφαντουργών με αφορμή τη συμπλήρωση 39 χρόνων από τη δολοφονία της, στις 28 Ιούλη 1980, καθώς μοίραζε προκηρύξεις στους εργάτες.
Το «παρών» στην εκδήλωση έδωσε πολυμελής αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Γιάννη Πρωτούλη και το Θοδωρή Χιώνη, μέλη του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με την ανάγνωση του χρονικού της δολοφονίας της κνίτισσας φοιτήτριας από τους λακέδες της εργοδοσίας, ενώ ακολούθησε η ομιλία της Αφροδίτης Τουτουντζή, εκ μέρους των Επιτροπών Αγώνα Παντείου.
«Θα ζεις μέσα από τους δικούς μας αγώνες»
«Σωτηρία, "με το μικρό χαμόγελο και τα μεγάλα πανανθρώπινα όνειρα" θα ζεις για πάντα μέσα από το παράδειγμά σου. Θα ζεις μέσα από τους δικούς μας αγώνες», τόνισε στην ομιλία της η Α. Τουτουντζή.
Όπως είπε: «Τιμάμε τη Σωτηρία δυναμώνοντας τον αγώνα για όσα εκείνη πάλεψε, παλεύοντας με τον τρόπο που κι εκείνη πάλευε: Μαζί με τους εργάτες και όλο το λαό ενάντια στην εργοδοσία και την τρομοκρατία της. Ενάντια στην πολιτική των κυβερνήσεων και Ευρωπαϊκής Ένωσης που υπηρετούν αποκλειστικά τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, στην πολιτική που, όπως τότε έτσι και σήμερα, χτίζει αμύθητα πλούτη και χλιδή για τους λίγους, πατώντας στη φτώχεια και την εξαθλίωση των πολλών.
Με αφοβία και ανιδιοτέλεια. Άλλωστε, μόνο μέσα από αυτόν τον κοινό οργανωμένο αγώνα, τη συμμαχία, μπορούμε να μετρήσουμε αποτέλεσμα».
Αναφορά έκανε και στην πρόθεση της ΝΔ να χτυπήσει το δικαίωμα στη διεκδίκηση καταργώντας το πανεπιστημιακό άσυλο, θέλοντας να δώσει το στίγμα της από την αρχή ότι θα συνεχίσει ακόμα πιο επιθετικά το έργο που ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ. «Δεν τσιμπάμε στα παραμύθια τους ότι δήθεν το κάνουν για να μας προστατέψουν, στα προκλητικά προσχήματα περί εγκληματικότητας, διακίνησης ναρκωτικών», σημείωσε και πρόσθεσε ότι ο στόχος είναι «η ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης στα πανεπιστήμια και η αύξηση της καταστολής για την ποινικοποίηση των αγώνων του φοιτητικού κινήματος».
«Τιμάμε τους ήρωες της τάξης μας»
Στη συνέχεια μίλησε ο πρόεδρος του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Ν. Αττικής, Γιάννης Καρανικόλας, που τόνισε ότι: «Η δολοφονία της Σωτηρίας είναι ένα από τα αμέτρητα εργοδοτικά εγκλήματα που αποδεικνύουν ότι η ισότητα και η ελευθερία σταματάει έξω από τους χώρους δουλειάς. Και σήμερα το 99% των απεργιών βγαίνει παράνομο, γίνεται προσπάθεια να καταργηθεί το άσυλο».
Πρόσθεσε μεταξύ άλλων ότι «η ΝΔ πατάει πάνω στον απεργοκτόνο μόνο που ψήφισαν μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ για να δυσκολέψει περισσότερο το δικαίωμα στην απεργία και χτυπάει τη συνδικαλιστική οργάνωση». Και ξεκαθάρισε ότι «θα υπερασπιστούμε το δικαίωμά μας να έχουμε εργατικές ενώσεις, ανεξάρτητες από την εργοδοσία και το κράτος».
«Έχουμε πολύ δουλειά μπροστά μας για την οργάνωση της πάλης και θα παλέψουμε για να ανακτήσουμε τις απώλειες που είχαμε όλα αυτά τα χρόνια, βάζοντας μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες μας», τόνισε και πρόσθεσε χαρακτηριστικά: «Είναι εδώ το ΠΑΜΕ που συγκρούστηκε με τη συνδικαλιστική μαφία στη ΓΣΕΕ. Η μάχη συνεχίζεται το επόμενο διάστημα. Η εργατική τάξη πρέπει να δοκιμάσει τη δύναμη της ταξικής πάλης. Για αυτό πάλευε και η Σωτηρία. Στο πρόσωπο της Σωτηρίας τιμάμε τους ήρωες της τάξης μας, συνεχίζοντας στα βήματά τους».
Τιμή στη μνήμη της Σωτηρίας η συνέχιση του αγώνα
Τον λόγο πήρε και ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου - Ανατολικής Αττικής, Δαμασκηνός (Μάης) Μέντης, που αφού είπε ότι η μεγαλύτερη τιμή στη μνήμη της Σωτηρίας είναι η συνέχιση του αγώνα, πρόσθεσε ότι «έναν τέτοιο αγώνα κάνουμε κι εμείς στην εταιρία "Αφοί Βλάχου" και απευθύνουμε κάλεσμα ενίσχυσης». Στο πλαίσιο αυτό κυκλοφόρησε στους συγκεντρωμένους και κουτί οικονομικής ενίσχυσης του αγώνα των εργαζομένων.
Ακολούθησαν απαγγελίες ποιημάτων και συγκεκριμένα, του ποιήματος του Γ. Ρίτσου για τη Σωτηρία, καθώς κι ενός ποιήματός του από το «Καπνισμένο Τσουκάλι» που έγραψε μετά τη δολοφονία της, όπως επίσης κι ενός ποιήματος που έγραψε ένας σύντροφος και συμφοιτητής της Σωτηρίας.
Mε υψωμένες γροθιές, με τα συνθήματα: «Αγώνας, ρήξη, ανατροπή, η Ιστορία γράφεται με πάλη ταξική» και «Φοιτητές - εργατιά, μια φωνή και μια γροθιά», στην εκδήλωση δόθηκε το στίγμα της συνέχισης του αγώνα.
Στεφάνια κατέθεσαν εκπρόσωποι Ομοσπονδιών, Συνδικάτων και φορέων. Εκ μέρους του ΚΚΕ στεφάνι κατέθεσε ο Θοδωρής Χιώνης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και εκ μέρους της ΚΝΕ η Ζωή Χαχάμη, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της Οργάνωσης.
Στο τέλος τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη της δολοφονημένης αγωνίστριας.
https://www.902.gr/
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου