Σε ηλικία 87 ετών έφυγε από τη ζωή ο γνωστός μουσικοσυνθέτης Ζακ Ιακωβίδης. Ο θανών αφήνει πίσω του ένα πλούσιο έργο, που περιλαμβάνει εκατοντάδες τραγούδια -λαϊκά, θεατρικά και ρεμπέτικα.
Ανάμεσα στις επιτυχίες του περιλαμβάνονται «Να το πάρεις το κορίτσι», «Θα ζήσω ελεύθερο πουλί», «Σαν της γαρδένιας τον ανθό», «Είναι μια ώρα δύσκολη, του χωρισμού η ώρα», «Αγαπούλα, αγαπούλα», «Τικ-Τακ», «Έχω μιαν αρραβωνιάρα», «Την αγαπούσα, το παραδέχομαι», «Πού να “ναι ο ίσκιος σου, Θεέ», «Έλα», «Βρέχει, ψιλοβρέχει», «Οι αμαρτίες μου», «Του χωρισμού η ώρα είναι τώρα» κ.ά.
Συνεργάστηκε με πάμπολλες “φίρμες” του ελληνικού πενταγράμμου όπως Σοφία Βέμπο, Τζένη Βάνου, Τόλης Βοσκόπουλος, Γιάννης Πάριος, Κλειώ Δενάρδου, Χρηστάκης, Ζωζώ Σαπουντζάκη, Πολυμέρης, Μπελίντα, Μαίρη Λίντα, Ρένα Βλαχοπούλου κ.ά.
Πριν μερικά χρόνια κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Εμπειρία εκδοτική η βιογραφία του μεγάλου συνθέτη του ελαφρού τραγουδιού, γραμμένη από τον Κώστα Παπασπήλιο, με τίτλο «Θα ζήσω ελεύθερο πουλί».
Γεννημένος το 1925, εβραϊκής καταγωγής από τη Θεσσαλονίκη, με πατέρα έμπορο, που εγκαταστάθηκε στην Αθήνα πουλώντας οικιακά και γραμμόφωνα. Μεγάλωσε στη γειτονιά της τότε πλατείας Αγάμων, σήμερα πλατεία Αμερικής . Απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών.
Στην κατοχή όλη η οικογένεια συνελήφθη από τους Γερμανούς και εστάλη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέλσεν. Έζησε σε φριχτές συνθήκες και επέστρεψε οικογενειακώς στην Ελλάδα μετά από τρία βασανιστικά χρόνια.
Έγραψε το πρώτο του τραγούδι σε στίχους του Μίνου Μάτσα.Η πρώτη μεγάλη επιτυχία ήταν η «Αγαπούλα» με τον Φώτη Πολυμέρη. Ακολούθησαν συνεργασίες με τους Κούλα Νικολαϊδου, Νίκο Γούναρη, Τώνη Μαρούδα. Τριτοετής της Φυσικομαθηματικής Σχολής διέκοψε τις σπουδές του για να καταταγεί εθελοντής στο στρατό, κερδίζοντας μια θέση στην μπάντα της χωροφυλακής. Μετά την απόλυσή του συνεργάσθηκε με τον Νίκο Μουρκάκο, που είχε φωνή βελούδινη. Η Καίτη Μπελίντα τον εισήγαγε, με μεγάλη επιτυχία, στην επιθεώρηση.
Είχε γράψει μουσική για δύο ιστορικές τηλεοπτικές σειρές, το «Λούνα Παρκ» του Γιάννη Δαλιανίδη (1976) και τη «Λάμψη» του Νίκου Φώσκολου (1992).
Ξεχωριστή η συνάντησή του με τον Πάριο που του έγραψε το σουξέ «Την αγαπούσα παραδέχομαι». Τον Φεβρουάριο του 2011 τιμήθηκε στον Παρνασσό για την προσφορά του στον πολιτισμό από τον Σύλλογο Φίλων της Ελαφράς Μουσικής.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου