Ανασκόπηση του 2015

1. Πρώτη φορά Αριστερά

Το 2015 θα μας μείνει αξέχαστο ως το έτος εκείνο στο οποίο ξεχάσαμε ό,τι γνωρίζαμε για την έννοια Αριστερά.

Η «Αριστερά» ήρθε στην κυβέρνηση παρέα με μια χουντικής αισθητικής ακροδεξιά, πολλές ελπίδες και πολλά ψέματα. Κινούμενη στα όρια του πολιτικού αμοραλισμού, μετέτρεψε την πολιτική σε παιχνίδι που περισσότερο θύμιζε σενάριο house of cards παρά αριστερή παρέμβαση στην πολιτική.

2. Η Δίκη της Χρυσής Αυγής

Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από τα ΜΜΕ ως η δίκη του αιώνα, ωστόσο τα ΜΜΕ προσπάθησαν και κατάφεραν να την αποσιωπήσουν εντελώς. Πρώτη φορά δικάζεται ένα πολιτικό κόμμα με την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης αλλά αυτό προφανώς δεν αποτελεί είδηση για τους καλοπληρωμένους παπαγάλους των επιχειρηματιών των ΜΜΕ. Μάλιστα, η υποκρισία τους είναι τέτοια που αναφέρθηκαν στη δίκη των ναζί μόνο όταν η μάνα του Παύλου Φύσσα πέταξε μπουκάλι με νερό στον δολοφόνο του παιδιού της.

3. Πουτινιές στον Πούτιν;

Τους τελευταίους μήνες του 2015 η διεθνής κοινή γνώμη (;) έμεινε άφωνη με την ενέργεια των τούρκων να καταρρίψουν ρωσικό αεροσκάφος. Ο Πούτιν απάντησε με απειλές και ένα ψυχροπολεμικό σύννεφο απλώθηκε πάνω από τον κόσμο. Μπαίνουμε σε εποχές πολέμου των πάντων εναντίον των πάντων, δείγμα του βαθμού σαπίλας του παγκόσμιου καπιταλισμού, ωστόσο δε λείπουν εκείνοι οι εθνικά και ταξικά μικροτσούτσουνοι που βλέπουν στον Πούτιν την προέκταση του φαλού τους και ονειρεύονται την εκπλήρωση των προφητειών του Παϊσιου.

4. Δημοψήφισμα

Περιμέναμε 40 χρόνια να γίνει ένα δημοψήφισμα στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία. Και ίσως θα ήταν καλύτερα να περιμένουμε λίγο ακόμα. Το δημοψήφισμα είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται Κυριακή και στο τέλος κερδίζουν οι δανειστές. Η επικράτηση του ΟΧΙ ήταν τεράστια. Ωστόσο καμία σημασία δεν είχε αφού οι αποφάσεις ήταν προειλημμένες και ακόμα και ο ίδιος ο Τσίπρας ποτέ δεν έπεισε ότι πράγματι ήθελε να πει ΟΧΙ ο λαός.

5. Προσφυγική κρίση

Από την άνοιξη του 2015 άρχισαν να συρρέουν στη χώρα μας χιλιάδες πρόσφυγες κυρίως από Συρία, Αφγανιστάν, Ιράκ. Πρωτόγνωρες σε μέγεθος προσφυγικές ροές που απέδειξαν (μεταξύ άλλων) δύο πράγματα: πόσο σκατόψυχοι μπορούμε να γίνουμε και πόσο «δημοκρατική» είναι η Ευρώπη της …αλληλεγγύης. Την ώρα που οι Ευρωπαίοι ηγέτες διαγωνίζονταν για να προλάβουν να πάρουν το καλό και φτηνό εργατικό δυναμικό πετώντας στα σκουπίδια τους υπόλοιπους, πολλοί συμπατριώτες μας επέλεγαν να χρεώσουν 5€ ένα μικρό μπουκαλάκι νερό, 50€ μια πεντάλεπτη βόλτα με ταξί και άλλα άπειρα παραδείγματα.

6. Εγκληματική Οργάνωση

Φαίνεται πως στην Ελλάδα και στα ΜΜΕ της, οι λέξεις «εγκληματική οργάνωση» δεν αξίζουν καθόλου να δουν το φως της δημοσιότητας. Το 2015 ο Πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός, Βαγγέλης Μαρινάκης, κατηγορείται ως εγκέφαλος εγκληματικής οργάνωσης που δρα στο χώρο του ποδοσφαίρου στήνοντας παιχνίδια, εκβιάζοντας και απειλώντας διαιτητές και κάνοντας ό,τι άλλο χωράει ο νους. Κανένα μεγάλο κανάλι δεν θεώρησε την είδηση άξια αναφοράς. Ούτε καν αθλητικές εφημερίδες από τις πολλές που διαθέτει ο τόπος, ασχολήθηκαν. Έτσι, τα πέναλτι συνεχίζουν να δίνονται και οι τίτλοι να κατακτιούνται παρέα με τα εκατομμύρια και ο μέσος οπαδός-φυτό ζητωκραυγάζει για τον προεδρα που έχει όραμα για την ομάδα.

7. Ιθαγένεια- επέκταση συμφώνου συμβίωσης

Αν κάτι καλό έγινε το 2015, έχει να κάνει με ορισμένα ζητήματα κοινωνικών δικαιωμάτων. Ψηφίστηκε ο νόμος για την ιθαγένεια των «μεταναστών δεύτερης γενιάς» ο οποίος παρόλο που τελικά αφορά λιγότερους από όσους θα έπρεπε είναι μια θετική εξέλιξη και επεκτάθηκε το σύμφωνο συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια. Όλα αυτά θα ήταν καλύτερα, αν ενδύονταν με μια πραγματικά απελευθερωτική, ριζοσπαστική κοινωνική προσέγγιση και όχι με την τελικά επικρατούσα ατομοκεντρική, νεοφιλελεύθερη, αλλά όπως και να έχει αποτελούν θετικά βήματα.

8. Τρομοκρατικά χτυπήματα

Τα χτυπήματα στο Παρίσι σόκαραν την Ευρώπη και όλο τον κόσμο. Δεν έχασαν πολλοί την ευκαιρία να χρεώσουν στους πρόσφυγες ή γενικά στους μουσουλμάνους την ευθύνη δίνοντας αέρα στα πανιά της Λεπέν αλλά και των κάθε λογής φασιστών σε όλη την Ευρώπη.

9. Εκλογές σε Ισπανία- Πορτογαλία- Ελλάδα

Αυτές οι τρεις χώρες έχουν κάτι κοινό: Τις δεκαετίες του 60 και του 70 πέρασαν από τη βάσανο των στρατιωτικών δικτατοριών. Αυτό το γεγονός ίσως να συνέβαλε στην διατήρηση της συλλογικής συνείδησης μιας συμπάθειας για την Αριστερά. Μόνο που η Αριστερά ξεκομμένη από την εργατική τάξη και έχοντας απαλείψει τα ταξικά της χαρακτηριστικά γίνεται πιο δεξιά και από τη δεξιά! Έτσι, Ποδέμος, ΚΚΠορτογαλίας, ΣΥΡΙΖΑ συναγωνίζονται σε κυβερνητισμό θάβοντας έννοιες όπως ριζοσπαστισμός, απελευθέρωση, ταξική πάλη και άλλα.

10. Ερντογάν

Απόλυτος νικητής και σε αυτές τις εκλογές. Συνεχίζει να βομβαρδίζει Κούρδος ανενόχλητος, δηλώνοντας μάλιστα ότι βομβαρδίζει Τζιχαντιστές. Βόμβες και πυροβολισμοί σε διαδηλώσεις, εκατοντάδες νεκροί Κούρδοι και υπόγεια συνεργασία με το ISIS. Τζιχαντιστής με …πολιτικά.

11. Εκλογές στη ΝΔ

Το 2015 η ΝΔ έχανε σε όποια εκλογική μάχη μπορούσε να συμμετέχει. Ακόμα και στην εσωτερική της. Ήττα είναι και μόνο το γεγονός ότι θα μπορούσε κάποιος σαν τον Άδωνι να σκεφτεί να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία. Τέτοια γελοιότητα δεν την άντεξαν ούτε τα άψυχα μηχανάκια της εταιρίας που ανέλαβε να φέρει σε πέρας την διεξαγωγή των εσωτερικών εκλογών. Το προφίλ των υποψήφιων ήταν τόσο γελοίο που έκανε τον Κυριάκο να φαντάζει η σοβαρότερη υποψηφιότητα!

12. Κάποια ζώα δεν τον πιστεύαν

Αναμφισβήτητα ένα από τα πρόσωπα της χρονιάς είναι ο Βασίλης Λεβέντης. Κάποια ζώα δεν τον πιστεύαν, τώρα τον ψηφίζουν και τα ζώα. Ένας άνθρωπος πιο γραφικός κι από καφενεδάκι σε πλακόστρωτο δρομάκι ορεινού χωριού των Κυκλάδων κατάφερε με την ψήφο του πάνσοφου λαού να μπει στη βουλή μετά από χρόνια προσπαθειών. Αυτό από μόνο του δεν είναι πρόβλημα. Άλλωστε στη βουλή συμμετέχουν μαχαιροβγάλτες δολοφόνοι. Το θέμα είναι πως μπήκε στη βουλή παίρνοντας ψήφους διαμαρτυρίας, αντιμνημονιακές για να θυμηθούμε το 2014, ενώ ο ίδιος σε κάθε ευκαιρία δήλωνε πόσο μνημονιακός είναι. Ότι και να λένε σήμερα opinion makers και κυβερνητικά στελέχη για να τον ετοιμάσουν για συγκυβέρνηση, ο Λεβέντης θα είναι αυτό:

13. Συντριμ-τιμ

Όταν ο Τσίπρας σχημάτιζε την ΠΦΑ Κυβέρνηση επέλεξε να τη στελεχώσει με ό,τι καλύτερο διέθετε: Βαρουφάκης, Λαφαζάνης, Πανούσης, Στρατούλης και πάνω από όλους  η Ζωή. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ προσχώρησε επίσημα στις φιλογερμανικές, μνημονιακές, κατοχικές, δωσιλογικές (έτσι για να θυμηθούμε τον επίσημο λόγο του) δυνάμεις διαλύθηκε το υπουργικό συμβούλιο και η κοινοβουλευτική του ομάδα. Οι ορφανοί αντιμνημονιακοί συντάχθηκαν υπό τον Π. Λαφαζάνη και προσπάθησαν να εκφράσουν το ΟΧΙ του λαού. Μάταια. Η αντιμνημονιακότητα συνετρίβη στο βράχο των αντιφάσεων του καπιταλισμού αφήνοντάς μας μόνο όμορφες έως γελοίες αναμνήσεις. Η κατάργηση της ταξικής πάλης δια στόματος Βαρουφάκη, η θεσμική υπεράσπιση της Χρυσής Αυγής από την πρόεδρο της Βουλής ήταν μόνο μερικές από τις στιγμές που μας θύμισαν πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει ο ρεφορμιστικός καιροσκοπισμός.

14. Μένουμε Ευρώπη

Ήταν η χρονιά στην οποία το «ριζοσπαστικό κέντρο» προσπάθησε να αποκτήσει κινηματική παρουσία. Τα σέλφι στικ, οι ευρωπαϊκές σημαίες, τα πλακάτ «Σόιμπλε σε αγαπάμε», καθώς και κρασάκια και φίνγκερ φουντ χωρίς γλουτένη πλημμύρισαν το κέντρο της Αθήνας μια μέρα. Έτσι τα ξώγαμα της Θάτσερ είπαν να το επαναλάβουν 2-3 φορές τη βδομάδα, μην αφήνοντας εμάς τους καταναλωτές να πάμε στο κέντρο να κάνουμε τα ψώνια μας.

15. Το τέλος μεγάλων ηγετών

Το 2015 θα μείνει στην ιστορία γιατί σηματοδότησε το πολιτικό τέλος μεγάλων ηγετών. Ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος παραιτήθηκε για να πάρει τη θέση του η Φώφη Γεννηματά. Ο Φώτης ο Κουβέλης έχασε τη θέση του προέδρου από το κόμμα που ίδρυσε. Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου έκλεισε το κόμμα που είχε ανοίξει γιατί έφαγε πόρτα από το ΠΑΣΟΚ που είχε ιδρύσει ο πατέρας του από τον Βενιζέλο που είχε ήδη παραιτηθεί από την προεδρία του. Ο Καρατζαφέρης ξέχασε να δηλώσει κάτι λεφτουδάκια και κάτι οφσορ με αποτέλεσμα η δημοτικότητά του να πέσει σε επίπεδα τηλεθέασης Τηλεάστυ.

http://atexnos.gr/