Από την Αθήνα μέχρι την Λισσαβώνα

Μία «αριστερή κυβέρνηση» και στην Πορτογαλία; Η απάντηση μετά την αναμενόμενη αποτυχία της Κυβέρνησης Κοέλιο να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης και την πτώση της δεν θα είναι τόσο άμεση ούτε τόσο εύκολη στην Λισσαβώνα.

Ο πρόεδρος της χώρας θα εξετάσει κάθε άλλη δυνατότητα, πριν
πάρει απόφαση να δώσει σε άλλον την εντολή για τον σχηματισμό κυβέρνησης.

Η εμπειρία της Ελλάδας, όπως παρατηρούν πολιτικοί αναλυτές στην γειτονική Ισπανία (και αυτή ενόψει εκλογών), έχει κάνει προσεκτικούς στις επιλογές τους τόσο τους θεσμικούς παράγοντες της χώρας όσο και τις αγορές, οι οποίες δείχνουν ήδη στοιχεία έντονης ανησυχίας που απειλεί να αναστρέψει την καμπύλη απόδοσης των κρατικών ομολόγων.

Στο Βερολίνο η ανησυχία αυτή έχει γίνει έκδηλη και συνδυάζεται με το ενδεχόμενο σημαντικών αλλαγών σ’ ολόκληρη την Ιβηρική, την ίδια στιγμή που στην Ιταλία ο κ. Ρέντσι σιγά σιγά αλλά σταθερά σηκώνει τους τόνους της κυβέρνησής του απέναντι στην επιμονή της Γερμανίας για δημοσιονομική αυστηρότητα.

Η πολιτική ισχύς και η κοινοβουλευτική σταθερότητα της κυβέρνησης Ρέντσι αποκτά μέσα σ’ αυτό το ευρωπαϊκό περιβάλλον ιδιαίτερο βάρος και αυξάνει την πίεση απέναντι στην γραμμή Σόιμπλε.

Σ’ αυτό το πολιτικοοικονομικό πάζλ της νότιας Ευρώπης η συγκρότηση της νέας πορτογαλικής κυβέρνησης αποκτά ευρύτερο ενδιαφέρον, με αποτέλεσμα να καθυστερεί η διαδικασία ανάθεσης της εντολής από τον πρόεδρο της χώρας.

Έτσι για παράδειγμα η πιθανότητα αναζήτησης μίας μεγάλης συμμαχίας, ενδεχόμενο που μέχρι χθες αποκλειόταν από όλες τις πλευρές, τώρα εμφανίζεται διστακτικά ως σημείο που θα άξιζε να γίνουν κάποιες προσπάθειες ως προς τον σχηματισμό κυβέρνησης.

Έχουν επηρεάσει οι ανησυχίες αυτές την διαπραγμάτευση των «θεσμών» με την Αθήνα; Κανείς θεσμικός παράγοντας στις Βρυξέλλες δεν θα δεχόταν να απαντήσει καταφατικά σε ένα τέτοιο ερώτημα.

Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός ότι η διεύρυνση του κύκλου αβεβαιότητας στην Ευρωζώνη, τόσο λόγω του προσφυγικού προβλήματος όσο και λόγω της αδυναμίας οικονομικής ανάκαμψης έχει αρχίσει να επηρεάζει την οπτική της δημοσιονομικής αυστηρότητας του Βερολίνου.

Αυτός, άλλωστε είναι και ο βασικός λόγος για τον οποίο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει απαιτήσει και για πρώτη φορά έχει πετύχει από το Eurogroup, την επίσπευση της κεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών, ανεξαρτήτως της πορείας της πρώτης αξιολόγησης, έτσι ώστε να κρατήσει μακριά από κάθε ατύχημα το ευρωσύστημα ενόψει του νέου κύκλου των stress test το 2016.

Μαριάνθη Θεοδοσίου
http://www.liberal.gr/