ΑΛΕΡΓΙΑ

Στρατό στα ΛΟΚ γιατί είχες πάντα βύσμα
ποτέ δεν έψαξες δουλειά για να δουλέψεις,
της τεμπελιάς και του φραπέ πήρες το χρίσμα
και δεν χρειάστηκε ποτέ «να την παλέψεις».



Τα βράδια απ’ τις παρέες πιεσμένος
φύλαγες τσίλιες για να κλέψτε μηχανάκια
κι ο κόσμος όλος βαρετός και σιχαμένος
απ’ τα μπιλιάρδα και μετά στα φλιμπεράκια.

Μ’ όλο τον κόσμο δίπλα σου είχες θέμα
η σκούρα φάτσα εσένα δε σου πάει,
Έτοιμος ήσουν να δεχτείς το σάπιο σπέρμα
να κάνει τη καρδιά σου να χτυπάει…

Σε βρήκανε εδώ κι εκεί να βολοδέρνεις
σού πιπιλήσαν το μυαλό σαν καραμέλα
εσύ σου είπανε γεννήθηκες να δέρνεις
και σου φορέσανε τη μαύρη τη φανέλα.

Κι εσύ μεγάλωνες και μίκραιναν οι άλλοι
στο νόημα μιας παράλογης Ιδέας,
της εξουσίας σου εμφυτέψανε τη ζάλη
σαν Πυρινάρχης από σκέτος Δεκανέας.

Πήρες το κλομπ και όποιον πάρει ο χάρος
κι έλεγες ότι κάνεις και αγαθοεργία.
Τώρα τι έγινε μαλάκα μου το θάρρος;
και που σε βλέπω πια παθαίνω αλλεργία.

Καστρινός