ΛΥΚΟΙ ΣΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ

«Άλλος σού έκλαψε εις τα στήθια

αλλά ανάσαση καμιά,

άλλος σου έταξε βοήθεια

και σε γέλασε φριχτά»

λέει ένας στίχος του εθνικού ύμνου, γραμμένος απ’ το 1823 και δυστυχώς μέχρι σήμερα ακόμα το ίδιο ισχύει, σημάδι ότι τίποτα δεν άλλαξε για τούτη τη δόλια τη χώρα. Εκμετάλλευση και μίσος για τούτο το λαό, λες και τους έβγαλε τα «τζίφλια», από μια Ευρώπη κανονική ζούγκλα. Μόλις κάποιος αδυνατίζει κι εξασθενεί έρχεται ο λύκος ο κακός και του αλλάζει τον αδόξαστο, τουτέστιν τον κατασπαράζει.

Και οι λύκοι τώρα είναι πολλοί. Οι οίκοι αξιολόγησης, οι μεγάλες οι τράπεζες και τα μεγάλα βέβαια κράτη. Κι εδώ μπαίνει το θέμα τι αντίσταση θα προβάλει το κοπάδι κι ο τσοπάνης; Θα σκεφθεί να βρει κι άλλα κοπάδια που κινδυνεύουν να σχηματίσουν ομάδα για να τρέψουν σε φυγή τ’ αρπακτικά; Γιατί όσο ένα κοπάδι είναι μόνο του είναι στο απόλυτο έλεγχο των σαρκοβόρων. Αυτό το ξέρουν και τα σχολιαρούδια, αλλά όχι όμως «σκερδελέδες» οι πολιτικοί που μας φέρανε σ’ ετούτη την κατάσταση κι εξακολουθούν να μας ποτίζουνε φαρμάκι .

Και δεν υπάρχει ένας ρε αδερφέ, ένας επιτήδειος να βάλει έστω τις φωνές μπας και σκιαχτούνε λίγο ή έστω να σαστίσουν τα «θηρία». Όλοι στρέψανε την προσοχή τους στο καλόπιασμα της «λυκοφαμελιάς», παρά στην αναζήτηση συμμαχιών. Έτσι συμφωνήσανε να μην μας σκοτώσει το θηρίο αλλά να μας πίνει το αίμα εφ όρου ζωής. Ακούστηκε μάλιστα ότι θα βάλουνε ρήτρα ότι όσο δυναμώνουμε τόσο περισσότερο αίμα να μας πίνουν ! Εμ έτσι δεν γίνετε τίποτε πατριώτη!

Σ’ ένα παραμύθι που μας έλεγαν σαν ήμασταν μικροί, ένα αρνί που πείναγε, για να βρει κάτι να φάει βγήκε έξω από το μαντρί. Εκεί το σβέρκοσε ο λύκος και το έπνιγε την ώρα που τα άλλα στο μαντρί κοιτούσαν έντρομα. Στοίχειωσε ετούτο το παραμύθι τη ζωή μας μαζί με τη γνωστή τη φράση «Όποιος βγαίνει από το μαντρί τον τρώει ο λύκος». Έτσι βρέθηκε και η Ελλάδα σήμερα, και τραβάει τα όσα μύρια για να παραδειγματιστούν τ’ άλλα αρνιά και να μην ζητάνε παραπάνω τροφή.

Εν τω μεταξύ τ’ αρνιά μόλις λιγόστεψε η τροφή άρχισαν να βελάζουν. Οι πολιτικοί που υποτίθεται ότι ήταν το «κουμάντο» για να μην διαλύσει λέει τελείως χωρίς αυτούς το κοπάδι ότι «μάσα» κυκλοφόραγε την κρατούσαν για τον εαυτό τους.

Ρε μπεεεε... τ’ αρνιά. Κλότσαγαν κάτω απ’ την πείνα. Μέχρι που ήρθαν κατι ξένοι κτηνίατροι και είπαν: Ψυχραιμία, όταν λείπει τροφή ο οργανισμός καίει από το λίπος. Έλα όμως που ότι λίπος υπήρχε είχε φύγει στην Ελβετία. Κι όταν είσαι κλινικά νεκρός και ζεις με ορρούς υπάρχει περίπτωση να βρεις ψυχραιμία.

Και μέσα σ’ όλα αυτά να έχεις και τους «Νεοτσελιγκάδες» με τα κάθε μορφής κόκκινης αποχρώσεως και μαύρα, κατράμι, σκουφιά να πιστεύουν σε θαύματα. Να λένε δηλαδή ότι δεν χρειάζονται τα πρόβατα ορρούς και ότι μπορούμε να ζήσουνε με τις δικές τους δυνάμεις. Αφήστε το «καπεταναίοι». Ψόφσαν τα έρμα. Τι ν’ αρμέξετε, δεν έχουν τίποτ’ άλλο να δώσουνε πιά.

Καστρινός