Από τη χούντα των Συνταγματαρχών στη χούντα των Τροϊκανών

Μετά το τέλος της κατοχής ήρθε η πολυπόθητη λευτεριά μα η πατρίδα  μας δεν κατάφερε ποτέ να ορθοποδήσει.

Πρώτα ο εμφύλιος,τα ξερονήσια,ο ξεριζωμός.

Μετά η βία,η νοθεία,το παρακράτος κι η μετανάστευση.

Στη συνέχεια αποστασία,Ιουλιανά και καλλιέργεια κλίματος για τον ερχομό του Λοχία - Μεσσία!
"Αποκαταστάθηκε" η δημοκρατία μας τον Ιούλιο του 1974.....
Και φτάσαμε στον 21ο αιώνα για να 'χουμε ξανά χούντα με "δημοκρατικό" προσωπείο!

Το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών (Παπαδόπουλος,Μακαρέζος,Λαδάς και CIA) με την ευγενική  συμμετοχή και του Ταξίαρχου με το μυστρί (Παττακός) έγινε στις 21 Απριλίου 1967.

Θεωρήθηκε από τους προστάτες μας ως η καλύτερη λύση μπροστά στον "επερχόμενο από το βορά Κομμουνιστικό κίνδυνο"(!) και την ανυποληψία των Ελλήνων πολιτικών.

Εφτά χρόνια,τρεις μήνες και τρεις μέρες η Ελλάδα έζησε,υπό την σκιά του Φοίνικα που αναγεννάτε εκ της τέφρας του,Στρατιωτική Δικτατορία.

Ο Αστυφύλαξ,ο Χωροφύλαξ κι οι στρατόκαυλοι της εξουσίας γνώρισαν ημέρες δόξας λαμπρές!

Στα ξερονήσια,στις φυλακές,στα κρατητήρια και στους τόπους βασανιστηρίων του ΕΑΤ-ΕΣΑ οι αγωνιστές της Δημοκρατίας υπέφεραν,έχυναν το αίμα τους και θυσίαζαν τη ζωή τους.

Οι "φιλήσυχοι" και "νομοταγείς" πολίτες περνάνε καλά,μέχρι και δάνεια τους χαρίζονται.

Το ίδιο και οι Συνταγματάρχες.Ο πρόεδρος,αντιπρόεδρος,αντιβασιλεύς κλπ βγάζει εν μια νυκτί αυτόματο διαζύγιο και παντρεύεται το αίσθημα(κάτι συμπτώσεις ε;)!

Ο αδελφός Στέλιος από χωρίου εις χωρίον θεμελιώνει στάδια και γυμναστήρια και καθ' οδόν μαζεύει γόπες!
Κάποιοι άλλοι έκαναν κάτι κομπίνες με κρέατα,έτσι για να μην ξεχνάμε το δαιμόνιο της φυλής μας.!

Ωσπου φτάσαμε στο 1973,Νομική-Κίνημα Ναυτικού-Πολυτεχνείο,και η σκυτάλη της Δικτατορίας αλλάζει χέρια(Ιωαννίδης,Γκιζίκης και στο βάθος CIA).

Αυτοί κατάφεραν την τραγωδία και τη διχοτόμηση της Κύπρου και φυσικά κατέρρευσαν με πάταγο μέσα στα Εθνικά συντρίμμια.

Η παράδοση - παραλαβή - μετάβαση στη Δημοκρατία με πρόεδρο (Φαίδωνα Γκιζίκη) κι αρχιεπίσκοπο (Σεραφείμ) παντός καιρού έγινε με χαρές,πανηγύρια,φανφάρες κι υποδοχές των "αυτοεξόριστων" γνωστών από τα παλιά σωτήρων μας.

Ποιος να το φαντάζονταν τότε (24 Ιουλίου 1974) τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης,με "Εθνάρχη" στο πηδάλιο,"Σοσιαλιστή" ηγέτη στην αντιπολίτευση και εντός νόμου το ΚΚΕ,ότι θα φτάναμε προϊόντος του χρόνου σε μια μεταμοντέρνα δικτατορία οικονομικού τύπου.
Επίσημα πια οι ξένοι προστάτες μας διοικούν τη χώρα με τα εδώ ανδρείκελά τους,εκλεγμένα βέβαια με δημοκρατικές διαδικασίες κι έναν εκλογικό νόμο έκτρωμα!
Μεσολάβησαν σαφώς τα χρόνια της ευημερίας,με το χρηματιστήριο,τα ομόλογα,τα διακοποδάνεια,τα μεγάλα  έργα,οι Ολυμπιακοί αγώνες και η κατάκτηση του Euro στο ποδόσφαιρο το 2004!

Αιφνιδίως το σκηνικό άλλαξε στα τέλη του 2009,αρχές 2010!
Κάποιοι κατάλαβαν ότι χρωστάμε πολλά και μας έφεραν την Τρόικα του ΔΝΤ!

Τώρα πια οι σκλάβοι είναι λεύτεροι κι οι αλυσίδες τους φτιαγμένες από οπτικές ίνες και πλαστικά τσιπάκια!

Φοβεροί ρυθμοί ανάπτυξης της εγκληματικότητας και της ανεργίας και κατά τα λοιπά... ύφεση!

Ζούμε σε μια χώρα που ο Θεός την προόριζε για εξοχικό Του,μια χώρα που οι μαρίνες της είναι γεμάτες κότερα και πολυτελέστατα σκάφη,μια χώρα που στα βουνά της φυτρώνουν βιλάρες κι όμως φτάσαμε στο κατώφλι της χρεοκοπίας κάτω από τη μπότα του ΔΝΤ (ανεπίσημα είμαστε χρεοκοπημένοι από το πρώτο μνημόνιο του 2010 αλλά το 'χουμε κρυφό καμάρι!).

Και το οξύμωρο της υπόθεσης είναι πως φτάσαμε ως εδώ με την πολιτική καθοδήγηση ανθρώπων που αγωνίστηκαν κατά της Δικτατορίας των Απριλιανών.

Ευτυχώς που δεν ζουν πια οι Ηρωες της Αντίστασης στο χουντικό καθεστώς Αλέκος Παναγούλης,Σπύρος Μουστακλής,Αντρέας Λεντάκης κι άλλοι πολλοί.

Ποιος ξέρει τι θα έπρεπε να κάνουν μπροστά στην άθλια κατάσταση της χώρας,τη νέα μορφή δικτατορίας κι αναλογιζόμενοι τους αγώνες τους,τα βασανιστήρια που υπέστησαν,τις φυλακές και τα ξερονήσια!

Γιορτάστε κύριε Παπούλια,γιορτάστε σεις και οι όμοιοί σας,μαζί με τους εκπροσώπους της Τρόικας,που κατά σύμπτωση ξαναήρθαν σήμερα στην Αθήνα,την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα στις 24 Ιουλίου του 1974 κι αφήστε το λαουτζίκο στην ησυχία του,ίσως να μην έχετε άλλη ευκαιρία!

Διαβάστε το σημερινό μήνυμα του Προέδρου της Δημοκρατίας για την επέτειο της αποκατάσταση της Δημοκρατίας!Ακόμα δεν έχει καταλάβει πως φτάσαμε ως εδώ!!!

Τους σοβαρούς κινδύνους που αντιμετωπίζει η Δημοκρατία από το μίσος και το φασισμό, αλλά και τις δοκιμασίες που βιώνει η ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα η νέα γενιά από την κρίση, προτάσσει στο φετινό μήνυμά του για την 38η επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας ο Κάρολος Παπούλιας.

Καλεί επίσης τη διχοτομημένη Κύπρο να μην εγκαταλείψει την ελπίδα και την προσπάθεια, και την Τουρκία να εγκαταλείψει την αδιαλλαξία της για να πέσει, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, το τελευταίο τείχος στην Ευρώπη.

«Το χρέος μας απέναντι σε όλους εκείνους που αγωνίστηκαν εναντίον της δικτατορίας είναι βαρύ και διαρκές. Ό,τι και να πούμε είναι λίγο, ό,τι και να κάνουμε για να εκφράσουμε τον σεβασμό μας δεν αρκεί. Πολύ περισσότερο σήμερα που η Δημοκρατία μας αντιμετωπίζει σοβαρούς κινδύνους από την ιδεολογία του μίσους και του φασισμού», συμπληρώνει ο κ. Παπούλιας στο μήνυμά του. Υπογραμμίζει πάντως ότι «παρόλες τις αδυναμίες που έχει δείξει ιστορικά η Δημοκρατία δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος διακυβέρνησης».

Παράλληλα, αναφέρει πως η στάση ζωής των αντιστασιακών αποτελεί παράδειγμα για την ελληνική κοινωνία που δοκιμάζεται σκληρά, ειδικά για τη νέα γενιά που πληρώνει μία κρίση στη δημιουργία της οποίας δεν είχε καμία συμμετοχή.

«Τη σημερινή μέρα», συνεχίζει, «το βλέμμα μας στρέφεται στην ακρωτηριασμένη Κύπρο, που 38 χρόνια μετά την καταδικαστέα τουρκική εισβολή παραμένει διχοτομημένη. Δεν εγκαταλείπουμε την ελπίδα και την προσπάθεια. Καλούμε την Τουρκία να εγκαταλείψει την αδιαλλαξία της για να πέσει το τελευταίο τείχος στην Ευρώπη».

Τέλος, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επισημαίνει ότι «η επέτειος για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας μας δίνει την ευκαιρία να σταθούμε μια στιγμή και να αναρωτηθούμε πως φθάσαμε μέχρι εδώ. Γιατί η πορεία της μεταπολίτευσης ολοκληρώνεται με αυτό τον τραυματικό τρόπο, πώς θα βγούμε από το τέλμα». «Απαντήσεις υπάρχουν, αρκεί να αναζητηθούν, και ακόμη περισσότερο υπάρχει ανάγκη να δοθεί μία απάντηση συλλογική, οριστική και δίκαιη», καταλήγει.