Aν δεν μπορεί ο Σαμαράς να διαπραγματευτεί να βάλουμε άλλον!

Η Ανδιαπραγμάτευση του Μνημονίου είναι πάνδημο αίτημα και εθνική ανάγκη και μάλιστα πλήρως εντοπίσμενη από τα τρία κόμματα που μετέχουν της κυβέρνησης γεγονός ελπιδοφόρο.

Τόσο ο Σαμαράς όσο ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης, έχουν ταχθεί αναφανδόν υπέρ της και κατήλθαν στις εκλογές ακριβώς με αυτό τον πολιτικό λόγο. Είχαν στόχο να υπηρετήσουν ανιδιοτελώς και αυτοθυσιαζόμενοι αυτό το εθνικό συμφέρον γύρω από το οποίο μετά από καιρό υπάρχει εθνική ομοψυχία.

Το εκλογικό σώμα αποφάσισε επαναδιαπραγμάτευση και παραμονή στο ευρώ, συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν όλοι. Ο Λαός ψήφισε -ο καθένας από εμάς- αυτούς που θεωρούσε πιο κατάλληλους για αυτή την αποστολή.

Το εθνικό συμφέρον λοιπόν επιβάλει αν τυχών εντοπιστεί αδυναμία διαπραγμάτευσης και αμέσως μόλις αυτή εντοπιστεί, να παραιτηθεί η κυβέρνηση ώστε να αναλαβει καποιος που μπορεί να φέρει σε πέρας την εντολή του εκλογικού σώματος.

Ο καλός ηγήτωρ βάζει το μείζων πάνω από το αξίωμα του και τα προνόμια που απορρέουν από αυτό, καθώς ελπίζει στην ευνοϊκή κρίση της Ιστορίας, και η Ανδιαπραγμάτευση του Μνημονίου είναι εθνική ανάγκη μπροστά την οποία δεν μπορεί να στέκει εμπόδιο κανείς.

Θα είναι απολύτως βλαπτικό μικροπρεπές, μικροκομματικό και κατώτερο των στιγμών ο “ορίζοντας τετραετίας” που είναι συνταγματική επιταγή να βρεθεί απέναντι στο κυρίαρχο στόχο του έθνους.

Στην πολιτική ιστορία είναι γνωστό ότι ο Τσάμπερλεν παραιτήθηκε και ανέλαβε ο Τσώρτσιλ που εγκατέλειψε την λάθος Πολιτική Κατευνασμού της Γερμανίας και δημιουργώντας συμμαχίες με Ρωσία και ΗΠΑ

και εν πάση περιπτώσει όταν ο στρατηγός σου δεν τραβάει στο πεδίο τον αλλάζεις…
http://papaioannou.wordpress.com/