Περπατώ εις το δάσος, όταν ο εμπρηστής δεν είναι εδώ

Όταν πριν από δέκα χρόνια, τέτοιες μέρες, πάτησα για πρώτη φορά το πόδι μου στον Έβρο, είχα φρικάρει. Τέρμα Θεού, αρχές Αλλάχ λέγαμε όλοι οι φαντάροι και αδιαφορούσαμε για την απίστευτη φυσική ομορφιά της περιοχής. Την οποία ομορφιά απόλαυσα μετά από 5-6 χρόνια, ως πολίτης πλέον, σε μια εκδρομή με φίλους στο βορειότερο μέρος της Ελλάδας. Εδώ και μέρες ο πανέμορφος Έβρος, όπως και πολλές άλλες δασώδεις εκτάσεις στη χώρα, φλέγεται.

Είμαστε τελικά μια πανάθλια χώρα, με πανάθλιους ηγήτορες και πανάθλιους πολίτες. Δε χωράει καμία αμφιβολία. Άχρηστοι όλοι σε όλα. Και όσο ανεύθυνοι είμαστε, τόσο υπεύθυνοι για τα χάλια μας γινόμαστε. Και μετά μας φταίει η Μέρκελ.


Όταν βλέπω δάσος να καίγεται, εκνευρίζομαι περισσότερο απ’όταν ακούω για λιτότητα και ανεργία. Και για εμάς που τα παθαίνουμε και γι’αυτούς στους οποίους εναποθέτουμε τις ελπίδες μας. 

dr.SeenG