Δυο εικόνες ντροπής… Ένας ντροπιασμένος ηγέτης… και μια κοινωνία που αν δεν τον ανατρέψει άμεσα, δε θα ξεφύγει από το «πεπρωμένο» που της χορογράφησαν…
ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ…
Η πρώτη ήταν την ημέρα που η κουκούλα του πολιτικού και εθνικού δοσιλογισμού είχε την τιμητική της...
Ήταν την ημέρα που ο φοβισμένος πρωθυπουργός του μνημονίου, ξεκινούσε και τυπικά τη μοιραία του κατρακύλα στον εφιαλτικό κατήφορο του εθνικού ξεπουλήματος.
Ήταν η αποφράδα ημέρα που ο πολιτικός της εθνικής ντροπής, επέλεγε να ενεχυριάσει το μέλλον της χώρας του, με φόντο το Καστελόριζο – το σημαντικό σύμβολο της εθνικής κυριαρχίας δηλαδή, προκειμένου να την εκχωρήσει.
Τρομαγμένος και ανήσυχος, φοβισμένος – όπως κάθε δοσίλογος – για την ίδια την επόμενη δική του ημέρα, και αυτός ο φόβος είναι αποτυπωμένος χαρακτηριστικά στη θλιβερή και προσκυνημένη του παρουσία.
Σήμερα, και ενώ πια όλη η κοινωνία στενάζει υπό το εφιαλτικό καθεστώς της κατοχής…
Σήμερα που ο εφιάλτης έχει ολοκληρώσει τον πρώτο κύκλο του εφιαλτικού του έργου…
Έχοντας ο ίδιος αναθαρρήσει από τις κρεμάλες που ακόμη δε στήθηκαν και με αναπτερωμένες τις ελπίδες του από το Γουδή που ακόμη δεν ήρθε…
Δέχεται (χαμογελώντας σαν γύφτικο σκεπάρνι, αλλά με σύνθετα συναισθήματα φόβου και ικανοποίησης) τα συγχαρητήρια του «μεγάλου αφεντικού» για την απόλυτη και πιστή υποταγή του, και ταυτόχρονα την προτροπή προκειμένου να ολοκληρώσει απαρέγκλιτα τη διατεταγμένη υπηρεσία που του έχει ανατεθεί.
Ο πρώτος κύκλος των καθηκόντων του σύγχρονου πολιτικού εφιάλτη έκλεισε με την τυπική και θεσμική εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας σε κέντρα εξωθεσμικά.
Ο δεύτερος και ακόμη πιο εφιαλτικός κύκλος με το κουτσούρεμα ακόμη και αυτής της εδαφικής ακεραιότητας, μόλις ανοίγει.
Κυπριακό, Αιγαίο, Θράκη και «μακεδονικό» μπαίνουν επί τάπητος.
Κορυφαίες εθνικές υποχωρήσεις είναι πλέον προ των πυλών.
Αυτή η χώρα σύντομα θα κληθεί να πληρώσει βαρύ τίμημα για την ανοχή των πολιτών της, που ακόμη δεν ανέτρεψαν τον πολιτικό εφιάλτη που περιφέρει τα κλειδιά της κερκόπορτας, για να παραδώσει όχι χώρα, αλλά περιφέρεια στις επόμενες γενιές.
Εκτός αν αυτός ο λαός αποφασίσει πως το τέλος των Τσαουσέσκου, ήταν… είναι… και θα παραμένει πάντα επίκαιρο…
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου