Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2022

"Ξεχώρισες λευκή ψυχή σα γαλαξίας..."

Αφιέρωμα Μνήμης και Τιμής στη συναγωνίστρια ΠΟΠΗ ΓΙΑΝΝΙΩΤΗ από το Καρπενήσι που έφυγε νωρίς
Η Πόπη μας, με υψωμένη τη γροθιά, στη Νιάλα

Ένας άνθρωπος δεν αποτυπώνεται σε ένα χαρτί, ούτε περιγράφεται με ένα χαρτί ή ένα λόγο, κάθε προσπάθεια λοιπόν αποτύπωσης ενός ανθρώπου, μένει, αναγκαστικά λειψή, ατελής, παραμένει απόπειρα γιατί ο άνθρωπος είναι έννοια δυναμική, χωρίς τέρμα, τη στιγμή που είναι αυτό, είναι και κάτι άλλο μαζί κι ενώ το χαρτί τελειώνει και πεθαίνει αναγκαστικά μαζί με ότι περιέχει, ο άνθρωπος δεν τελειώνει ποτέ.

Δεχτείτε λοιπόν την λειψή μου απόπειρα και προσπάθεια, που θα ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας, μα πριν από αυτό σας κάνω μια μικρή εξήγηση, πως όσα θα ακούσετε δεν αποτελούν ούτε πέτσινη ρητορεία, ούτε καταφύγιο διδακτισμού, αλλά λόγια αληθινά, λόγια καρδιάς, μέσα όμως στην ίδια τους την ατέλεια, από την ίδια τη φύση των πραγμάτων.

Ο Κόσμος της Πόλης και ο νομικός κόσμος του τόπου, φτωχότερος πλέον, θρηνεί την απροσδόκητο χαμό σου αγαπημένη Πόπη, που έφυγες πρόωρα από τη ζωή στις 23-11-2022, σε ηλικία 65 ετών.

Έχαιρες του σεβασμού και της αγάπης τόσο της Νομικής κοινότητας, όσο και του κοινωνικού σου περιγύρου.

Είχα την τύχη να σε γνωρίσω το 2014, χαμογελαστή και αυθόρμητη, με ένα πηγαίο χιούμορ, φιλική.

Προικισμένη με πλούσια Νομική κατάρτιση, συνδύαζες άριστα την θεωρία και την πράξη του Δικαίου, ασχολήθηκες επιτυχώς με όλο το φάσμα του και τα διάφορα αντικείμενα και υποαντικείμενα αυτού.

Ξεκίνησες την Επαγγελματική σου Σταδιοδρομία το 1983, καίτοι αντιμετώπισες τα στερεότυπα μιας ανδροκρατικής κοινωνίας, που ήθελαν το Επάγγελμα του Δικηγόρου, αυστηρά και μόνο ανδρικό, αλλά γρήγορα έβαλες, στο μουσείο των Μπρούτζινων Αρχαιοτήτων, τα ως τότε κυρίαρχα και απαγορευτικά στερεότυπα, τα οποία διένειμαν επαγγέλματα ανάλογα με το φύλο.

Στην προσπάθεια σου αυτή τίποτε δεν σου δόθηκε, τίποτα δεν σου χαρίστηκε, απέδειξες σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, με σκληρή και αέναη δουλειά, με το τσαγανό, τον επαγγελματισμό σου, πως δεν υπάρχουν δοτοί τίτλοι τελικά στην κοινωνία ούτε στερεοτυπικοί ρόλοι, όπως δεν θα υπάρξουν και σε καμία μελλοντική κοινωνία, απέδειξες μέσα από τον επαγγελματισμό σου και τις πολύτιμές σου αρχές, πως όλα κατακτιούνται με αγώνα, πείσμα και μόχθο.

Απέδειξες πώς μπορεί να σταθεί κάποιος επαγγελματικά και να διαπρέψει, όπως εσύ, με μόνο όπλο την Επιστημονική Δουλειά, χωρίς να είναι υποτελής πολιτικών γραφείων, χωρίς να σέρνεται, χωρίς να κολακεύει πελάτες και Δικαστές, χωρίς να περιμένει τίποτα από κανέναν αλλά τα πάντα από τον ίδιο, χωρίς να αφήνεται στο βάλτο της επιφανειακής προσέγγισης των νομικών ζητημάτων, η οποία καλλιεργεί την ευκαιριακότητα και το λανθασμένο κριτήριο.

Τα παραπάνω προσπάθησες να τα περάσεις και στους νεότερους, έτσι άνοιξες δρόμους αξιοπρέπειας.

Ήσουν αυστηρή με το εαυτό σου, όπως κάθε άτομο που διαθέτει αρχές, χωρίς μάλιστα να μιλάς για αυτές και να ηθικολογείς, γιατί δεν είχες κανένα λόγο, αφού διέθετες αρχές.

Ένα άλλο επίσης προτέρημα σου, ήταν το ότι απέφευγες τόσο στον προφορικό όσο και στο γραπτό λόγο τις μακροπερίοδες τις επιτηδευμένες εκφράσεις, και ο λόγος σου πάντοτε λιτός, κατανοητός και περιεκτικός, επικεντρωνόταν στο εκάστοτε υπό συζήτηση θέμα χωρίς πλατειασμούς και άσκοπες αναφορές, έλεγες χαρακτηριστικά με δωρικότητα «δεν θέλω πολλά λόγια».

Έφυγες πρόωρα από την ζωή αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό.

Θα λείψεις από την οικογένειά σου, από τους Συναδέλφους σου, θα λείψεις από τις αίθουσες των Δικαστηρίων, τους υπαλλήλους του Πρωτοδικείου, προεξάρχαντος του Κ. Κουτρούμπα και της Ντίνας Λελούδη, που τόσο σε αγαπούσαν και σε θαύμαζαν, καθώς και από όλους τους υπαλλήλους τόσο του Ειρηνοδικείου όσο και της Εισαγγελίας, θα λείψεις από τις νομικές συζητήσεις, θα λείψεις από τούς πάρα πολλούς ανθρώπους που λύτρωσες με τις νομικές σου γνώσεις, μέσα από τις χιλιάδες νομικές υποθέσεις που χειρίστηκες σε διάστημα σαράντα ετών Σταδιοδρομίας στη μαχόμενη Δικηγορία, θα λείψεις από τους συναδέλφους σου στο Καρπενήσι, στη Λαμία, στην Αθήνα, οι οποίοι σου απένειμαν και σου απέδιδαν καθολικό σεβασμό.

θα λείψεις και από τους αγώνες που αναπτύχθηκαν σε κάθε μέτωπο της κοινωνίας της Ευρυτανίας, αγώνες που με τόση ζέση έδωσες σε όλη τη ζωή, αγώνες για την υγεία, το περιβάλλον, την εργασία, το διπλανό σου.

Θα λείψεις σε όλους μας αγαπημένη Πόπη.

Θα λείψουν οι γνώσεις σου, το επαγγελματικό ήθος σου και η επαγγελματική σου ευθύτητα, η ακεραιότητα σου, οι εύστοχες παρατηρήσεις σου, ο δυναμισμός σου, ο αυθορμητισμός σου, το πηγαίο χιούμορ σου, το ένστικτο, η μόρφωση του σαλονιού αλλά και του δρόμου, ίσως σπουδαιότερη της πρώτης για τη ζωή..

Θα λείψει η ευρυμάθειά σου, θα λείψει η σκέψη σου, ειδικότερα σήμερα που η ανθρώπινη σκέψη δέχεται την καθημερινή και ανελέητη επίθεση των κατασκευασμένων μέσων όρων συμπεριφορών και προτύπων, από τα ολιγοπώλια της ενημέρωσης και τους τεχνικούς της εξουσίας, ειδικότερα σήμερα όπου καλούμαστε να διαπραγματευτούμε και το αυτονόητο, όπου έννοιες, όπως αξιοπρέπεια, ήθος, συνείδηση σχετικοποιούνται και διαστρεβλώνονται επικίνδυνα καθόλου τυχαία.

Η σκέψη σου θα λείπει ακόμα πιο πολύ ειδικότερα σήμερα, που η ίδια η σκέψη και η διάδοση αυτής μπορεί να ποινικοποιηθεί ανά πάσα στιγμή και μέσα από αντιδραστικά νομοθετήματα και θλιβερές και σκοτεινές διατάξεις για τον Πολίτη, που έχουν θεσπίσει οι κρατούντες όπως αυτή του άρθρου 191 του Ποινικού Κώδικα για ψευδή Διασπορά Ειδήσεων.

Η Προοδευτική σου σκέψη θα λείψει και θα λείψει πολύ, όταν η ίδια η εξουσία σήμερα υπό όρους μετατρέπει τη σκέψη σε έγκλημα, απλώνοντας τα δόκανά της, πλέον πιο πολύ από ποτέ, απέναντι σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους.

Θυμάμαι τις συζητήσεις μας και πόσες φορές είχες επισημάνει τους κινδύνους για τον καθημερινό Πολίτη από τη θέσπιση αντιδραστικών διατάξεων τον τελευταίο καιρό σε βάρος των Δικαιωμάτων του και των Ελευθεριών του.

θα λείψει η συνεπής ιστορική σου συγκρότηση η μελέτη και διάδοση των ιστορικών γνώσεων, απέναντι στην σκόπιμη ιστορική παραχάραξη, από την ελίτ, που σήμερα ονομάζεται επίσημη Ιστορία.

Καταπιάστηκες επιτυχώς με σειρά τομέων του Επιστητού, τη Νομική, τη Φιλοσοφία, την Ιστορία, την Πολιτική Επιστήμη, την Ποίηση τη Θρησκειολογία, τη Μελισσοκομία, τις αγροτικές εργασίες, θυμάμαι δε τους διεξοδικούς σου διαλόγους, με τον Κώστα Κουτρούμπα, εμπειρότατο Μελισσουργό, για το πως θα δραστηροποιούσουν πλέον ακόμα και στην παραγωγή μελιού, το κατάφερες και αυτό, θυμάμαι τη δίψα σου για ακόρεστη φιλομάθεια, δίψα που ξεπερνούσε κατά πολύ τα στεγνά και ενίοτε στείρα νομικά στεγανά.

Πιστεύω πώς δεν ήταν φιλομάθεια μόνο, αλλά κάτι παραπέρα και παραπάνω πλέον, μια ολοκληρωμένη μεθοδολογία προσέγγισης κάθε ζητήματος, με βάση τις αρχές του ζητήματος, είτε μικρό ζήτημα, είτε μεγάλο.

Το πρωί στο γραφείο αλλά και στο Δικαστήριο, το απόγευμα στο χωράφι, Δικηγόρος, Αγρότης-Μελισσουργός, αλλά και στο Δρόμο για τις Διεκδικήσεις των Ανθρώπων και του Κουμμουνιστικού Κόμματος, το κόκκινο που δεν άφησες ποτέ, την Παρασκευή στο Χορευτικό, το βράδυ στο Καφενείο, το μεσημέρι στην Ταβέρνα.

Απέδειξες πως ένας άνθρωπος μπορεί να είναι πολλά μαζί, και πως μόνο έτσι μπορεί να προχωρά πραγματικά μπροστά πλαταίνοντας την ύπαρξή του, μόνο έτσι μπορεί να αναζητήσει την ευτυχία, ακόμα και μέσα στο βασίλειο της Αναγκαιότητας στο οποίο ζούμε σήμερα, αναγκαιότητα η οποία πιέζει διαρκώς το σημερινό άνθρωπο, όπως οι θεοί τον Σίσσυφο, στενεύει διαρκώς την ύπαρξή του, οδηγώντας στην αυτοσυρίκνωσή του κοινωνική, μορφωτική, πολιτιστική, εργασιακή, και εν τέλει την καθήλωσή του στη μονομέρεια.

Απέδειξες πως είναι δυνατό το αντίστροφο και αν δεν το ζωγράφισες πλήρως, έδειξες τα χρώματα και τις αναλογίες αυτών και σίγουρα τη τροχιά.

Καλό σου ταξίδι αγαπημένη Πόπη, αφήνεις πίσω σου άξιο συνεχιστή τον γιο σου Κων/νο, τον γιο σου που σαν κερί έλαμπε και σε φώτιζε όλες τις δύσκολες ώρες, πραγματικός βράχος δίπλα σου, τον γιο σου, αλλά και τον υποδειγματικό σύζυγο και συνοδοιπόρο ζωής Βασίλη.

Θυμούμενος τις συζητήσεις μας για τους αγαπημένους σου ποιητές, το Σεφέρη, το Ρίτσο, το Βάρναλη, τον Γκάτσο, τον Σολομό, θυμάμαι τον πιο αγαπημένο σου όλων, τον Παλαμά, και καθώς ο συμβατικός μου λόγος, ο οποίος πέρα από το ότι ήδη έχει γίνει κουραστικός είχε ήδη συγκεκριμένα όρια και είναι ήδη πεπερασμένος, και δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, για αυτό και μόνο αυτό, σε αποχαιρετώ με τους μη πεπερασμένους και καθολικούς στίχους του Αγαπημένου σου Ποιητή Κων/νου Παλαμά, καθώς αυτός είναι ο πλέον άξιος και ο μόνος που μπορεί να σε ξεπροβοδίσει σε τούτο το στερνό ταξίδι .

Ας μου επιτρέψει η μεγαλοσύνη του Ποιητή, την οποία καταχρώμαι, να απαγγείλω τους στίχους για εσένα για να σε αποχαιρετίσω Αγαπημένη Πόπη.

"Η Θεία του παντός δικαιοσύνη, η ολάγρυπνη, 
την άφραστην ανάπαυση σου δίνει,
γιατί από τη στιγμή τη μακρινή που ήρθες, 
ξεχώρισες, ψυχή λευκή σα γαλαξίας,
απ’ τη γαλήνη της ανυπαρξίας,
άδολη, πάναγνη έζησες, έλαμψες, 
γι' αυτό μες στη γαλήνη την παντοτινή,
μες στην ασάλευτη γαλήνη εγύρισες"

Κων/νος Πάζιος

Από ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Read more: Go to TOP and Bottom