Η Ελληνική Σύνταξη της Deutsche Welle αναφέρει στην ιστοσελίδα της για την απώλεια του Κώστα Νικολάου:
"Υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να έχουν ολοκληρώσει το έργο της ζωής τους, όμως και η φυσική παρουσία τους μόνο εξακολουθεί να εμπνέει και να εμψυχώνει. Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν και ο Κώστας Νικολάου που μας άφησε προχθές. Πληθωρικός και αιματώδης, αιχμηρός και απόλυτος, ένα αιώνιο παιδί μέχρι τέλους.
Είχε γεννηθεί στην Αθήνα το 1933, είχε σπουδάσει στη Γερμανία, είχε εμπλακεί στη δράση του ΠΑΚ τον καιρό της δικτατορίας, αργότερα είχε εκλεγεί βουλευτής Α΄ Αθηνών με το ΠΑΣΟΚ, στη συνέχεια ευρωβουλευτής και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η πικρία του για τη ρήξη με τον Ανδρέα Παπανδρέου τον είχε οδηγήσει μέχρι την Πολιτική Άνοιξη, είχε γράψει λογοτεχνία, είχε μεταφράσει ξένους συγγραφείς. Όμως για μας υπήρξε πρωτίστως μια από τις ηρωικές φωνές της Deutsche Welle την εποχή των συνταγματαρχών.
H Ελληνική Σύνταξη της DW την εποχή της δικτατορίας (ο Κώστας Νικολάου δεξιά)
Όταν ο Κώστας Νικολάου ανέλαβε τη διεύθυνση της Ελληνικής Σύνταξης το 1969, η εκπομπή της Deutsche Welle ήταν ακόμα ένα συμβατικό ραδιοφωνικό πρόγραμμα στα βραχέα, αποκομμένο από τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Η συμβολή του Νικολάου έγκειται στο ότι έπεισε τον τότε Γενικό Διευθυντή του σταθμού, τον Σοσιαλδημοκράτη Βάλτερ Στάιγκνερ, ότι θα ήταν προς το συμφέρον και της Γερμανίας, αν η DW στήριζε ανοιχτά την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Αυτή η επίγνωση υπήρξε και η αφετηρία της ιστορικής φάσης της DW, όταν αναρίθμητοι Έλληνες κρέμονταν κάθε βράδυ στη μπάντα των βραχέων για να ακούσουν τη «φωνή της αλήθειας». Έτσι στον Νικολάου και την υπόλοιπη δημοσιογραφική ομάδα της Κολωνίας προσγράφεται αυτό το εξαιρετικό κεφάλαιο, όχι μόνο της ιστορίας του ραδιοφώνου αλλά και των ελληνογερμανικών σχέσεων.
Τα τελευταία χρόνια ο Κώστας είχε αποσυρθεί με την Όλγα στο σπίτι τους στη Δροσιά. Ανάμεσα στον κήπο με τα αγαπημένα σκυλιά και σε ντοκουμέντα από την εποχή της δικτατορίας, ανάμεσα σε παλιές μνήμες και καινούργια άρθρα ο άνθρωπος αυτός αναμηρύκαζε θαρρείς έναν ηρωισμό που είχε μείνει πια χωρίς αντικείμενο. Για τη γενιά μου, έλεγε σε μας τους νεώτερους, όλα ήταν απλούστερα: ο εχθρός ήταν ένας και δεδομένος, ήξερες πώς να τον πολεμήσεις, σήμερα ο κόσμος είναι πολύ πιο περίπλοκος και το κακό πιο δύσκολο να προσδιοριστεί.
Μετά τον Αλέξανδρο Σχινά και τον Βάσο Μαθιόπουλο, τώρα εγκατέλειψε τον συγκεχυμένο κόσμο μας και ο Κώστας Νικολάου. Ισχυρές φυσιογνωμίες που έγιναν σκιές στην άλλη όχθη. Θα τους σκεφτόμαστε και θα τους μνημονεύουμε με τον τρόπο μας. Σύντομα η Deutsche Welle θα κυκλοφορήσει ένα CD με ιστορικές εγγραφές από την εποχή της δικτατορίας. Για να διασώσουμε το πιο τίμιο, τη φωνή τους".
Η Ελληνική Σύνταξη
Η κηδεία του Κώστα Νικολάου θα γίνει αύριο Σάββατο (31.03.2018) στην Αθήνα στο Πρώτο Νεκροταφείο (Ναός Αγίου Λαζάρου) στις 11:30 π.μ.
dw.com
H ανάρτηση της εφημερίδας "ΤΟ ΠΑΡΟΝ" για τον θάνατο του Κώστα Νικολάου
Απεβίωσε ο Κώστας Νικολάου, χρόνια αρθρογράφος μας στο «ΠΑΡΟΝ», ένας αγωνιστής και χρόνια αντιστασιακός.
Ο Κώστας Νικολάου, γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε Φιλοσοφία, Κοινωνιολογία και Θεατρολογία στα Πανεπιστήμια του Μονάχου και του Γκίσεν στην τότε Δυτική Γερμανία. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος και αρθρογράφος σε γερμανικά ΜΜΕ, ήταν διευθυντής της ελληνικής εκπομπής της Deutsche Welle στα χρόνια της δικτατορίας.
Ήταν αυτός που διάβασε ολόκληρη τη «Διακήρυξη Αρχών του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος» (ΠΑΣΟΚ), η οποία έμεινε στην ιστορία ως «Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη». Εκλέχθηκε βουλευτής Α’ Αθηνών με το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1977.
Υπήρξε ένας από τους πρώτους βουλευτές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ως ευρωβουλευτής χρημάτισε αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από τις 20 Ιανουαρίου 1982 έως τις 20 Ιουλίου 1984.
Η κηδεία θα γίνει το Σάββατο στις 11.30 το πρωί στο πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών, στον Ναό του Αγίου Λαζάρου.
(Αναδημοσιεύουμε το τελευταίο άρθρο του κ. Νικολάου στην εφημερίδα «ΠΑΡΟΝ»)
Του ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
πρώην βουλευτή, πρ. ευρωβουλευτή και πρ. αντιπροέδρου της Ευρωβουλής
(Δημοσίευση: Ιανουάριος, 2, 2018)
Η μυθολογία δεν πρόκειται να μετατραπεί σε αόριστες εικοτολογίες σήμερα. Οι αγγλόφιλοι Μαυρομιχαλέοι δολοφόνησαν εν ψυχρώ τον ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ της χώρας μας Ιωάννη Καποδίστρια και πρώην υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας (και όχι, βέβαια, τον Υψηλάντη, όπως είχε γράψει τις προάλλες το αρρωστημένο μυαλό μου).
Ο φόβος του θανάτου –και ηλικίας ένεκεν- με συνέχεια ακατάπαυστη. Ο Ερμής δεν είναι απλός αγγελιοφόρος του τέλους, όπως αδαώς είχα τονίσει αρχικά, αλλά για εκείνον που παρέδιδε τις ψυχές στον Αχέροντα, τον παραδεδειγμένο στην αρχαιότητα Αχέροντα (εύηχος ο τίτλος του εν λόγω ονόματος, γι’ αυτό τον επαναλαμβάνω).
Προσθέτω, προς αποφυγήν κακόβουλων εικασιών, ότι το όνομα της συζύγου μου είναι Όλγα. Καθαρά και ξάστερα – και με πολλά θαυμαστικά.
Η θνητότητα του Αλέξη Τσίπρα είναι δεδομένη. Ομοίως και του Κυριάκου Μητσοτάκη, του Σταύρου Θεοδωράκη –εκ Κρήτης επίσης– συμπεριλαμβανομένου. Αδιαφορούν, ωστόσο, πλήρως. Η ΕΞΟΥΣΙΑ τους αφιονίζει. Μια ΕΞΟΥΣΙΑ που θα υπερκεράσει τον θάνατό τους. Έτσι νομίζουν, πλανώμενοι.
Λησμονούν ή κάνουν πως λησμονούν τον Νίκο Καζαντζάκη, τον Αριστοτέλη, τον Ηράκλειτο – «το δις διαβήναι το αυτό σημείον του ποταμού αδύνατον», «πλην ες όναρ».
Δισεκατομμύρια οι μέχρι τούδε τεθνεώτες.
Ολοφύρομαι διανοούμενος το τοιούτον.
Η μέθεξις πότε ενώνει και πότε διχάζει, με αναμασημένη τη μυθολογία.
Ο παππούς μου έλεγε τρελαμένος στα γέλια: «Η αγελάδα μου εκατό ετών και τα παιδιά της εκατόν δέκα». Η γιαγιά μου υποτονθόρυζε, ανοίγοντας θεόρατους κρουνούς δυνατοτήτων.
Πόσα απίδια βάζει ο σάκος, αναρωτήθηκα κι εγώ, γνωρίζοντας πως ο αυνανισμός καθησυχάζει.
Ο σατανάς για τους πιστούς είναι μάστιγα και για τους άπιστους καλαμπούρι.
Συνειρμοί και συνειρμοί. Μαντάτα και μαντάτα. Και στη μέση ο ΛΟΞΙΑΣ.
Αναμασάω την κακομοιριά μου και φτύνω το τομάρι μου ανακουφισμένος.
(Περιττός) – «Περιτός αριθμός», λένε όσοι δεν αντιλαμβάνονται την τεράστια αξία του «έντεκα», που μόνο με τον εαυτό του διαιρείται.
Ιριδισμοί του Μαΐου. Φεγγοβολιές του Σεπτεμβρίου με συναισθήματα στοργής. Αναπνέω ακόμα και σκιρτώ στη γονυκλισία των ουρανών γεμάτος υγρασία.
Το παραμύθι αρχίζει. Οι μπερντέδες του θεάτρου κατεβαίνουν και το βουητό ξεκουφαίνει! Όλοι πανέτοιμοι. Όλοι αναστατωμένοι. Και περιζήτητοι. Υγρές ζαβολιές. Υγρά καμώματα. Σε ένα πλαίσιο πλήρες εντυπώσεων, ουχί επιφανειακών. Ποιος περιπαίζει τις προσωπικές μου αγωνίες;
Αν το πράττει, ντροπή του!
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου