Τα λεφτά και τα πιστόλια

του Τάσου Καραμήτσου

Καταρχάς να δεχτούμε όλοι, φιλοπαοκτσήδες ή μη, Βορειολλαδίτες ή μη, φιλοσυριζαίοι ή όχι, ότι ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει ένα στιγμιαίο λάθος και ότι κάτι τέτοιο μπορεί
να συνέβη και στον Ιβάν Σαββίδη, ο οποίος, εξοργισμένος και εν βρασμώ ψυχής, μπήκε στο γήπεδο έχοντας στο ζωνάρι του πιστόλι.

Να δεχτούμε ότι πολλές φορές έχουν μπει στο γήπεδο διάφοροι ισχυροί πρόεδροι ομάδων ή άλλοι παράγοντες του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ -χωρίς να φαίνεται το πιστόλι- και έχουν απειλήσει θεούς και δαίμονες.

Ολα αυτά είναι δεκτά και έχουν γίνει πράγματι στο παρελθόν, αλλά η επιχειρηματολογία υπέρ του κ. Σαββίδη κάπου εδώ τελειώνει. Ο οποίος, κατά την ταπεινή μου γνώμη, έχει κάνει από την αρχή της εμφάνισής του στα ελληνικά δρώμενα ένα τεράστιο λάθος: νομίζει ότι τα πράγματα στην Ελλάδα λειτουργούν έτσι ακριβώς όπως γίνεται στη Ρωσία ή, ενδεχομένως, και σε λατινικού τύπου δημοκρατίες.

Κανονίζεις με τον εκάστοτε πρωθυπουργό και την κυβέρνηση τις δουλειές, ανταλλάσσεις χατίρια με την εξουσία και όλα καλά. Οπου επενδύσεις, βγάζεις λεφτά. Θα μου πείτε ότι μπορεί να γίνεται κι έτσι, αλλά υπάρχουν βαθμίδες επιρροής, διαπλοκής και διαφθοράς ανά χώρα. Οσο πιο ισχυρή είναι αυτή, άλλο τόσο πιο δύσκολο είναι να γίνεται κάτι τέτοιο, εκτός κι αν πρόκειται για καμιά «μπανανία», όπου τότε τα αγοράζεις όλα πιο φτηνά και με τρόπο κυνικό.

Ο Αμπράμοβιτς πήρε την Τσέλσι και από μια μέτρια ομάδα που βολόδερνε στο μέσον της βαθμολογίας του πρωταθλήματος την έκανε πρωταγωνίστρια και της έδωσε το Τσάμπιονς Λιγκ. Οι Αραβες μετέτρεψαν τη μικρή Μάντσεστερ Σίτι και την εξίσου μέτρια Παρί Σεν Ζερμέν σε υπερομάδες. Δεν κυβερνούν, όμως, τη Βρετανία και τη Γαλλία μαζί με τη Μέι και τον Μακρόν.

Εσείς δηλαδή τώρα πιστεύετε ότι αν μπούκαρε με ένα πιστόλι στο γήπεδο της Τσέλσι στο Λονδίνο ο Αμπράμοβιτς, η Μέι θα διέκοπτε το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο στην Αγγλία ή απλώς θα τον μπουζούριαζαν; Τι θα γινόταν αν ο Ανιέλι έμπαινε ένοπλος στο στάδιο της Γιουβέντους;

Αυτά όλα βέβαια έχουν γίνει και έχουν μείνει ατιμώρητα επανειλημμένως στην Κολομβία με τον Πάμπλο Εσκομπάρ, αλλά και σε άλλες λατινοαμερικάνικες χούντες, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι η Ελλάδα είναι Κολομβία ή ότι ο κ. Σαββίδης έχει σχέση με «νονούς».

Ο χαμένος της εν λόγω υπόθεσης έτσι όπως τη χειρίστηκε η κυβέρνηση είναι καταρχήν ο ίδιος ο πρωθυπουργός γιατί, σταματώντας το Πρωτάθλημα, έδωσε σήμα «μαγειρέματος» ακόμα και αν δεν το ήθελε. Τι φταίνε οι ομάδες, τι φταίνε οι επιχειρήσεις που ζουν από το ποδόσφαιρο και τι φταίει κι ο κόσμος που βλέπει μπάλα;

Ευθύνεται ο κ. Σαββίδης και ας το πληρώσουν στα γρήγορα αυτός και η ομάδα του και τέλος. Χάνει φυσικά και η χώρα που ρεζιλεύτηκε διεθνώς.

Τώρα λοιπόν που πούλησε τη βασική δουλειά, τα τσιγάρα στη Ρωσία, ας κάτσει να «εξευρωπαϊστεί» ολίγον στη συμπεριφορά του, να μάθει τους στοιχειώδεις κανόνες που ισχύουν στην υπόλοιπη Ευρώπη και ας ξανάρθει να δοκιμάσει την τύχη του στα ποδοσφαιρικά, τα οποία, όπως φαίνεται, είναι το κέφι του και φυσικά και δικαίωμά του.

Τα λεφτά φτάνουν και περισσεύουν για να κάνεις μια δουλειά, τα πιστόλια, τουλάχιστον στην Ελλάδα, ακόμα θεωρούνται ποινικό αδίκημα.

http://www.protothema.gr/