Οι εκδίκηση των αριστερών νάνων

του Γιάννη Λαζάρου
Κάνουν ό,τι γουστάρουν οι αλαζόνες της συριζαίικης εξουσίας. Δεν υπάρχει κόντρα από πουθενά. Μέχρι και οι δεξιοί δουλεύουν για την κυβέρνηση και για τους δανειστές. Το βράδυ ψηφίζουν ΟΧΙ στον προϋπολογισμό και την επόμενη ημέρα βγαίνουν οι υποψήφιοι πρόεδροι της ΝΔ και δηλώνουν ότι το κόμμα τους δεν είναι έτοιμο να κυβερνήσει. 

Τέτοια υποστήριξη στο έργο της κυβέρνησης δεν ματαξανάγινε.

Αν δεν είσαι έτοιμος να κυβερνήσεις τι διάολο θέλεις μέσα στην Βουλή. Όποιο κόμμα γνωρίζει ότι τεχνικά δεν μπορεί να κυβερνήσει παραιτείται και τέλος. Συμμετέχεις στις εκλογές για να κυβερνήσεις, όχι για να μην μπορείς να κυβερνήσεις.

Βούτυρο στο ψωμί του Τσίπρα η βουλευτική κατάσταση. Αφού κανένας δεν είναι ικανός να κάνει αντιπολίτευση στην αισχρότερη κυβέρνηση που πέρασε από τον τόπο (οι υπόλοιπες δεν σου έκρυβαν ότι θα σε "πηδήξουν" προεκλογικώς) δημιούργησαν αντιπολίτευση εξωτερικού.

Έγραψε έτσι τυχαία η γερμανική φυλλάδα Die Welt ότι η Ελλάδα είναι ακυβέρνητο καράβι και ο Τσίπρας ξεκινά πόλεμο με την αντιπολίτευση εξωτερικού εφόσον γενικώς αντιπολίτευση εσωτερικού υπάρχει μόνο για να παίζει τον ρόλο ότι υπάρχει δημοκρατία. Ο Τσίπρας βλέπει εχθρούς όξω αλλά μέσα όλοι είναι στο πλάι του.

Ακόμα και η πλειοψηφία του λαού είναι στο πλάι του. Δεν είδατε πώς μεταμορφώθηκαν όλα τα ουσιώδη για την επιβίωση και την ζωή σε υποκοριστικό και αντίδραση πουθενά. Το σπιτάκι μας, η δουλίτσα μας, η συνταξούλα μας, η ζωούλα μας, το αμαξάκι μας.

Πάρτε τον Αλεξιάδη τον μέγα φορομπήχτη υπουργό, ο οποίος για τα νέα τέλη που έρχονται βάση χιλιομέτρων και κυβικών δήλωσε "να μπορεί να κινεί ο Έλληνας το αμαξάκι". Εσύ δικαιούσαι μόνο αμαξάκι ως πλέμπα που είσαι και όχι λιμουζίνα όπως ο αριστερός Αλεξιάδης.

Από λαός μετατράτηκες σε λαουτζίκο και από από Έλληνας σε Ελληνάκο. Συρρικνώθηκαν οι υπάρξεις για να χωράν στην χούφτα του αριστερού που ακόμα δεν κατάφερε κανείς να τον χαρακτηρίσει όπως πρέπει: Αριστερούλη.

Από ύπαρξη με δικαιώματα που δεν δόθηκαν από κανέναν παρά μόνο αποκτήθηκαν με πολύ αίμα, με πολύ εξορία, με τόνους χαρτιού κοινωνικών φρονημάτων, θα γίνεις ο καλός μαθητής να δηλώνεις πόσο νερό πίνεις, από πού βρίσκεις λεφτά και το πληρώνεις και πώς έχεις δικαίωμα ακόμη να αναπνέεις αφού το τομάρι σου δεν προσφέρει καμία προστιθέμενη αξία στην Οικονομία της Λεπιδοφόρας Ελπίδας που σου έκατσε στο σβέρκο.

Οι εξουσιαστές που για δεκαετίες ήταν μία παρένθεση στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι απλώθηκαν ως κύριες παράγραφοι στην ιστορία που γράφεται και εσύ από κύριο κεφάλαιο όλης της ιστορίας χιλιάδων χρόνων κατάντησες μία υποσημείωση με ψιλά γράμματα στο τέλος κάθε σελίδας που γράφεται.

Είσαι η παραπομπή για τα γουστάρω της εξουσίας και όχι η ουσία για τα πρέπει του λαού.

Αυτά τα ανθρωπάρια του ΝΑΙ μετά την απαξίωση που σου δείχνουν θα σε πατήσουν μέχρι τελευταίας ανάσας. Γουστάρουν να σε δουν να σέρνεσαι, να ικετεύεις, να βασανίζεσαι, να πεθαίνεις παίρνοντας τα χάκια τους μετά από δεκαετίες υπομονής που έκαναν ως παραστάτες όλων των εξουσιών που τελείωσαν την χώρα.

Είναι προσωπικός ο πόλεμος των αριστερούληδων ενάντια στον λαό. Είναι μένος αυτό που τους διακατέχει και όχι πολιτική απόφαση. Είναι μίσος αυτό που βλέπεις στα μάτια τους και όχι η αλαζονεία της εξουσίας.

Δεν είναι αλαζονικοί είναι ακριβώς αυτό που είναι. Οι νάνοι των μικρών και μεγάλων πόλεων της Ελλάδας που όταν εσύ βάραγες κασμά και όργωνες την ζωή σου σπέρνοντας σπόρους δημιουργίας αυτοί ονειρεύονταν την ώρα που θα υπέγραφαν ένα Μνημόνιο εξόντωσης που δεν έχει καμία σχέση με το οικονομικό. Δεν έχουν καμία σχέση με την κατάσταση της χώρας οι αποφάσεις της συγκεκριμένης εξουσίας.

Έχουν σχέση με τα απωθημένα που σιγόκαιγαν μέσα τους κάθε φορά που σε έβλεπαν από υποκοριστικός να γίνεσαι υπερθετικός όχι γλείφοντας και έρποντας αλλά πολεμώντας.

Την εκ γενετής ήττα τους, την συναισθηματική τους αναπηρία, την παρατεταμένη ανοργασμία τους θα την πληρώσουμε όλοι μας αναδρομικά και τοκισμένα.-

Στον τοίχο