Κατασκευάζοντας τρομοκράτες…

Ακούμε ότι η συγκεκριμένη φωτογραφία αμφισβητείται. Αμφισβητείται, δηλαδή, ότι ο τύπος αριστερά, αυτός που συμμετείχε τον Μάη του 2013 στην συνάντηση του υποψήφιου προέδρου και γερουσιαστή των ΗΠΑ, του ΜακΚέιν, με την λεγόμενη «συριακή αντιπολίτευση» δεν είναι, τελικά, ο λεγόμενος «χαλίφης» του ISIS. Έστω…

***

1)   Ρωτάμε: Αμφισβητείται, μήπως, κι αυτή η φωτογραφία;

    Η φωτογραφία είναι από τη συνέντευξη του τότε συμβούλου του Κάρτερ, κατόπιν του Κλίντον και αργότερα του Ομπάμα, του Μπρζεζίνσκι, στο περιοδικό«American Interest» (τεύχος Μάης - Ιούνης 2008).

    Το περιοδικό κυκλοφόρησε με τίτλο που καθιστά περιττό κάθε σχολιασμό: «Θα το ξαναέκανα! Μιλώντας για το Αφγανιστάν με τον Ζίγκμπνιου Μπρζεζίνσκι».

    Στη φωτογραφία που δημοσίευσε το περιοδικό υπάρχουν δύο πρωταγωνιστές. Ο ένας είναι ο εκ των «μάγων της αμερικανικής διπλωματίας», ο Μπρζεζίνσκι. Ο δεύτερος ο νεαρός τότε Οσάμα Μπιν Λάντεν!

    Ναι! Εκείνος που εικονίζεται να εκπαιδεύει στα όπλα τον Μπρζεζίνσκι στην φωτογραφία με ημερομηνία 3 Φλεβάρη 1980, που τραβήχτηκε στο Κίμπερ του Πακιστάν σε συνοριακό φυλάκιο με το Αφγανιστάν, δεν είναι άλλος από τον Μπιν Λάντεν.

    Ήταν τότε που οι ΗΠΑ κατασκεύαζαν το φίδι σαν αντίβαρο απέναντι στην Σοβιετική Ένωση.     

    Όπως βλέπουμε, ο Μπρζεζίνσκι ως εκπρόσωπος των ΗΠΑ και ο Οσάμα Μπιν Λάντεν ως επικεφαλής και οργανωτής των μουτζαχεντίν - που εμπνευστής τους ήταν ο Μπρζεζίνσκι - τελούσαν σε αγαστή συνεργασία.

    Τόσο αγαστή ήταν η συνεργασία τους ώστε ο «μέγας» Μπρζεζίνσκι, εφτά ολόκληρα χρόνια μετά τους Δίδυμους Πύργους, ακόμα δηλαδή και όταν η Αλ Κάιντα λογιζόταν ως η μεγαλύτερη τρομοκρατική απειλή στον κόσμο, όταν τον ρωτούσαν αν είχε να δηλώσει κάτι για την συμμετοχή του στην δημιουργία των μουτζαχεντίν για λογαριασμό των ΗΠΑ, απαντούσε ευθέως και απροκάλυπτα: «Θα το ξαναέκανα»!

***

2)   Ρωτάμε: Αμφισβητείται, μήπως, κι αυτή η φωτογραφία;

    Τι βλέπουμε εδώ; Τίποτα λιγότερο από το πώς, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, φιλοτεχνείτο στη Δύση το προφίλ του Μπιν Λάντεν. Πώς τον παρουσίαζαν οι συνεργάτες – κατασκευαστές του και ο Τύπος της Δύσης τον Μπιν Λάντεν;

    Μάλλον δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Αρκούν δημοσιεύματα σαν κι αυτό:

«Αντισοβιετικός μαχητής θέτει τον στρατό του στον δρόμο προς την ειρήνη» («The Indipendent», 6/12/1993)!

    Έτσι πλάσαραν τον Μπιν Λάντεν αρχές της δεκαετίας του ’90 οι δυτικοί φίλοι του.

    Τότε ο Μπιν Λάντεν δεν ήταν ακόμα τρομοκράτης. Ήταν ένας καλοκάγαθος… επενδυτής, που τον περιέγραφαν έτσι:

«Σαουδάραβας επιχειρηματίας ο οποίος στρατολόγησε μουτζαχεντίν τώρα τους χρησιμοποιεί σε μεγάλα κατασκευαστικά έργα στο Σουδάν»!

    Αυτός ήταν ο Λάντεν, ένας… εργολάβος.   

***  

3)   Ρωτάμε: Αμφισβητείται, μήπως, κι αυτή η φωτογραφία;

    Ας περιγράψουμε τι βλέπουμε εδώ: Αριστερά ποζάρει ο Ράμσφελντ. Δεξιά ο Σαντάμ. Ας κάνουμε ένα φλας μπακ:

   Ήταν 20/12/1983 όταν ο Ράμσφελντ, υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ επί Μπους, έφτανε στη Βαγδάτη ως ειδικός απεσταλμένος του Ρήγκαν και γινόταν δεκτός με τιμές από τον Σαντάμ Χουσεΐν.

    Ήταν τότε που οι ΗΠΑ μετέφεραν την υποστήριξη και την εμπιστοσύνης τους προς τον «φίλο πρόεδρο τουΙράκ», τονίζοντας δια στόματος Ράμσφελντότι «μοιραζόμαστε πολλά κοινά συμφέροντα» και «είμαστε ιδιαίτερα ευχαριστημένοι από την πολιτική του Σαντάμ».

   Πέραν του Ράμσφελντ, ένας εξίσου κατάλληλος για να εκφράσει τη λογική των... Φρανκενστάιν, δηλαδή, όλων εκείνων που κατασκευάζουν τους Σαντάμ, τους UCΚάδες, τους Μπιν Λάντεν, τους «τζιχαντιστές» κ.ο.κ. είναι ο κ. Ρίτσαρντ Περλ.

    Ο Περλ δεν ήταν όποιος κι όποιος. Ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος του αμερικανικού Πενταγώνου επί Μπους και κατείχε μάλιστα τη θέση του ειδικού συμβούλου του Αμερικανού υπουργού Άμυνας.

    Ερωτηθείς λοιπόν, τον Φλεβάρη του 2003, παραμονή της εισβολής των ΗΠΑ στον Ιρακ, στο πλαίσιο συνέντευξής του στη σαουδαραβική εφημερίδα «Ασκάρ Αλ Αουσάτ», απάντησε σχετικά: 

«Ο Σαντάμ θα πρέπει να φύγει είτε με τον έναν τρόπο είτε με τον άλλο (και) ακόμη κι αν στο παρελθόν είχε δουλέψει για μας, τώρα είναι καιρός να τον ξεφορτωθούμε»...

***

4)   Ρωτάμε: Αμφισβητείται, μήπως, κι αυτή φωτογραφία;

    Ας έρθουμε τώρα στη γειτονιά μας για να θυμηθούμε τι ήταν οιUCKάδες, αυτοί οι εγκληματίες πολέμου, που πριν από 15 χρόνια βαφτίστηκαν «μαχητές της ελευθερίας» από τις ΗΠΑ στο Κοσσυφοπέδιο και σήμερα κυβερνούν για λογαριασμό των Αμερικάνων την περιοχή:        

     Σύμφωναμε την έκθεση που συνέταξε το Στρατιωτικό Επιτελείο του ΝΑΤΟ, με ημερομηνία 10/2/1999, ο UCK δεν ήταν τίποτα λιγότερο από μια εγκληματική, δολοφονική οργάνωση, που – σύμφωνα με την ΝΑΤΟϊκή έκθεση – η χρηματοδότησή του προερχόταν από εγκληματικές οργανώσεις, από τα κυκλώματα λαθρεμπορίας ναρκωτικών και από τη Μαφία ενώ ο παράνομος εξοπλισμός του διενεργείτο από τη διεθνή αγορά λαθρεμπορίας όπλων.

    Όλα αυτά, όμως δεν εμπόδισαν τις ΗΠΑ να στηρίξουν και να εξοπλίσουν τον UCK για να φέρουν σε πέρας το μακελειό και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Δεν εμπόδισαν σε τίποτα το «λατρεμένο παιδί» της αμερικανικής διπλωματίας, τον μακαρίτη Χόλμπουργκ, στις 24 Ιούνη 1998 να συνομιλεί, ως επίσημος απεσταλμένος του Κλίντον με τους ηγέτες του UCK,  βγάζοντας μαζί τους αναμνηστικές φωτογραφίες (όπως η παραπάνω) στις οποίες απεικονιζόταν, μάλιστα, να έχει απαλλαγεί από τα παπούτσια του όπως επιτάσσει το ισλαμικό έθιμο.

***

    Τι ακριβώς αμφισβητείται, λοιπόν;

• Μήπως αμφισβητούνται οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι των ΗΠΑ και της ΕΕ σε Ασία και Αφρική ενάντια στους χτεσινούς συνεργάτες τους (από Σαντάμ και Καντάφι μέχρι Ασαντ) και ο ρόλος τους σε φαινόμενα όπως αυτά στο Παρίσι;
• Μήπως αμφισβητούνται οι διασυνδέσεις τους με τους σημερινούς και χτεσινούς τρομοκράτες που υπήρξαν και δικά τους κατασκευάσματα, όπως, για παράδειγμα, οι τζιχαντιστές και ο εξοπλισμός τους και με γαλλικά όπλα μέσω της λεγόμενης «συριακής αντιπολίτευσης»;  
• Μήπως αμφισβητούνται οι αβυσαλλές κοινωνικές ανισότητες στο εσωτερικό της Δύσης που γεννούν τον πολτό μέσα από τον οποίο στρατολογούνται οι φυσικοί αυτουργοί εγκλημάτων σαν αυτό που διαπράχτηκε στο Παρίσι;
• Μήπως αμφισβητούνται και οι σχεδόν 50 (!) επεμβάσεις της Γαλλίας σε Αφρική και Ασία από το 1960 και μετά;
• Μήπως αμφισβητούνται και οι 900 (!) τρομοκρατικές επιχειρήσεις της CIA ανά τον κόσμο μόνο κατά την περίοδο 1961 – 1975, σύμφωνα με τα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της ίδιας της CIΑ;
• Μήπως αμφισβητούνται και οι αποκαλύψεις, όχι κάποιου «κομμουνιστικού» και «ρυπαρού» ΜΜΕ, αλλά του αμερικανικού NBC (24/8/1998), για την δημιουργία από τις ΗΠΑ των Ταλιμπάν και των πακτωλό των δολαρίων με τα οποία οι Αμερικάκοι τροφοδοτούσαν τον Μπιν Λάντεν;
• Μήπως – για να πάμε στο άλλο είδος τρομοκρατίας – αμφισβητείται η διασύνδεση της CIA και των μυστικών υπηρεσιών της Δύσης με την ακροδεξιά και την «αριστερή» τρομοκρατία που σάρωσε την Ευρώπη την δεκαετία του ’70;
• Μήπως αμφισβητείται και το τρομοκρατικό δίκτυο της «Gladio» και της – υπό την ελληνική εκδοχή του – «Κόκκινης Προβιάς»;

    Σε όσους, λοιπόν, «αμφισβητούν» ότι η τρομοκρατία τροφοδοτείται και αξιοποιείται κατά το δοκούν από τους διώκτες της, που απορούν και εξανίστανται με την «συνομοσιολογία» - όπως την αποκαλούν – εκέινων που αναζητούν τα αίτια του προβλήματος,

    επειδή μάλιστα μιλάμε πια για την «11^η του Σεπτέμβρη» επί ευρωπαικού εδάφους, έχουμε να τους συστήσουμε να ανατρέξουν σε άρθρα και αναλύσεις που δημοσιεύτηκαν αμέσως μετά το χτύπημα της 11^η Σεπτέμβρη του 2001 στους Δίδυμους Πύργους.

    Για παράδειγμα θα μπορούσαν να δουν:

• Την «Wall Street Journal», όταν μετά τις 11/9/2001 συγγράφονταν άρθρα που ζητούσαν την «αποικιοποίηση των παραστρατημένων εθνών» και προπαγάνδιζαν: «Απάντηση στην τρομοκρατία; Αποικιοκρατία»...
• Τους «Financial Times» που δημοσιεύονταν άρθρα υπό τον εύγλωττο τίτλο«Η ανάγκη για ένα Νέο Ιμπεριαλισμό»…
• Τους «New York Times» όπου φιλοξενούνταν αναλύσεις του τύπου ότι «η κρυφή γροθιά που κρατά τον κόσμο ασφαλή, ώστε να ανθούν οι τεχνολογίες του Σίλικον Βάλεϊ, ονομάζεται Στρατός Ξηράς των ΗΠΑ, Αεροπορία, Ναυτικό και Σώμα Πεζοναυτών»...

http://www.enikos.gr/