Δίκαιη η καταστροφή των Σκουριών

Δικαιοσύνη και κυβέρνηση στο πλευρό της El Dorado-Μόνοι τους οι κάτοικοι απέναντι στην ανήθικη νομολαγνεία
Ρίξτε μια ματιά στην ακριβώς προηγούμενη ανάρτησή μας

Γράφει ο Ξενοφώντας Ερμείδης
Νόμιμα η Ελληνικός Χρυσός Α.Ε κατέστρεψε 3,273 στρέμματα δάσους που άνηκε στο ελληνικό δημόσιο. Κακώς ο δασάρχης Αρναίας σταμάτησε τις υλοτομικές δραστηριότητες που διενεργούνταν στο δημόσιο δάσος. Αυτά αποφάσισε το ΣτΕ το οποίο έκρινε ότι το εθνικό συμφέρον λόγω της σπανιότητας του μεταλλεύματος είναι πάνω από τις συνταγματικές διατάξεις για την προστασία των δασών και του πολιτιστικού περιβάλλοντος.

Το ιστορικό του πλιάτσικου

Το 2012 ο Γ.Γ Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης παραχώρησε τα 3,273 στρέμματα δάσους στην τοποθεσία Σκουριές και Μαντέμ Λάκκος του Δήμου Αριστοτέλη, που ανήκαν στο ελληνικό δημόσιο, στην εταιρεία Ελληνικός Χρυσός Α.Ε για χρήση και κυριότητα.

Οι κάτοικοι της Χαλκιδικής προσέφυγαν στο ΣτΕ κατά της απόφασης επικαλούμενοι τόσο το ελληνικό Σύνταγμα όσο και τις κοινοτικές οδηγίες για καταστροφή δημόσιας περιουσίας που δίνεται σε ιδιώτη για τις μεταλλευτικές δραστηριότητές του.

Οι ισχυρισμοί τους ωστόσο κρίθηκαν από την ελληνική δικαιοσύνη αβάσιμοι. Συγκεκριμένα το Ε' Τμήμα του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου απέρριψε τις αιτήσεις τους κρίνοντας ότι η παραχώρηση του δημοσίου δάσους σε ιδιωτική εταιρεία είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα!

Η ελληνική δικαιοσύνη έκρινε ότι είναι συνταγματικά ανεκτή η "μεταβολή μορφής" έκτασης με δασική βλάστηση για την άσκηση μεταλλευτικών δραστηριοτήτων. Το απίστευτο όλων είναι ότι το ΣτΕ δικαιολόγησε την βίαιη μετατροπή του δάσους σε έρημο διότι είχαν εξεταστεί όλες οι εναλλακτικές λύσεις και οι συγκεκριμένες ανάγκες δεν μπορούν να ικανοποιηθούν χωρίς θυσία ενός τμήματος του δάσους!

Αυτή η απόφαση του ΣτΕ γεννά ερωτηματικά, όπως για το ποιο είναι το δημόσιο συμφέρον με την δραστηριότητα της Ελληνικός Χρυσός Α.Ε, αλλά και πώς η δημόσια περιουσία (πόσο μάλλον δάσος) μπορεί να γίνει κρανίου τόπος επειδή οι ανάγκες τις ιδιωτικής εταιρείας είναι πιο σημαντικές από το περιβάλλον!

Κόψτε ελεύθερα
Το ΣτΕ πέρα από την απόφαση περί νομιμότητας της παράδοσης ελληνικής γης σε ιδιώτη έκρινε ότι το σήμα απαγόρευσης υλοτόμησης που έδωσε ο αρμόδιος Δασάρχης και ζήτησε ο υπουργός Περιβάλλοντος προκειμένου να ελεγχθεί η νομιμότητα της επιχείρησης ακυρώνονται.

Το ΣτΕ μπορεί να έκρινε αβάσιμη την προσφυγή των κατοίκων αλλά και την παύση της υλοτόμησης μέχρι την διενέργεια ελέγχων από το Υπουργείο, από την άλλη όμως έκανε δεκτές τις αιτήσεις ακύρωσης της υλοτόμησης του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Χαλκιδικής και άλλων επαγγελματικών σωματείων.

Οι δικαστές αφού εξέτασαν την υπόθεση έκριναν ότι είναι αναιτιολόγητη η διακοπή κοπής των δέντρων που ζήτησε ο υπουργός και δεν υπάρχει καμία πλημμέλεια στις υλοτομικές εργασίας που έκανε η Ελληνικός Χρυσός Α.Ε πριν πάρει άδεια υλοτόμησης!

Βέβαια, το ΣτΕ δεν μπορούσε να πράξει αλλιώς εφόσον πριν συνεδριάσει για την "παράνομη" υλοτόμηση το υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας στην ιστοσελίδα του είχε αναρτήσει ότι από τον έλεγχο που έκανε προέκυψε η νομιμότητα της αποψίλωσης του δάσους.

Οι κάτοικοι δεν σταματούν τον αγώνα τους
Είναι από τις παγκόσμιες πρωτιές που έχει η χώρα η κινητοποίηση των κατοίκων της Χαλκιδικής για την καταστροφή του τόπου τους εις το όνομα ιδιωτικών επενδύσεων, οι οποίες για να κάνουν νόμιμα τις καταστροφικές τους δράσεις υπέρ του κέρδους τους, έχουν χριστεί από τις ελληνικές κυβερνήσεις ως "επενδύσεις εθνικού συμφέροντος".

Παρά τις συλλήψεις, το ξύλο και τα δικαστήρια εναντίον τους, οι κάτοικοι συνεχίζουν τον αγώνα τους κάνοντας ξεκάθαρο ότι ακόμη και η κυβέρνηση της Αριστεράς (προεκλογικώς υφάρπαξε ψήφους με τις υποσχέσεις της για φρένο στο περιβαλλοντικό έγκλημα που έχει άμεσες επιπτώσεις και στην υγεία των κατοίκων) αποφάσισε να πάει με την πλευρά του ιδιωτικού συμφέροντος και όχι με την πλευρά του δικαίου.

Μία ακόμη δυναμική κινητοποίηση οργανώνει στις 23 Αυγούστου με πορεία στον Κάκκαβο η Επιτροπή Νεολαίας Ιερισσού-Νέων Ρόδων- Ουρανούπολης κατά της εξόρυξης χρυσού, αποδεικνύοντας ότι τίποτε δεν χάνεται όσο υπάρχουν άνθρωποι ακόμα κι αν Κράτος και Δικαιοσύνη πάρουν το μέρος του νόμου των ισχυρών και του αδίκου.

Στον τοίχο