Θυμάμαι ….στα 17 μου, σε μια ολική Ηλιακή έκλειψη, ο τότε Υπουργός Παιδείας είχε βγάλει μια εγκύκλιο που επέβαλε στους καθηγητές μας να μας «μαντρώσουν» για να μη δούμε την έκλειψη προκειμένου να μη χαλάσουμε τα μάτια μας. Έτσι και έγινε, όμως…
Η τρελοπαρέα μας, εραστές του ουρανού και των άστρων…είχε αντίθετη άποψη….Αποφασίσαμε να κάνουμε μια επιστημονική κοπάνα. Από την προηγούμενη κάψαμε φωτογραφικά φιλμς, μαυρίσαμε προσεκτικά γυάλινες πλάκες και το πρωί ανηφορίσαμε προς τον Αη Γιώργη το Λυκαβηττό.
Συναντήσαμε πολλούς άλλους επιστημονικούς κοπανατζήδες και μαζί τους ζήσαμε στιγμές αξέχαστες που μας συνοδεύουν μέχρι σήμερα. Ο έρωτας του έναστρου ουρανού ήταν πολύ πιο δυνατός από τη σχολική αποβολή.
Μόλις η έκλειψη τελείωσε κατά τις 12 το μεσημέρι, επιστρέψαμε στο σχολείο περιμένοντας την τιμωρία…Μάταια όμως. Εξηγώντας το αίτιο της ολιγόωρης κοπάνας μας, είδαμε πρόσωπα γελαστά και τρυφερά…Τιμωρηθήκαμε με ένα χαμόγελο κατανόησης…όλοι γνώριζαν την τρέλα μας για τα άστρα….
Κατεβήκαμε στην τάξη μας… Μάθαμε ότι ο μαθηματικός μας…βλέποντας στο απουσιολόγιο ότι λείπαμε είπε… «είναι οι μόνοι που δεν φοβούνται να κυνηγήσουν τα όνειρά τους…εσείς οι φρόνιμοι και υπάκουοι βγάλτε μια κόλα χαρτί για ένα πρόχειρο διαγώνισμα»….
Η τιμωρία του «μαντρωμένου»; Η κόλαση του διαγωνίσματος. Η τιμωρία του «λεύτερου»…ο παράδεισος του κόσμου των άστρων.
Τέτοιοι δάσκαλοι σμίλεψαν τότε τις ψυχές μας και τον έρωτά μας για την επιστήμη.
Σήμερα τα χρόνια πέρασαν, οι καιροί άλλαξαν ...αυτό που ποτέ δεν αλλάζει είναι τα μυαλά του Υπουργείου Παιδείας...
Μάνος Δανέζης
το είδαμε στον Ευρύνοο
Η τρελοπαρέα μας, εραστές του ουρανού και των άστρων…είχε αντίθετη άποψη….Αποφασίσαμε να κάνουμε μια επιστημονική κοπάνα. Από την προηγούμενη κάψαμε φωτογραφικά φιλμς, μαυρίσαμε προσεκτικά γυάλινες πλάκες και το πρωί ανηφορίσαμε προς τον Αη Γιώργη το Λυκαβηττό.
Συναντήσαμε πολλούς άλλους επιστημονικούς κοπανατζήδες και μαζί τους ζήσαμε στιγμές αξέχαστες που μας συνοδεύουν μέχρι σήμερα. Ο έρωτας του έναστρου ουρανού ήταν πολύ πιο δυνατός από τη σχολική αποβολή.
Μόλις η έκλειψη τελείωσε κατά τις 12 το μεσημέρι, επιστρέψαμε στο σχολείο περιμένοντας την τιμωρία…Μάταια όμως. Εξηγώντας το αίτιο της ολιγόωρης κοπάνας μας, είδαμε πρόσωπα γελαστά και τρυφερά…Τιμωρηθήκαμε με ένα χαμόγελο κατανόησης…όλοι γνώριζαν την τρέλα μας για τα άστρα….
Κατεβήκαμε στην τάξη μας… Μάθαμε ότι ο μαθηματικός μας…βλέποντας στο απουσιολόγιο ότι λείπαμε είπε… «είναι οι μόνοι που δεν φοβούνται να κυνηγήσουν τα όνειρά τους…εσείς οι φρόνιμοι και υπάκουοι βγάλτε μια κόλα χαρτί για ένα πρόχειρο διαγώνισμα»….
Η τιμωρία του «μαντρωμένου»; Η κόλαση του διαγωνίσματος. Η τιμωρία του «λεύτερου»…ο παράδεισος του κόσμου των άστρων.
Τέτοιοι δάσκαλοι σμίλεψαν τότε τις ψυχές μας και τον έρωτά μας για την επιστήμη.
Σήμερα τα χρόνια πέρασαν, οι καιροί άλλαξαν ...αυτό που ποτέ δεν αλλάζει είναι τα μυαλά του Υπουργείου Παιδείας...
Μάνος Δανέζης
το είδαμε στον Ευρύνοο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου