Στην κάλπη με το χέρι στην καρδιά αλλά και με τη λογική και τη συνείδηση για τα παιδιά μας

Το όνομα μου είναι…..Παναγιώτης, Κώστας, Πέτρος, Γιάννης η αλλιώς το ανθρωπάκι της διπλανής πόρτας, ένας δημοσιουπαλληλάκος που για να έχει ένα μεροκάματο «μίκρυνε» τα όνειρα του. Δεν γεννήθηκα ήρωας, δεν ήθελα να γίνω ήρωας ούτε ποτέ έκανα τίποτα ηρωικό στην ανιαρή ζωή μου. Νομίζοντας πως δήθεν αδιαφορώ για την εξουσία, ουσιαστικά (δεν το κρύβω) έσκυβα το κεφάλι μου σ’αυτήν, ψήφιζα (φυσικά) αυτούς που μας τάζαν ψευδαισθήσεις. Έτσι δεν κάναμε τουλάχιστον οι πιο πολλοί?

Γράφω αυτές τι γραμμές, λίγες μέρες πριν τις εκλογές, σαν εξομολόγηση για μια ζωή που πέρασε αφήνοντας τους «μεγάλους» να κάνουν κουμάντο στην ζωή μου, όπως όλοι εσείς (εμείς), μην βιαστείς να το αρνηθείς απαξιώνοντας με. Κοίτα πίσω στα χρόνια και θα δεις ότι τίποτε μα τίποτε καλό δεν θα κληρονομήσουν οι νέοι από εμάς.

Και μη βιαστείς να πεις για τις δάφνες του παρελθόντος, για το ότι κάποιοι αγωνίστηκαν κ.λ.π. γιατί θα δεις την Δαμανάκη, τον Ανδρουλάκη του «Πολυτεχνείου» καλοταϊσμένους στα σαλόνια της εξουσίας. Ευτυχώς που υπάρχει ο Γλέζος και συνεχίζει.

Κάποιος είχε πει πως με μια σφαίρα σκοτώνεις έναν άνθρωπο, όμως με μια ψήφο σκοτώνεις το παιδιά σου και τα παιδιά των παιδιών σου.

Δεν πρόκειται να προτείνω σε κανέναν τι να κάνει, δεν το έχω τούτο το δικαίωμα αλλά θα σε θυμίσω πως στις 4 του Απρίλη ένας πολίτης ο Δημήτρης Χριστούλας “οικειοθελώς δολοφονήθηκε” στη πλατεία Συντάγματος αφήνοντας ένα μήνυμα:
«Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά την δυνατότητα επιβίωσής μου, που στηριζόταν σε μία αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνον (χωρίς ενίσχυση κράτους) πλήρωνα γι’ αυτή.
Επειδή έχω μία ηλικία που δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης (χωρίς βέβαια να αποκλείω αν ένας Έλληνας έπαιρνε το καλάσνικωφ ο δεύτερος θα ήμουν εγώ) δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για την διατροφή μου.
Πιστεύω πώς οι νέοι χωρίς μέλλον, κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα του εθνικούς προδότες όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στον Μουσολίνι. (πιάτσα Πορέτο του Μιλάνου)»

Σε παρακαλώ την Κυριακή στις 6 του Μάη θυμήσου το μέλλον των παιδιών σου και πάνω από την κάλπη, πιάσε αριστερά εκεί που χτυπά ακόμα η καρδιά σου και πες «ΔΕΝ ΣΑΣ ΧΑΡΙΖΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ»

Γιατί η καρδιά είναι στα αριστερά και ακόμα τρέχει μέσα της κατακόκκινο το αίμα.
Καλό βόλι στις 6 Μάη

Θα σε χαρίσω δυο τραγούδια
Αυτό που τραγουδούσε τόσο όμορφα ο Παύλος Σιδηρόπουλος


θα σε περιμένω το βράδυ της Κυριακής στη πλατεία, χωρίς κραυγές, να σιγοψιθυρίσουμε της ΣωτηρίαςΜπέλλου


Κάποτε και τα δειλά ανθρωπάκια σηκώνονται και λένε το στίχο του Νιόνιου
Είμαι δεκαεξάρης
σας γαμώ τα Λύκεια
Είμαι δεκαεξάρης
σας γαμώ τα Λύκεια

Παναγιώτης Χιονίδης

Σχόλιο Ζείδωρον:

Το κείμενο που διαβάσατε μας ήρθε με την υπογραφή που βλέπετε από πάνω.Δεν γνωρίζουμε το συγγραφέα αλλά συμφωνούμε απόλυτα με όσα γράφει και με τα τραγούδια που επέλεξε να κλείσει το κείμενό του.Εκεί με την καρδιά που βρίσκεται αριστερά μας τα χαλάει λιγάκι αλλά πιστεύουμε πως όλοι μας έχουμε τη λογική και τη συνείδηση του τι έχουμε χρέος να κάνουμε αύριο.
Στο σημείο που μας έχουν φτάσει οι "σωτήρες" μας δεν έχουμε ούτε να χάσουμε,ούτε να φοβηθούμε τίποτα.Αυτοί έχουν να χάσουν πάρα πολλά και γι' αυτό έχουν σκυλιάσει να μας μαντρώσουν στο δικομματισμό τους.Ας μην τους κάνουμε τη χάρη,ας τους τρομοκρατήσουμε και μεις μία φορά,να καταλάβουν πως έχουν να κάνουν με Ελεύθερους Ανθρώπους κι όχι με σκλάβους!