Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Διονύσης Τσάμης,η παλιά δόξα του Παναιτωλικού,της ΑΕΚ και της Εθνικής - Το σήριαλ της μεταγραφής του στην ΑΕΚ το 1972

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι…
Με την Εθνική στο θρυλικό Μαρακανά της Βραζιλίας

Ο παλαίμαχος άσσος θυμάται στιγμές από την πορεία του σε Παναιτωλικό, ΑΕΚ και Εθνική 
 Μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά, οδός Καλυβίων  κοντά στην πλατεία Χατζοπούλου. Φυσικά όλα τα παιδιά παίζαμε ποδόσφαιρο στο δρόμο και ο Διονύσης Τσάμης ήταν ο καλύτερος παίχτης της γειτονιάς. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε και έκανε πολύ μεγάλη καριέρα στα γήπεδα. Ξαναβρεθήκαμε να κουβεντιάσουμε για τις δύο μεγάλες ποδοσφαιρικές αγάπες του τον Παναιτωλικό και την Α.Ε.Κ.  Έτσι κύλησε η κουβέντα μας:
Γράφει ο Μάκης Γουβέλης στο   agrinionews                                                                                                  
Εγώ σε άφησα ποδοσφαιρικά όταν γράφτηκες στα τσικό του Παναιτωλικού. Ποια ήταν η συνέχεια;
Στα τσικό του Παναιτωλικού στην αρχή είχα προπονητή τον Αουρέντνικ  τον μεγάλο ποδοσφαιριστή της Αούστρια Αυστρίας. Ήταν εξαιρετικός προπονητής και είχε βγάλει πολλούς σπουδαίους  παίχτες. Υπήρξε προπονητής της Α.Ε.Κ. και του Εθνικού,  πριν έρθει στον Παναιτωλικό.
Πως έπαιξες στην ομάδα του Παναιτωλικού; 
Θα έλεγα ξαφνικά. ¨Όταν ήμουν 16 ετών ήρθε προπονητής στην ομάδα ο Καρποδίνης. Με είχε δει μία φορά στο γήπεδο που παίζαμε με τα τσικό. Με θυμήθηκε και με έβαλε να κάνω προετοιμασία με τους μεγάλους.  Πριν αρχίσει η σεζόν είχαμε ένα φιλικό παιχνίδι με την Άρτα. Επειδή ήθελε να βάλει δύο ενδεκάδες στον αγώνα, για να διαλέξει παίχτες, με  έβαλε στη σύνθεση. Έπαιξα στο δεύτερο ημίχρονο αλλαγή και διακρίθηκα. Αργότερα την ίδια χρονιά άρχισε να με βάζει και στο πρωτάθλημα και καθιερώθηκα στην ομάδα.                                                                                    
Πόσα χρόνια έμεινες στον Παναιτωλικό;  Ποιους είχες συμπαίχτες;  
Έμεινα 5-6 χρόνια και τα πήγαινα πολύ καλά. Παίζαμε στην Β΄ Εθνική και είχαμε πάντα πολύ καλή ομάδα και πάντα είχαμε πολλούς και καλούς φίλαθλους.  Έπαιζα με τον Κουτσογιάννη, τον Παπαμέτη, τον Ντόκα, τον Σταρακά, τον Παππά και πολλούς άλλους. Μετά πήρα μεταγραφή στην Α.Ε.Κ.  

 Πως έγινε η μεταγραφή στην Α.Ε.Κ.;
Μετά τα τρία χρόνια μου στην Παναιτωλικό έπαιξα στην Εθνική Νέων και στην Εθνική Ελπίδων. Εκεί με είδαν οι τρεις μεγάλες ομάδες και με ζήτησαν όλες. Κάποια στιγμή ήρθε η Α.Ε.Κ. και παίξαμε ένα παιχνίδι όπου ο Παναιτωλικός πήρε τις εισπράξεις . Μετά από λίγες μέρες με φώναξαν οι παράγοντες του Παναιτωλικού και μου είπαν σε δώσαμε στην Α.Ε.Κ. Έτσι βρέθηκα στην Α.Ε.Κ.
Στην Α.Ε.Κ.  ποιούς είχες μεγάλους συμπαίκτες;                                                                                                                                    Είχα τον Παπαϊωάνου, τον Νικολαΐδη, τον Νικολάου, τον Μπάγεβιτς , τον Μαύρο  και πολλούς άλλους. Τότε ήταν η μεγάλη ομάδα της Α.Ε.Κ. με πρόεδρο τον Μπάρλο, που υπήρξε ο καλύτερος πρόεδρος όλων των εποχών στην ομάδα. Ήταν εξαιρετικός άνθρωπος  μας συμπεριφερόταν σαν να είμαστε παιδιά του.                                                    
Είχες χαρές από την Α.Ε.Κ.;
Η Α.Ε.Κ. μου έδωσε πολύ μεγάλες χαρές. Εκτός από τις πολλές και μεγάλες νίκες με άλλες ομάδες και την απέραντη αγάπη των φιλάθλων μας, κέρδισα με την ομάδα, ένα ντάμπλ, δύο πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο. Καταλαβαίνεις ότι λίγοι ποδοσφαιριστές είχαν αυτές τις χαρές.                                                                                                                                                                  
Από την Α.Ε.Κ.  βρέθηκες και στην Εθνική Ομάδα. Πως ένοιωσες; ποιους είχες συμπαίκτες;
Ήταν η πρώτη φορά που από την επαρχία παίχτης έπαιζε στην Εθνική Ομάδα. Ήταν όλα τα πράγματα πρωτόγνωρα για μένα. Ένοιωθα μεγάλη υπερηφάνεια, αν και τότε τα πράγματα δεν ήταν όπως σήμερα. Η Εθνική έπαιζε πολύ λίγα ματς. Δεν υπήρχαν τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, έπαιζε κυρίως φιλικά παιχνίδια.  Εγώ ήμουν βασικός και έπαιζα κεντρικός στη θέση του συντονιστή της ομάδος. Την ίδια θέση είχα και στην Α.Ε.Κ. Στην Εθνική είχα πολύ καλούς συμπαίκτες. Ήταν ο Θωμάς Μαύρος, ο  Φοιρός, ο Παράσχος, ο Αναστασιάδης, ο Ιωσηφίδης και άλλοι.  Κάποια στιγμή έγινα και αρχηγός της Εθνικής.
Πες μου ποιο ματς με την Εθνική  θυμάσαι με ξεχωριστή συγκίνηση; 
Παίξαμε στη Βραζιλία ένα φιλικό παιχνίδι με την Εθνική Βραζιλίας  στο στάδιο Μαρακανά.  Μπήκαμε στο στάδιο και είχε 100.000 φιλάθλους. Καταλαβαίνεις ότι μας κόπηκε η αναπνοή. Όλοι περίμεναν να μας διαλύσουν οι Βραζιλιάνοι, αλλά ούτε μέχρι σήμερα δεν μπορώ να καταλάβω τι ήταν εκείνο που μας έκανε να παίζουμε φανταστικά και να φέρουμε ισοπαλία μηδέν – μηδέν. Στη Ελλάδα δεν το πίστευε κανείς. Πιστεύω ότι έπαιξε μεγάλο ρόλο ο προπονητής μας ο Αλκέτας Παναγούλιας μου μας είχε προετοιμάσει ψυχολογικά. Φυσικά εκτός από το παιχνίδι δεν μπορώ να ξεχάσω και το καταπληκτικό ταξίδι στην Βραζιλία τότε.
Παράλληλα σπούδαζες στην Αθήνα και αργότερα διορίστηκες καθηγητής Φυσικής  Αγωγής.  Γιατί το έκανες;
Βασικά για να ζήσω, γιατί τότε τα χρήματα ήταν ελάχιστα. Δεν είχαμε τότε συμβόλαια και πριμ και όλες τις σημερινές οικονομικές παροχές. Το ποδόσφαιρο ήταν ερασιτεχνικό. Κάποια χρήματα έβγαλα όταν έφυγα από την Α.Ε.Κ. και πήγα στην Κόρινθο για δύο χρόνια. Μετά διορίστηκα στο σχολείο και άρχισα να εργάζομαι ως προπονητής.
Σήμερα διευθύνεις μια πολύ καλή Ακαδημία Ποδόσφαιρου, με άριστες εγκαταστάσεις. Τι σε έκανε να στραφείς σε αυτόν τον τομέα;                                                                                                                                              Βασικά εγώ είμαι εκπαιδευτικός και η αγάπη μου για τα παιδιά είναι δεδομένη. Ήθελα λοιπόν η εμπειρία μου τόσων χρόνων στο ποδόσφαιρο, κοντά σε μεγάλους παίχτες, εξαιρετικούς προπονητές και φυσικά οι ανάλογες επιστημονικές γνώσεις που σπούδασα,  να περάσουν στα νέα παιδιά. Δηλαδή όλα τα παιδιά να γυμναστούν  σωστά,  να ψυχαγωγηθούν με το ποδόσφαιρο και όσα έχουν και το απαραίτητο ταλέντο να ξεχωρίσουν. Όλα δε αυτά να γίνουν σε ειδικά κατασκευασμένους χώρους για άθληση και ποδόσφαιρο. Κάτι που εμείς δεν είχαμε στα παιδικά μας χρόνια.   Η Ακαδημία μας είναι μια λύση υγείας, αγωγής και ψυχαγωγίας  στα παιδιά της πόλης μας.                                                                                                                                                                      
  Εφέτος ζήσαμε δύο δυσάρεστα αθλητικά γεγονότα. Η Α.Ε.Κ. δεν πάει καλά και ο Παναιτωλικός έπεσε στην Β΄ Εθνική.                                                                                                                                                                                                     Πως βιώνεις αυτήν την κατάσταση;  Είναι πολύ άσχημο η Α.Ε.Κ. με τέτοια ιστορία, πάντα με καλή παρουσία στο πρωτάθλημα, με τόσο καλούς παίχτες να αντιμετωπίζει προβλήματα. Αυτό με στενοχωρεί πολύ. Η ομάδα με τους πιο ποιοτικούς φιλάθλους και την ιδέα του ξεριζωμού μέσα της, να περνάει δύσκολες ημέρες. Πιστεύω ότι η κατηφόρα για την Α.Ε,Κ. άρχισε όταν γκρέμισε το γήπεδο για φτιάξει μεγαλύτερο, που  δεν έγινε ποτέ. Η ομάδα και οι φίλαθλοι έχασαν την έδρα τους, το σπίτι τους και τα πράγματα πήραν τον κατήφορο. Εύχομαι να βρει η ομάδα μου το δρόμο της.
Για τον Παναιτωλικό τι έχεις να μας πεις;
Μας έδωσε μεγάλη χαρά ο Παναιτωλικός εφέτος που ανέβηκε στην Α΄ Εθνική. Ήταν ένα σωματείο πολύ νοικοκυρεμένο. Πιστεύω ότι η απειρία του ήταν η αιτία την πτώσης του.  Η Α΄ Εθνική είναι μια δύσκολη και διαφορετική κατηγορία από τις άλλες. Θέλει μεγάλη προσοχή στη λεπτομέρεια. Κάτι άλλο που του στοίχησε ήταν οι πολλές αποβολές, έπαιξε εννέα παιχνίδια με δέκα παίχτες.  Δεν είχε και λίγο τύχη, έχασε παιχνίδια άδικα και άτυχα. Όλα αυτά που λέω, τα λέω εντελώς φιλικά, χωρίς να έχω αντίληψη  εκ των έσω της ομάδος. Πιστεύω όμως ότι ο Παναιτωλικός έφερε πολιτισμό στην Α΄ Εθνική και αυτό το λένε όλοι, όσοι πέρασαν από το γήπεδό μας εφέτος . Φυσικά πιστεύω ότι  ο πρόεδρος της ομάδος μας, έχει κάνει τεράστια προσφορά στην πόλη.                                                                                                                                                                                                                        
Πόσες φορές  είχες τιμωρηθείς  με κάρτα όλα αυτά τα χρόνια;                                                                                                           
Δεν έχω τιμωρηθεί ούτε μία φορά. Ήμουν πολύ καθαρός παίχτης και πολύ ήπιος. Γι αυτό και με κάνανε αρχηγό στην Εθνική Ομάδα.
Τι θα έλεγες για κλείσουμε την κουβέντα μας;
Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους φιλάθλους της Ελλάδος, που ακόμη και σήμερα μου εκδηλώνουν την αγάπη τους, όπου και αν βρεθώ. Ιδιαίτερα φυσικά ευχαριστώ τους φιλάθλους του Παναιτωλικού και της Α.Ε.Κ. Αυτή η αγάπη είναι ότι καλύτερο απέκτησα από την ποδοσφαιρική μου καριέρα και είναι ανεκτίμητη.

Προσωπικές μνήμες 40 και πλέον χρόνων με το Διονύση Τσάμη στον Παναιτωλικό και την περιπετειώδη μεταγραφή του στην ΑΕΚ το καλοκαίρι του 1972
Η ομάδα του Παναιτωλικού το 1966 από το blog του Λευτέρη
Η συνέντευξη του παλαίμαχου συμπατριώτη μας ποδοσφαιριστή μας έκανε να γυρίσουμε 46 χρόνια πίσω και να θυμηθούμε με συγκίνηση πρόσωπα και καταστάσεις εκείνης της εποχής,όπως τα βλέπαμε και τα νιώθαμε με τα παιδικά μας μάτια.Το 1966 εμείς πάμε ακόμα στο δημοτικό και ο Διονύσης Τσάμης μόλις 16 χρονών στο Γυμνάσιο και παίζει στην πρώτη ομάδα του Παναιτωλικού μας.
Η σύνθεση όπως βλέπουμε τη φωτογραφία από αριστερά όρθιοι οι:
Σταρακάς,Τσάμης,Σεϊτανίδης,Σκαμπαρδώνης,Ντόκας,Μπάθας και καθήμενοι οι:Τσαμπάς,Παπαμέτης,Ταλαμάγκας,Καλαμίδας,Ντέμος.

Σχολική-ποδοσφαιρική περίοδος 1968-1969,πρωτάκια στο Γυμνάσιο Αρρένων Αγρινίου,στα Παπαστράτεια Εκπαιδευτήρια κι ο Τσάμης στην τελευταία (ΣΤ') τάξη του Γυμνασίου καθιερωμένος ήδη στη βασική ενδεκάδα.Βρισκόμασταν στον ίδιο χώρο με έναν παίκτη που είχε γίνει ίνδαλμα στα 18 του για τους φίλους του Παναιτωλικού,μικρούς και μεγάλους και σιγά σιγά η φήμη του απλώνονταν σε όλη την Ελλάδα αφού είχε κληθεί κι έπαιζε με την Εθνική νέων.

Τότε η ομάδα του Παναιτωλικού πριν από τα εντός έδρας παιχνίδια συγκεντρώνονταν σε κεντρικό ξενοδοχείο του Αγρινίου και μετά το γεύμα τους έκαναν μια βόλτα στην πόλη ντυμένοι ομοιόμορφα με γκρι κουστούμια και μπλουζάκι ζιβάγκο θαλασσί χρώματος.Εμείς οι πιτσιρικάδες τους θαυμάζαμε και περιμέναμε το απόγευμα να τους δούμε στο γήπεδο να κερδίζουν τον αντίπαλο.Κι ένας απ' αυτούς ήταν συμμαθητής μας,κατά κάποιο τρόπο και καμαρώναμε σα γύφτικα σκερπάνια!!!
Πρωτοσέλιδο 21 Ιουνίου του 1972

Και φτάνουμε στο καλοκαίρι του 1972.Ο Διονύσης Τσάμης κάθε χρόνο γινόταν και καλύτερος ποδοσφαιριστής ενώ παρέμεινε προσγειωμένος ως άνθρωπος και ήδη είχε στρέψει πάνω του το ενδιαφέρον των τριών μεγάλων ομάδων του τότε ΠΟΚ με την ΑΕΚ να έχει το προβάδισμα.
Η Αθλητική Ηχώ παρακολουθεί κατά πόδας ποδοσφαιριστή και παράγοντες της Ενωσης και γράφει ανελειπώς διάφορα επεισόδια κάνοντας τη μεταγραφή το σήριαλ του καλοκαιριού.
Πρωτοσέλιδο και εσωτερικό θέμα στις 25 Ιουλίου του 1972

Καλοκαίρι και στο Αγρίνιο τα καπνά βρίσκονταν τότε στο φόρτε τους.Τα καπνοχώραφα κάμποσα χιλιόμετρα έξω από το Αγρίνιο,μόλις ξεμπερδεύαμε τ' απογεματάκι καβαλάγαμε το ποδήλατο και γραμμή για το πλησιέστερο περίπτερο να πάρουμε την Αθλητική και να μάθουμε την εξέλιξη του σήριαλ.Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε άλλος τρόπος ενημέρωσης.Οι μάγκες της εφημερίδας είχαν πιάσει το νόημα και συνέχισαν το θέμα και τον Αυγουστο,αν κι όπως διαβάσαμε στη συνέντευξη του Τσάμη παραπάνω τα πράγματα έγιναν πολύ πιο απλά!
Πρωτοσέλιδο και εσωτερικό ρεπορτάζ της 4ης Αυγούστου του 1972

Οι φωτοτυπίες της Αθλητικής είναι από το αρχείο του http://www.agriniomemories.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Read more: Go to TOP and Bottom