Δημοσιογραφία... η λεγόμενη τέταρτη εξουσία

Γράφει ο Νίκος Κανής
Δημοσιογράφος – Εκδότης
"ΜΑΧΗΤΗΣ" - Αγρίνιο

ΛΙΓΟ μετά τη μεταπολίτευση, ανεφύη μία κάστα ανθρώπων, ένα κομμάτι της λεγόμενης τέταρτης εξουσίας, της λεγόμενης δημοσιογραφίας και άρχισε να πρωταγωνιστεί δίπλα στην πολιτική και στο οικονομικό κατεστημένο. Προϊόντος του χρόνου η κάστα απέκτησε μεγάλη δύναμη και άρχισε να απαιτεί, να εκβιάζει ευσχήμως ή και απροκάλυπτα, να προειδοποιεί. Οι μικροί ηγέτες και οι ενδοτικοί πολιτικοί των εξουσιών που μας κυβέρνησαν, της έδωσαν όσον χώρο επιθυμούσε κι έτσι η κατ’ όνομα και μόνον “δημοσιογραφία” άρχισε να παίρνει μέρος στη λήψη αποφάσεων, να συνδιαμορφώνει με την ηγεσία τις εξελίξεις.

ΠΙΣΩ απ’ αυτή την ανοίκεια και βδελυρή προσπάθεια της κάστας κρύβονταν -και κρύβονται- τα ασίγαστα πάθη για εξουσία και ταχεία συγκέντρωση ανέντιμου χρήματος. Ανελισσόμενοι και έρποντες δίκην σάλιαγκα, είδαν τις προσπάθειές τους να τελεσφορούν και τα πάθη τους να ικανοποιούνται. Ευδαιμονούντες συγκυβερνούν.

Η ΔΙΑΦΟΡΑ αυτής της νέας τάξης των δημοσιογραφούντων με τους παλιούς δημοσιογράφους, δεν είναι μόνο η απεμπόληση κάθε έννοιας αξιοπρέπειας για χρήμα, δόξα και εξουσία, αλλά η βαθύτερη νοοτροπία, οι βασικές αρχές, τα “πιστεύω” και ο αξιακός προσδιορισμός που οφείλει να έχει κάθε άνθρωπος.

ΕΙΝΑΙ σαφές και κατανοητό ότι αυτή η κάστα -τηλεοπτικών, ραδιοφωνικών και έντυπων “δημοσιογράφων- που συζεί και πλουτίζει από τη συνύπαρξη με την πολιτική και το χρήμα, δεν ανήκει στη δημοσιογραφία. Δεν ασκεί δημοσιογραφία. Προσβάλλει και λερώνει το όνομα της δημοσιογραφίας στη συνείδηση του κόσμου. Και το χειρότερο: Δεν εργάζεται για τη δημοσιογραφία.

- Η δημοσιογραφία καταγράφει και μεταδίδει στο λαό τα γεγονότα, δεν παράγει γεγονότα.

- Η δημοσιογραφία ελέγχει την πολιτική εξουσία και σε ενδεχόμενο ατόπημα στηλιτεύει δημόσια τις άνομες πράξεις, πληροφορεί το λαό. Δεν αποκρύπτει συνδιαλλασσόμενη.

- Η δημοσιογραφία ερευνά την οικονομική εξουσία. Σε περίπτωση ατασθαλιών, ανελκύει στο φως την απάτη. Δεν κουκουλώνει εξαγοραζόμενη.

- Η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα. Τουλάχιστον ήταν, στην πρώτη, αυθεντική, αναλλοίωτη μορφή της. Εξ ου και δεν υπάρχει για τα συμφέροντα των δημοσιογράφων, αλλά για τα συμφέροντα του κόσμου.

- Η δημοσιογραφία είναι η φωνή αυτών που δεν μπορούν να φωνάξουν και η γνώμη αυτών που δεν τους επιτρέπεται να εκφραστούν.

- Η δημοσιογραφία δεν κρίνει, δε σχολιάζει και δε γνωμοδοτεί για να υπηρετεί τα συμφέροντα της πολιτικής και τις δουλειές των επιχειρηματιών. Κρίνει, σχολιάζει, γνωμοδοτεί για να υπηρετεί την είδηση στην πραγματική της διάσταση, να φωτίζει τα γεγονότα, να προωθεί ιδέες, να στηρίζει αξίες, να εμπλουτίζει τη σκέψη. Η δημοσιογραφία ακτινοβολεί αλήθεια και φως.

- Η δημοσιογραφία δεν δημιουργεί ειδήσεις. Διαχειρίζεται τις ειδήσεις. Ο δημοσιογράφος δεν είναι -ούτε επιθυμεί να είναι- διάσημος. Δεν είναι εξουσία. Διαχειρίζεται (αυτό είναι το υλικό της εργασίας του) τις πράξεις, τις επιδιώξεις και τη λειτουργία της εξουσίας.

- Η δημοσιογραφία δεν είναι αμετροέπεια, είναι σύνεση. Δεν είναι αδολεσχία, είναι ενάργεια. Είναι αξιοπρέπεια. Δεν είναι μικροπρέπεια, φτήνεια, εκδικητικότητα. Είναι σοβαρότητα, ποιότητα, εγκράτεια.

- Η δημοσιογραφία κατακεραυνώνει, αποκαλύπτει και κατακρίνει με δριμύτητα πολιτικά και οικονομικά εγκλήματα, όμως γνωρίζει το μέτρο και το όριο, έτσι ώστε να μην ευτελίζεται ασχολούμενη με μικροπρέπειες, ούτε να χάνει τον καιρό της με κοινωνικά “πλημμελήματα”.

(Θα ακολουθήσει την επόμενη εβδομάδα η δεύτερη ενότητα του άρθρου)