ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ, ποίημα του Αρη Μπιτσώρη

Λέγαν παλιά ¨γνώθι σαυτόν¨ -απόσταγμα σοφίας-

πως πρέπει να ’χει ο άνθρωπος αίσθηση αυτογνωσίας.

Να αποκτήσει επίγνωση τι ξέρει, τι αξίζει

ποιος πράγματι είναι ο εαυτός και όχι όποιος νομίζει.

Στο παρελθόν το απόφθεγμα πιότεροι το τηρούσαν

ή έστω τα προσχήματα κάποιοι κάπως κρατούσαν.

Τώρα το πράγμα εντελώς, φίλοι, έχει ξεφύγει

αυτοπροσδιορίζονται πολλοί, δεν είναι λίγοι.

Ιδίως στο διαδίκτυο που όλα είναι χύμα

βγαίνουν όλα τα νούμερα σαν το σκατό στο κύμα.

Επί παντός επιστητού πάμπολλοι ¨αρθρογραφούνε¨

μα να μοιράσουνε άχυρο δυο όνων δεν μπορούνε.

Λόγια….. κι οι πράξεις τους μηδέν, κηφήνες αραγμένοι

απ’ την καρέκλα αν σηκωθούν είν’ ήδη κουρασμένοι.

Ρετάλια όλων των ειδών, κοινώς απολειφάδια

τη μέρα αντισυστημικοί, ρουφιάνοι, όμως, τα βράδια.

Και βέβαια μοστράρουνε ύφος παλικαρίσο

κρύβοντας ότι έχουνε φαγούρα από πίσω.

Από Άρης Μπιτσώρης