Ο κύριος «λίστα Πέτσα». Ο υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αυτός ο πολιτικός… γίγας. Αυτός ο εκπρόσωπος μιας κυνικής νεοφιλελεύθερης ελίτ βγήκε σε τηλεπαράθυρο και απείλησε τον ελληνικό λαό. Όποιο νοικοκυριό, στην Ελλάδα, δεν προσαρμόζεται στα νέα ενεργειακά δεδομένα, "όποιος αρνείται να προσαρμοστεί, δυστυχώς πεθαίνει"… Αυτό «ξέρασε» σε ρόλο «Λουδοβίκου» ή άλλης «Αντουανέτας» o Στέλιος Πέτσας.
Με τον πιο απάνθρωπο τρόπο το κυβερνητικό στέλεχος κούνησε το δάκτυλο στον εργαζόμενο λαό, στους συνταξιούχους στα λαϊκά νοικοκυριά και τους κάλεσε να διαλέξουν: ή να προσαρμοστούν ή να πεθάνουν…
Ο υπουργός του Μητσοτάκη που «μπούκωσε» με λεφτά τα ΜΜΕ – σε μια ανοιχτή επιχείρηση εξαγοράς τους – κάλεσε τον ελληνικό λαό να μαθαίνει να κρυώνει, να ζεσταίνεται λίγο, να πληρώσει όσα του ζητήσουν αλλιώς… Αλλιώς θα πεθάνει!
Κάλεσε τα λαϊκά στρώματα να ξανα-πληρώσουν για να ξανα-μετατρέψουν τη θέρμανση των σπιτιών τους από φυσικό αέριο σε πετρέλαιο στο όνομα της προσαρμογής που “όποιος δεν την ακολουθήσει, πεθαίνει”.
Αυτός ο πολιτικός εκπρόσωπος του κεφαλαίου. Το μέλος της κυβέρνησης που επιδοτεί με δισ. ευρώ της εταιρείας ενέργειας, που δεν φορολογεί τον πλούτο που έχουν βγάλει λεηλατώντας το λαό βγήκε να μας απειλήσει σε ζωντανή μετάδοση!
Να μας πει ότι η ανάλγητη πολιτική της κυβέρνησης του δεν αποκλείει και το θάνατο μας, αν δεν δείξουμε «προσαρμοστικότητα»! Αν δεν σκύψουμε το κεφάλι. Αν δεν υποταχθούμε στις εντολές των αφεντικών και των πολιτικών εκπροσώπων τους.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, μέσω του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών της, επανέλαβε με τον πιο κυνικό, τον πιο απάνθρωπο τρόπο ότι το δόγμα της περί «ατομικής ευθύνης» μπορεί να μας στείλει ακόμα και στο θάνατο!
Αυτό είναι το σάπιο σύστημα τους. Αυτές είναι οι πολιτικές τους. Απάνθρωπες, σκληρές, φονικές για τους πολλούς προς όφελος των συμφερόντων των λίγων.
Αφού ο Πέτσας είπε αρχικά την «ταξική αλήθεια του» στην συνέχεια και μετά το σάλο επιχείρησε δήθεν να …ανασκευάσει τα λεγόμενα του ισχυριζόμενος ότι πρόκειται για «αποσπασματική προβολή μιας φράσης που διαστρεβλώνει την αλήθεια», και ότι αναφερόταν «στην προσαρμοστικότητα του ανθρώπου ιστορικά, ενώ στο σήμερα, στην προσαρμοστικότητα όλων μας για να αντιμετωπίσουμε τεράστιες προκλήσεις όπως η πανδημία, ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ενεργειακή κρίση»…
Του απαντάμε με ένα ποίημα του Μπ. Μπρεχτ που γράφτηκε το 1939, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να είχε γραφτεί στις μέρες μας. Η διαχρονικότητα του περιεχομένου είναι συγκλονιστική…
Αυτοί που βρίσκονται ψηλά
Θεωρούνε ταπεινό
Να μιλάς για το φαΐ
Ο λόγος; Έχουνε κι όλας φάει
Οι ταπεινοί αφήνουνε τον κόσμο
Χωρίς να’χουνε δοκιμάσει κρέας της προκοπής
Πώς ν’αναρωτηθούν πού ’θε έρχονται
Και πού πηγαίνουν
Είναι τα όμορφα δειλινά τόσο αποκαμωμένοι
Το βουνό και την πλατειά τη θάλασσα
Δεν τά’χουν ακόμα δει
Όταν σημαίνει η ώρα τους
Αν δεν νοιαστούν οι ταπεινοί
Γι’αυτό που είναι ταπεινό
Ποτέ δεν θα υψωθούν
Το ημερολόγιο
Δεν δείχνει ακόμα την ημέρα
Όλοι οι μήνες, όλες οι ημέρες
Είναι ανοιχτές
Κάποια απ’ αυτές θα σφραγιστεί
Μ’ έναν σταυρό
Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί
Οι έμποροι φωνάζουν γι’αγορές
Οι άνεργοι πεινούσαν
Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται
Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι
Κηρύχνουν τη λιτότητα
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα
Ζητάνε θυσίες
Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους
Για τις μεγάλες εποχές που θα’ρθουν
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο
Λες πως η τέχνη να κυβερνάς το λαό
Είναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού
Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Πόλεμος και ειρήνη
Είναι δυο πράγματα ολότελα διαφορετικά
Όμως η ειρήνη τους και ο πόλεμός τους
Μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα
Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους
καθώς ο γιος από την μάνα
έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά
ο πόλεμός τους σκοτώνει
ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους
Όταν αυτοί που είναι ψηλά
Μιλάνε για ειρήνη
Ο απλός λαός ξέρει
Πως έρχεται ο πόλεμος
Όταν αυτοί που είναι ψηλά
Καταριούνται τον πόλεμο
Διαταγές για επιστράτευση
Έχουν υπογραφεί
Στον τοίχο με κιμωλία γραμμένο
Θέλουνε πόλεμο
Αυτός που το΄χε γράψει
Έπεσε κι όλας
Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Να ο δρόμος για τη δόξα
Αυτοί που είναι χαμηλά λένε
Να ο δρόμος για το μνήμα
Τούτος ο πόλεμος που έρχεται
Δεν είναι ο πρώτος
Πριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι
Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος
Υπήρχαν νικητές και νικημένοι
Στους νικημένους ο φτωχός λαός
Πέθαινε απ’ την πείνα
Στους νικητές ο φτωχός λαός
Πέθαινε το ίδιο
Σαν θα’ρθει η ώρα της πορείας
Πολλοί δεν ξέρουν
Πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους
Η φωνή που διαταγές τους δίνει
Είναι του εχθρού τους η φωνή
Εκείνος που για τον εχθρό μιλάει
Είναι ο ίδιος τους ο εχθρός
Νύχτα
Τ’ανδρόγυνα ξαπλώνουν στο κρεβάτι τους
Οι νέες γυναίκες θα γεννήσουν ορφανά
Στρατηγέ το τανκς σου
Είναι δυνατό μηχάνημα
Θερίζει δάση ολόκληρα
Κι εκατοντάδες άνδρες αφανίζει
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-χρειάζεται οδηγό
Στρατηγέ το βομβαρδιστικό
Είναι πολυδύναμο
Πετάει πιο γρήγορα απ’ τον άνεμο
Κι απ’ τον ελέφαντα σηκώνει βάρος πιο πολύ
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-χρειάζεται πιλότο
Στρατηγέ ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ
Ξέρει να πετάει
Ξέρει και να σκοτώνει
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-ξέρει να σκέφτεται
Μπέρτολντ Μπρεχτ-”Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου”
(Ποιήματα του Σβέντμποργκ, 1939)
Πες μου τον πολιτικό υπηρέτη σου να σου πω ποιος είσαι
“Αυτοί που βρίσκονται ψηλά
Θεωρούνε ταπεινό
Να μιλάς για το φαΐ
Ο λόγος; Έχουνε κιόλας φάει”
Οταν ο Μπρεχτ έγραφε γι’ αυτούς τους…εστέτ δεν είχε στο μυαλό του μόνο τους “Λουδοβίκους” και τις “Αντουανέτες”. Είχε – εικάζουμε – και εκείνα τα πολιτικά ανθρωπάκια που υπηρετούν τους “Λουδοβίκους”. Που απειλούν τους… παλιοχωριαταραίους ότι ή θα προσαρμοστούν στα γούστα της “Αντουανέτας” ή θα πεθάνουν!
Αυτά τα πολιτικά ανθρωπάκια είναι για λύπηση. Γιατί μέσα στην δουλικότητά τους εκείνο που, τελικά, καταφέρνουν, είναι να αποκαλύπτουν μεγαλοφώνως όχι μόνο την δική τους πολιτική χυδαιότητα (ποιος ασχολείται μαζί τους), αλλά την πολιτική χυδαιότητα και την “πάστα” των αφεντών τους. Των “Λουδοβίκων” και των “Αντουανέτων” που γλείφουν και υπηρετούν.
(από το facebook του Νίκου Μπογιόπουλου)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου