Μέσα σε ένα εξαιρετικά πυκνό πολιτικό χρόνο, όπου οι εξελίξεις τρέχουν με καταιγιστικούς ρυθμούς και οι αποφάσεις για τις δικές μας ζωές και τις ζωές των παιδιών μας, παίρνονται ερήμην ημών, κρίνουμε σκόπιμο να καταθέσουμε τους προβληματισμούς μας και τις απόψεις μας.
Η παρούσα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αφού ευτέλισε τις προγραμματικές της δηλώσεις, εφαρμόζοντας διαμετρικά αντίθετα επιλογές, (μόνο που όταν το κάνεις αυτό δεν ευτελίζεσαι μόνο εσύ αλλά κοροϊδεύεις και ασελγείς στις πλάτες ενός ολόκληρου λαού που σε στήριξε) και αφού ζήτησε και πάλι τη συνδρομή του λαού στο Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, με τα γνωστά αποτελέσματα, κατέληξε να μας το φέρει το πιο βάρβαρο απ' όλα τα Μνημόνια, χρησιμοποιώντας ακριβώς την ίδια επιχειρηματολογία των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων, τις οποίες με τόση σφοδρότητα κατήγγειλε όταν ήταν Αντιπολίτευση.
Για κακή τύχη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ο Ελληνικός λαός μέσα σε πρωτόγνωρες στα παγκόσμια δεδομένα ασφυκτικές συνθήκες, με κλειστές τις τράπεζες και με μία απίστευτη προπαγάνδα από τα ΜΜΕ, είπε ένα περήφανο ΟΧΙ, με ποσοστό 61,3%, ένα ΟΧΙ που σήμαινε κυρίως δύο πράγματα: ότι δεν αντέχει άλλη Λιτότητα, δεν αντέχει άλλο τη Μνημονιακή βαρβαρότητα και ότι επιθυμεί Εθνική Ανεξαρτησία.
Μέσα σε δευτερόλεπτα το περήφανο αυτό ΟΧΙ ερμηνεύτηκε, με πρώτον τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ως ΝΑΙ και με τη συνδρομή όλων των πρόθυμων Μνημονιακών δυνάμεων έγινε η μεγάλη διαπραγμάτευση με τα γνωστά αποτελέσματα.
Αν οι κυβερνήτες μας είχαν ελάχιστα μελετήσει Θουκυδίδη περί γεωπολιτικής προφανώς θα γνώριζαν ότι έντιμος συμβιβασμός δεν μπορεί να υπάρξει όταν τα αντισυμβαλλόμενα μέρη είναι άνισα. Τότε μπορεί να προκύψει μόνο υποταγή και ταπείνωση. Και με το δημοψήφισμα ο Ελληνικός λαός δεν έδωσε τέτοια εντολή στον κύριο Πρωθυπουργό.
Οι δανειστές, λοιπόν, μας επιβάλλουν ότι για να αρχίσει η συζήτηση για το 3ο και επαχθέστερο Μνημόνιο, η Βουλή των Ελλήνων πρέπει ως ένδειξη καλής πίστης να ψηφίσει σε 2 Συνεδριάσεις, με απόσταση μίας εβδομάδας μεταξύ τους, τα προαπαιτούμενα της 5ης αξιολόγησης.
Δυστυχώς λοιπόν, η Ελληνική Δημοκρατία λειτουργεί κατά παραγγελία. Η Βουλή ευτελίζεται, οι Βουλευτές σπάνε όλα τα ρεκόρ και μελετούν 977 σελίδες, με εξειδικευμένη ορολογία και πολυπλοκότητα μέσα σε ένα 24ωρο, το Σύνταγμα γίνεται λάστιχο και όλα αυτά με το επιχείρημα ότι δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά.
Και αυτή ακριβώς η προτεινόμενη εξοικείωση του λαού με την Υποταγή, είναι και το μεγαλύτερο έγκλημα της κυβέρνησης.
Ε, λοιπόν ΟΧΙ. Η Υποταγή δεν μπορεί να είναι μονόδρομος για τους λαούς. Στη κοινωνία απευθύνεσαι, της εξηγείς, την προετοιμάζεις, την κάνεις συμμέτοχο και ουσιαστικά με τη δική της στήριξη προχωράς.
Η εξουσία πηγάζει πάντα από το λαό και δεν χρησιμοποιείται εις βάρος αυτού.
Φθάσαμε λοιπόν στην χθεσινή ψηφοφορία της 22ας Ιουλίου 2015, ψηφοφορίας εξαιρετικά σημαντικής κατά τη γνώμη μας.
Οι δραστικές αλλαγές στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας θα έχουν τρομακτικές επιπτώσεις στις ζωές όλων μας και ειδικά των οικονομικά ασθενέστερων. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν επιχειρήθηκε να ψηφιστεί παλαιότερα ο Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, υπήρξε σφοδρότατη αντίδραση από τους Δικηγορικούς Συλλόγους όλης της χώρας (σε εσωτερικά δημοψηφίσματα το ποσοστό του ΟΧΙ έφθανε στο ποσοστό του 93,12%).
Στον τομέα δε που αφορά τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, τους πλειστηριασμούς, τις σχέσεις δανειολήπτη και τράπεζας, τα πράγματα είναι περισσότερο από τραγικά. Ο περιορισμός των αποδεικτικών μέσων, η σύντμηση των προθεσμιών (προς όφελος της Τράπεζας), ο υπολογισμός της τιμής εκποίησης με βάση την εμπορική και όχι την αντικειμενική αξία του ακινήτου και αν κηρυχτεί άγονος ο πλειστηριασμός, η επανάληψή του σε σύντομο χρονικό διάστημα, στο 50% της αρχικής τιμής, ο περιορισμός των ένδικών μέσων του δανειολήπτη και κυρίως ότι πλέον θα ικανοποιούνται πρώτα οι απαιτήσεις των τραπεζών και μετά οι διεκδικήσεις εργαζομένων (οι οποίες προστατεύονται από το Εργατικό Δίκαιο και μέχρι τώρα ήταν σε προτεραιότητα) και κατόπιν το Δημόσιο και τα Ασφαλιστικά Ταμεία, δημιουργούν ένα σκανδαλωδώς προνομιακό καθεστώς υπέρ των Τραπεζών και συνθλίβουν ανθρώπους ήδη φοβερά εξαντλημένους και οικονομικά ασθενείς.
Η Βουλή μίλησε.
Στους Βουλευτές που ψήφισαν ΝΑΙ και ειδικά στους Βουλευτές του Νομού μας και ακόμη περισσότερο στους κυβερνητικούς Βουλευτές μόνο μία λέξη ταιριάζει: "ΝΤΡΟΠΗ".
Τα πρόσωπα και τα ονόματά τους θα ξεχαστούν. Οι επιλογές τους ποτέ.
Ο λαός πρέπει στην πράξη να καταργήσει τα Μνημόνια.
Σε κάθε Δικαστήριο, σε κάθε Πλειστηριασμό, χέρι με χέρι, πλάτη με πλάτη, ο ένας δίπλα στον άλλον, ο ένας να σηκώνει τον άλλον την ώρα που πέφτει, ο ένας να πονάει για τον συμπολίτη, για τον συνάνθρωπο που αδικείται και όλοι μαζί να αντισταθούμε. Να υπερβούμε τη φοβικότητα και την ένδεια όσων μας κυβερνούν.
Ποτέ δεν καταλάβαμε ότι όσο οι χορτάτοι αποφασίζουν για τους νηστικούς δεν υπάρχει ελπίδα.
Πρέπει να συνεννοηθούμε. Ο καθένας στις συλλογικότητες που ανήκει, στους χώρους δουλειάς του, πρέπει να ρίξουμε το σπόρο του ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ. Τη θετική αφήγηση που έχει ανάγκη ν' ακούσει ο κόσμος.
Η Υποταγή δεν είναι Μονόδρομος.
Με αλληλεγγύη και αγωνιστικότητα θα ορθώσει ο καθένας το ανάστημά του απέναντι στη χυδαιότητα.
Το Σωματείο Δικαίωμα στη Ζωή καλεί όλους τους συμπολίτες, όλες τις Συλλογικότητες, όλες τις Κινηματικές Συνελεύσεις σε εγρήγορση.
Τώρα ξεκινάει ο αγώνας και θα είναι μακρύς και δύσκολος.
Όταν όμως υπερασπίζεσαι πανανθρώπινες αξίες, όση απογοήτευση και αν υπάρξει, όσα εμπόδια και αν παρουσιαστούν, όσα πλήγματα και αν δεχτείς δεν μπορεί παρά στο τέλος να είσαι νικητής.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου