Χαπάκια για χάπατα, τέλος...

Είναι αληθινό το δημοσίευμα της «Καθημερινής» (χθες, 12 Ιουνίου 2013) περί μυστικής συνάντησης Σαμαρά - Βενιζέλου - Κουβέλη, την περασμένη Κυριακή;

Αν η συνάντηση αυτή πραγματοποιήθηκε, οι κ.κ. Βενιζέλος και Κουβέλης έλαβαν γνώσιν - ασφαλώς έλαβαν γνώση των σχεδίων Σαμαρά για πραξικόπημα στην ΕΡΤ. (Σημ. Ζείδωρον:Μα Στάθη μου το ΠΑΣΟΚ με ανακοίνωσή του παράδεχτηκε και τη συνάντηση και τη συζήτηση!!!!)

Συνεπώς ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Κουβέλης, κάνοντας τους ανήξερους, μας δουλεύουν.

Αν, πάλι, κατά τη συνάντηση εκείνη ο κ. Πρωθυπουργός δεν ενημέρωσε τους συνεταίρους του για τις προθέσεις του, τους δουλεύει. Τους δουλεύει με ιταμό και απεχθή τρόπο.

Αν, τέλος, η συνάντηση δεν έγινε, τούτο δεν σημαίνει ότι ο κ. Πρωθυπουργός δεν είχε την υποχρέωση να ενημερώσει τους συμμάχους του για τον ξαφνικό θάνατο στον οποίον προτίθετο να οδηγήσει τη δημόσια (και πάντα κυβερνητική - κομματική - κρατική) τηλεόραση.

Και στις τρεις περιπτώσεις (τέταρτη δεν υπάρχει) ο κ. Σαμαράς κυβερνά αυταρχικά, όπως μια μαριονέτα της Τρόικας υποχρεώνεται να κυβερνά, με τις άλλες δύο μαριονέτες -της μαριονέτας- να ακολουθούνσπασμωδικά, σαν νευρόσπαστα, άβουλα σαν δεκανίκια.

Οι δύο μάπετ - πάπετ, ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Κουβέλης, περνούν μια ξεγυρισμένη

κρίση υποκρισίας.

Η οποία, μετά την εκδήλωση της κρίσης με το σφάξιμο της ΕΡΤ, αναβαθμίζεται σε κρίση υποκριτικής.

Διότι, απ’ όταν τα αποτρόπαια γεγονότα έλαβαν χώρα και η δημόσια ραδιοτηλεόραση εξορίσθηκε απ’ τη χώρα, τα δύο κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, άρχισαν τους περισπουδαστομπερδουκλωμένους λεονταρισμούς και τους βουστροφηδόν ελιγμούς. Κρυμμένοι οι βουλευτές τους πίσω από στρεψοδικίες ή και απλές, αγνές μπούρδες, τη συνενοχή σε ανοχή της ενοχής ποιούνται, πλην όμως με επιτυχία φασουλή σε ρόλο Χατζατζάρη. Ομως αυτό είναι το λιγότερο. Αλλωστε και για αυτό, όπως και για πολλά άλλα αντίστοιχου επιπέδου, θα κριθούν.

Το ουσιώδες, το πιο τρομακτικό, το πιο επίφοβο είναι ότι ο κ. Σαμαράς κυβερνά ως άλλος Ερντογάν, αυταρχικά, με πράξεις νομοθετικούπεριεχομένου, ακροδεξιά ρητορική και ακροδεξιά ατζέντα: για τους μισθούς, τις ιδιωτικοποιήσεις, τα δάνεια, το ασφαλιστικό και τόσα άλλα. Ο κ. Σαμαράς φαίνεται να δίνει τόση σημασία στο Σύνταγμα όση ο κ. Τόμσεν. Ο κ. Σαμαράς

φαίνεται να νομίζει ότι η Βουλή έχει δύο μόνον μέλη, τον Μπενύτο και τον κυρ Φώτη. Και της φέρεται αναλόγως, την περιφρονεί, την προπηλακίζει, την προσπερνά, δεν την υπολογίζει.

Ο κ. Σαμαράς έχει όντως τη δεδηλωμένη. Των δουλωμένων Μπενύτο και Κουβέλη. Τους διασύρει κατά το δοκούν, βέβαιος για την ψήφο εμπιστοσύνης που θα αποσπάσει, αν τεθεί τέτοιο θέμα στη Βουλή,

Ομως το θέμα μας αυτήν τη στιγμή δεν είναι τα εκλογικά σενάρια. Το ερώτημα είναι αν όσα έγιναν στην ΕΡΤ και ο απόηχός τους μπορούν να λειτουργήσουν ως θρυαλλίς, ώστε οι πρωτοβουλίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης να μεταθέσουν τις εξελίξεις εκτός απ’ το πολιτικό επίπεδο, στο κοινωνικό.

Τα στεγαστικά δάνεια σφάζουν. Οι νέες μειώσεις των συντάξεων επέρχονται. Η ανεργία θερίζει. Το success story έγινε στάχτη και μπούρμπερη. Ο κ.Μανιτάκης γράφει ονόματα και πατρώνυμα στις απολύσεις. Αυτά πλέον κι όλα τ’ άλλα που μας ταλανίζουν είναι θέματα για λαϊκές συνελεύσεις. Η πολιτική πρέπει να ασκηθεί πλέον απ’ την αντιπολίτευση με τρόπους που θα υπερβαίνουν το σύστημα. Σε απευθείας επικοινωνία με τον λαό. Και με ευελιξία. Με στόχευση. Οχι όπως έπραξε χθες η ΕΣΗΕΑ, επιβάλλοντας τη σιωπή (που βολεύει... άφατα την κυβέρνηση). Ας επιβάλει τη σιωπή στα ιδιωτικά κανάλια, όπως επέβαλε τη σιωπή η κυβέρνηση στα δημόσια μέσα. Κι ας αφήσει τα ραδιόφωνα και τις εφημερίδες να μεταδίδουν και να ενημερώνουν - αγώνας γίνεται. Κοινωνικός αγώνας. Κι όχι

αγώνας συνδικαλιστικών παρατάξεων με πλειοδοσίες «αγωνιστικότητας» στην ΕΣΗΕΑ (και λόγω προεκλογικής περιόδου). Ξέρω,υπάρχει

μια δυσκολία να συνεννοηθούμε με τους συνδικαλιστές μας -«καλημέρα» τους λες, «Πεκίνο» σου απαντούν. Ισως έχουν ασκήσει το άθλημα πολύ καιρό. Ομως ο κόμπος έχει φθάσει στο χτένι.

Αυτό που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας είναι μεν οριακό, υπήρξε όμως και επί μακρόν συνηθισμένο. Χθες αφορούσε άλλους κλάδους (αλλά όχι μόνον), σήμερα τους δημοσιογράφους (αλλά όχι μόνον). Χρόνια τώρα οδικομματικός μονοκομματισμός δημιούργησε παθολογίες σε κλάδους και τάξεις. Συχνά ο συνδικαλισμός, κυρίως εκείνος που απηχούσε τον δικομματισμό,συμμετείχε στις παθολογίες. Τώρα, και από καιρό, το σύστημα στρέφει τις παθολογίες αυτές εναντίον μας. Εναν προς έναν, τάξη προς τάξη, σαλαμοποιώντας την κοινωνία, διαιρώντας τους κλάδους στο εσωτερικό τους, αλλά και στρέφοντας τον έναν εναντίον του άλλου, μας έφεραν ώς εδώ.

Η ευθύνη ημών των δημοσιογράφων σε αυτήν τη διαδικασία είναι μεγάλη - χωρίς τα παπαγαλάκια ή τους ατομιστές, τους κυνικούς και τουςαδιάφορους, δεν θα μπορούσε το σύστημα, μέσω των ΜΜΕ της διαπλοκής, αλλά και των ελεγχόμενων απ’ τον δικομματισμό δημοσίων μέσων ενημέρωσης, να προχωρήσει στη λαφυραγώγηση της χώρας και στον αποδεκατισμό των τάξεων.

Βεβαίως, εδώ και καιρό πολλοί από μας, δίκαιοι (δυστυχώς) και άδικοι (που συνάντησαν τη Νέμεσή τους) έχουν βρεθεί εκτός επαγγέλματος. Και θα βρεθούν άλλοι τόσοι. Σήμερα ήταν η σειρά της ΕΡΤ, όπως χθες ήταν η σειρά πολλών που δεν υποστηρίξαμε κι αύριο θα ’ναι η σειρά άλλων, ακόμα

κι εκείνων που υποστηρίζουν το θηρίο που μας τρώει, στο Mega, στον ΣΚΑΪ, στον ΔΟΛ κι αλλού.

Λίγοι από μας (εκ των επιφανών του κλάδου) κι ευτυχώς πολλοί από μας (εκ των αφανών) υποστηρίξαμε τους ανθρώπους του λαού στους καταδιωγμούς τους - για αυτό κι απωλέσαμε την έξωθεν καλή μαρτυρία. Ομως όλα αυτά σκαλώσανε τώρα στο χτένι. Ο γέγονεν, γέγονεν - και οι ευθύνεςκάποτε θα αποδοθούν. Για ορισμένους απ’ τα Ειδικά Δικαστήρια και για τους υπόλοιπους από τους τρόπους που προβλέπει το καταστατικό της ζωής.

Καιρός λοιπόν τώρα να πάρουν το πάνω χέρι στην κοινωνία οι δυνάμεις εκείνες, πολίτες, συλλογικότητες και κόμματα, που δεν παραδέχθηκαν ποτέαυτές τις παθολογίες. Είναι πλέον θέμα

δημοκρατικής άμυνας, κοινωνικής σωτηρίας και εθνικής υπόστασης...

ΥΓ.: Επί του πιεστηρίου, ο κ. Βενιζέλος δήλωσε ότι «το ΠΑΣΟΚ δεν έχει μάθει να ρίχνει κυβερνήσεις». Τζάμπα γλίτσες ήταν οι αντιδράσεις της ΠΑΣΟΚοΔΗΜΑΡ. Εκ του ασφαλούς δολοφόνησε την ΕΡΤ ο κ. Σαμαράς. Κεφάλια, κοπάδι για απολύσεις χρειάζονταν. Αν λοιπόν δεν θα του βγει η ζαριά, αυτό θα εξαρτηθεί από τις ικανότητες της αντιπολίτευσης να υπερασπισθεί τον λαό. Και πάσα προς τούτο «έκκληση» στην ΠΑΣΟΚοΔΗΜΑΡ, φενάκη... 

ο Στάθης στον Ενικό