ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟΝ καιρό που όλοι γύρω μας πέφτανε σαν τα κουνούπια μετά το ψέκασμα, ο γιος μου κι εγώ σκάγαμε από υγεία! Όλοι άρρωστοι, εμείς μια χαρά! Μέχρι που το πήραμε και πάνω μας δηλαδή! Μέχρι που το καβαλήσαμε το καλάμι και καλπάζαμε αμέριμνοι ανάμεσα σε γρίπες, μολύνσεις, ιούς και λοιμώξεις!
Έλεγα κι εγώ τις παπάρες του αιώνα «άμα βάλεις θετική ενέργεια, δε σε πιάνει βόλι!». Διότι, ως γνωστόν, η θετική ενέργεια τον βάζει τον ιό κάτω και τον πατάει. Θα κάνεις εσύ τη χειραψία με τον άλλον που είναι ένα περιφερόμενο μικρόβιο και η θετική ενέργεια θα τον τσακίσει τώρα αυτόν!
Κι αφού «τά ΄παμε, τά ΄παμε και τα συμφωνήσαμε» που έλεγε κι ο Νίκος ο Σταυρίδης, ήρθε μια μέρα ο Παύλος απ΄ το σχολείο και είπε τη μαγική φράση: «Με πονάνε λίγο τα αυτιά μου!». Κι ύστερα ξέσπασε η κόλαση.
ΠΡΩΤΑ ΤΟΝ ΠΟΝΑΓΑΝΕ λίιιιγο τα αυτιά του. Μετά τον πονάγανε πολύ τα αυτιά του. Μετά τον πόναγε λίιιιγο ο λαιμός του. Μετά τον πόναγε πολύ ο λαιμός του.
Μετά τον πόναγε λίιιιγο το κεφάλι του. Μετά τον πόναγε πολύ το κεφάλι του. Μετά πόναγε λίιιιγο ολόκληρος. Μετά πόναγε πολύ ολόκληρος!
Μετά το μόνο σημείο που ΔΕΝ πόναγε ήταν η αριστερή του πατούσα! Φαίνεται όλη η θετική ενέργεια είχε μετακινηθεί στην αριστερή πατούσα και δεν φιλοτιμήθηκε να κάνει μια βόλτα κι απ΄ τα υπόλοιπα μέλη του σώματος! Όπως κάθε Ελληνίδα μάνα που σέβεται τον εαυτό της, άρχισα να περνάω τον γιατρό από ανάκριση τρίτου βαθμού. Μόνο φάλαγγα δεν του έκανα του ανθρώπου. Μήπως το παιδί μου, το αστέρι μου, το φως των ματιών μου, έχει τη γρίπη των χοίρων; Ναι, μπορεί όλα τα συμπτώματα να μη συμπίπτουν, αλλά μερικά συμπίπτουν; Ναι, μπορεί μερικά να συμπίπτουν σε όλες τις κοινές ιώσεις, αλλά αν εδώ μάς έχει μπαστακωθεί το γουρούνι; Κι αν δεν είναι το γουρούνι κι είναι κάνα άλλο θηλαστικό, άγνωστο ακόμα στην επιστήμη;
Πού το ξέρω εγώ ότι δεν έχει σκάσει μύτη πίσω απ΄ την πλάτη μας και καμιά γρίπη του μοσχαριού, του βουβαλιού ή του ταράνδου;
Ξέρεις τι ύπουλο ζώο είναι ο τάρανδος, χαρά μου; Χώρια που τον έχει κοψομεσιάσει ο ΑϊΒασίλης, χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει, να του κουβαλάει τα σκατολοΐδια πάνω στο έλκηθρο! Μια υπερκόπωση δεν θα την πάθει το ζωντανό;
ΚΙ ΑΦΟΥ μου τα έλεγε ο γιατρός, έτρεχα στο Διαδίκτυο να πληκτρολογώ τις γνωστές ηλιθιότητες «γρίπη χοίρων συμπτώματα».
Να διπλοτσεκάρω τον επιστήμονα, κατάλαβες; Εμείς οι Έλληνες είμαστε θεϊκός λαός, δεν το συζητώ!
Όλο αυτόν τον καιρό- δεν του έφτανε το χάλι του Παύλου- είχε και την έννοια ότι θα με κολλήσει και μένα! Ο γιος μου έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο να εκδηλώνει το ενδιαφέρον του: θεωρεί ότι έτσι και κολλήσεις, φταις εσύ! Ότι κάτι έκανες εσύ στραβά! Ότι δεν ευθύνεται ο ιός, αλλά η απόχρωση του ξανθού. (Μπορεί να έχει και δίκιο).
ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΞΥΠΝΗΣΑ μια ωραίαλέμε τώρα!- πρωία και πονούσαν λίιιιγο τα αυτιά μου. Και μετά λαιμός, κεφάλι, μύτη, μάτια, κόκαλα! Και ήρθαμε και γίναμε μάνα και γιος ντουέτο! Οι αδελφοί Κατσάμπα σε νέες επιτυχίες! Βάλαμε και τη Σύλβα σε καραντίνα στον πάνω όροφο της Σπιναλόγκας! Τώρα που μιλάμε ξαναδιαβάζει για πολλοστή φορά τους Σκλάβους και τα Δεσμά τους! Θα ξεχωρίσει τα κεφάλαια SΟS για να τη σηκώσουμε μετά στο μάθημα! Ωραία περνάμε!
Πήγαμε και σε κρατικό νοσοκομείο και κάναμε το επίχρισμα. Αυτό που σου παίρνουν λίγο σάλιο, το τρέχουν στο Παστέρ και σου λένε αν έχεις το γουρούνι ή όχι.
Περνάει ένα 48ωρο μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα, να βράσεις καλά στο ζουμί σου και να σε σβήσουν με κόκκινο κρασί!
Βγήκαν κάποτε, και yesss! Δεν το έχουμε το γουρούνι, οι εξετάσεις μας βγήκαν κυρίες! Τα χάλια μας τα έχουμε, γουρούνια δεν έχουμε!
Ούτε καν γλυκόξινο χοιρινό! Πρόκειται για την παλιά καλή, κλασική βαρετή, ίωση! Που θέλει χρόνο, φαρμακάκια και ψυχραιμία! Και που απ΄ τα τρία, εγώ τουλάχιστον, μόνο τα φάρμακα έχω! Γι΄ αυτό λέω να ρίξω μια νέα αναζήτηση στον Γκούγκλη: «Γρίπη ταράνδων» θα μου βγάλει κάτι άραγε; Βουβάλια;
Μοσχάρια;
Μια γίδα βραστή, έστω;
.jpg)