Ο ΑΣΤΕΓΟΣ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ

Βράδυ, όπως όλα τα Χειμωνιάτικα τα βράδια, κρύο, υγρό και παγωμένο. Ένα παγκάκι ξύλινο στη μικρή πλατεία λίγα μόλις μέτρα πιο πίσω απ’ τη προκυμαία του Λιμανιού.

Κι ένας ακόμα άστεγος λίγο ακαθορίστου χρώματος στο μισοσπασμένο

«Καράβι που αργεί…» ή αλλιώς: Ο Αλέξης που γύρισε από τα Βρυξελάκια

Γράφει ο Λευτέρης Τηλιγάδας

Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους… Κόκκινους βαρβάρους, έτοιμους να πετάξουν τη χώρα στα βράχια, εκεί που για μήνες τώρα ήταν πεταμένος και μοναχός ο μικρός κόκκινος Δον Κιχώτης και οι Σάντσο (με ένα τσ) Πάντσα (επίσης με ένα τσ) της ιστορίας μας. 

Μια θαρραλέα και γεμάτη αξιοπρέπεια παρέα συντρόφων μαχητών, που μας έπεισε, ότι είμαστε κάθε φτερωτή αυτού του ανεμόμυλου που λέγεται «η ελπίδα έρχεται» και όχι του άλλου ανεμόμυλου, που χρόνια τώρα γυρίζει τις μυλόπετρες μιας οικονομίας αιμοβόρικης πάνω και κάτω από τα πλευρά μας, κυρίως μιας ουτοπίας ζόρικης μέσα στα μυαλά μας.

Γιορτή του πατέρα λέει σήμερα

Πατέρας είναι εύκολο να γίνεις,καμιά φορά και πα-τέρας,μπαμπάς όμως θέλει κόπο!

Για αυτό και γιορτάζουμε κάθε μέρα που βλέπουμε τα βλαστάρια μας να μεγαλώνουν,να γίνονται σωστοί άνθρωποι και να προκόβουν.....

Ελα να πρασινίσουμε

Γράφει ο Ασυνείδητος

Χθες το πρωί ένας φίλος, γνωστός και μη εξαιρετέος της στήλης, ανέβασε στο προσωπικό του προφίλ στο fb την φωτογραφία που βλέπετε πάνω, και πραγματικά από την πρώτη στιγμή που την είδα, μου ήρθε στο μυαλό η σημερινή εκλογή προέδρου (Θα το γράψω ολόκληρο για να το διαβάζουν τα μέλη και οι φίλοι, αφού «τέτοια χαρά (δις), δεν θα την δουν», που λέει και η Μαίρη Λίντα) του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος Ελλάδας.

Θα μου πείτε πως μου ήρθε στο μυαλό αυτή η ταύτιση των εκλογών

Ωδή στη λήξη ενός τελεσιγράφου ή αλλιώς, το υλικό της εξόρυξης των συστημάτων κατάποσης ψευδαισθήσεων

Γράφει ο Λευτέρης Τυλιγάδας

Το κακό με το παραμύθι είναι, ότι για να ακουστεί ευχάριστα και με ενδιαφέρον, θέλει μια ζεστή κι αγαπησιάρικη φωνή, που θα ‘ρθει και θα κάτσει σαν πούπουλο πάνω στα αυτιά σου και θα τα χαϊδέψει. 

Γιατί το παραμύθι δεν μπαλώνεται με ρετάλια, ούτε χτίζεται με πανάκριβα pixel κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο. Κυρίως όμως θέλει αυτιά και μυαλά καθαρά, για να κολλήσει απάνω τους και να δέσει το δικό του ανίερο «δια ταύτα».

Η Έξοδος του Μένη.... ή Αν είναι να το κάνεις, καν'το όπως ο Μένης

Έκλεινε όπου να’ ναι, δυο χρόνια άνεργος. Από τον έκτο μήνα της ανεργίας του, μετά από πολλά τηλεφωνήματα σε παλιούς γνωστούς, συνεντεύξεις με κυνηγούς κεφαλών και πολλά άλλα που δεν ήθελε ούτε να τα θυμάται ούτε να τα σκέφτεται, είχε αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι τα πράγματα ήταν πολύ σκούρα. 

Η γκρίνια στο σπίτι, άρχισε από τις πρώτες εβδομάδες. Η Έλλη είχε συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια να τον ξεπροβοδίζει μέχρι την πόρτα το πρωί και μετά να κάνει τα δικά της, μέχρι το βράδυ που εκείνος γύριζε κουρασμένος από τη δουλειά. 

ΠΟΥ ΠΑΜΕ;

Σκηνή. Απέναντι από τον υπολογιστή. Ημερομηνία. Σήμερα.

Δουλειά δεν είχε ο διάολος… εκείνο το γνωστό, μιας και τα 35 χρόνια βαρέα ένσημα, ελέησαν να μ’ απαλλάξουν απ’ «την εντεταλμένη δουλειά» με το μελάνι, ποτέ όμως θέλω να πιστεύω και με την «χομπίστικη», την εθελοντική.

Δεν θέλω να αφηγηθώ σήμερα μια ακόμη ιστορία.

ΔΕΛΤΙΟ ΕΓΓΑΜΟΥ ΚΑΙΡΟΥ

Πάλι βουλώσαν τα φρεάτια και τα λούκια
έξω απ’ το τζάμι ο Θεός ρίχνει παλούκια,
και όσο αυξάνει η βροχή τόσο χοντραίνει
σαν έγκυος γυναίκα παντρεμένη....

ΜΙΑ «ΤΑΡΑΜΟΣΑΛΑΤΑ» ΣΚΕΨΕΩΝ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΩΝ

Μέσα του Μάρτη. Απόκριες, πρωινό. Κάτι «αλανιάρες» μαργαρίτες στο παρτέρι βιαστικές, βάλανε από τώρα τα καλά τους.

Και μία πικροδάφνη σύριζα στο φράχτη, βάλθηκε με κάτι ροζ λουλούδια «τρομοκράτες», ν’ ανατινάξει το τοπίο στον αέρα.

Εικόνες από το παρελθόν της πόλης μας (Ζωγράφου) & σκέψεις με αφορμή την επίθεση στη Χαλκιδική

Τα γεγονότα γνωστά. 40 – 50 άτομα με καλυμμένα πλήρως τα χαρακτηριστικά τους πυρπολούν εγκαταστάσεις της «Ελληνικός Χρυσός» στην Χαλκιδικής. Ως ηθικός αυτουργός συλλαμβάνεται στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΚΚΕ κάνει λόγο για προβοκατόρικη ενέργεια που αντικειμενικά στρέφεται ενάντια στο λαϊκό κίνημα,αφού τέτοιες ενέργειες ποτέ δεν ήταν προϊόν του κινήματος ακόμη και των πιο αυθόρμητων εκδηλώσεων του. Προφανώς το ΚΚΕ δε πολύ πήρε χαμπάρι τι γινόταν στην Κερατέα 11 μήνες και πως τελικά απετράπηκε, έστω και προσωρινά η εγκατάσταση της χωματερής.

ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΝΑ ΛΑΒΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ

Όλο και πιο πολύ το τελευταίο καιρό ηχεί στ’ αυτιά μας η έκφραση «ζούμε ιστορικές στιγμές». Αυτό που κάποτε στις μέρες της καλοπέρασης και της αφθονίας ακούγονταν σαν καθαρή ειρωνεία , τώρα μοιάζει σαν μια κρυφή βοή που πλησιάζει.

Η κατάσταση που επιδεινώνεται συνέχεια σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που ζει παγιδευμένη μέσα στην ιστορία της, και που η οικονομική κρίση λειτούργησε σαν οδοστρωτήρας στα εθνικά της χαρακτηριστικά, έφερε στην κόψη του ξυραφιού, τις όποιες αντοχές του λαού για αξιοπρεπή ζωή.

ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΑ..

-Μέρα.

-……

-Καλημέρα.

-……

-Τι έπαθες ρε μάστορα κουφάθηκες. Καλημέρα είπα.

- Ξέρω εγώ; Μπορεί. Εσύ τι θα ’κανες αν άκουγες ότι ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα είναι σε υψηλά επίπεδα. Και επειδή εγώ έχω ένα πρόβλημα με τα ύψη, δεν μπορώ, βουλώνουν και τ’ αυτιά μου, και γίνομαι κουφάλογο.

- Πήγες στο γιατρό;

- Τι να κάνω. Πάλι. Πήγα για σέρβις προχθές. Τι να κάνω να ξαναπάω. Αφού ξέρω την αιτία της απώλειας της ακοής. Άσε που τώρα δε θέλω να γίνω καλά, διότι δεν θέλω και να παρακακούω καλά κιόλας! Μήπως ακούς και τίποτα καλό σήμερα;

ΠΡΙΝ ΑΚΟΥΣΤΕΙ Ο ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΕΡΠΥΣΤΡΙΑΣ

Με τα τρακτέρ στους δρόμους, τα πλοία δεμένα στα μουράγια, και όλη την κοινωνία στη «τσίτα» και σ’ αναβρασμό, ανοίγει η αυλαία μιας νέας εποχής, κατά την οποία το κράτος βρίσκει το μεγάλο εχθρό που αναζητούσε. Από δω και πέρα, με την μεγάλη κρίση πάντα σε πρώτο πλάνο ο εχθρός απέκτησε πρόσωπο. Το κέντρο βάρος του κράτους καταστολής, μετατοπίζεται προς τις μάζες των διαμαρτυρομένων που μαστίζονται απ’ την ανέχεια.

Πως διάολο γίνεται και οι νεκροί έχουν διαφορετικό ειδικό βάρος στις συνειδήσεις των... ζωντανών;

Μόλις χτες γράφαμε για:"Τα επιλεκτικά δάκρυα των υποκριτών όλου του κόσμου"! με αφορμή το μακελειό στο Αμερικάνικο σχολείο και την εικόνα του Ομπάμα να σκουπίζει τα δάκρυά του με το δείκτη του χεριού του τεντωμένο προς τα πάνω (πάλι καλά που δεν έβγαλε κανένα μάτι ο ευσυγκίνητος πρόεδρος!συνήθως όλοι οι απλοί άνθρωποι σκουπίζουν τα δάκρυα με το δείκτη λυγισμένο προς τα κάτω!!!)!
Στο καπάκι έγινε γνωστή η είδηση για τον πνιγμό 20 λαθρομεταναστών στη Λέσβο και σήμερα τα διεθνή πρακτορεία μιλάνε για πάνω από 100 νεκρούς στη Δαμασκό μέσα σε μια μέρα μόνο κι όμως γι' αυτούς δεν δάκρυσε κανένας.

Πως διάολο γίνεται και οι νεκροί έχουν διαφορετικό ειδικό βάρος στις συνειδήσεις των... ζωντανών;
Ζείδωρον

Σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων συγκρούσεις σημειώνονται στα περίχωρα της συριακής πρωτεύουσας με αποτέλεσμα πάνω από 100 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους τη χτεσινή μέρα.

ΟΙ «ΒΑΡΕΜΕΝΟΙ»

-Δεν έχεις όνομα ρε ξεφτιλισμένε; Έλεγα μονολογώντας φωνακτά για κάποιον που σχολίαζε, πάλι ανωνύμως βέβαια πάντα, στο διαδίκτυο.

-Τι κάθεσαι και σκας ρε Πατέρα μ’ επανέφερε ο υιός σε τάξη ηρεμίας. Είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι που τηλεφωνούν και στα κανάλια και που τα ξέρουν όλα. Καμιά χιλιάδα «βαρεμένοι» είναι μην νομίζεις ότι είναι και περισσότεροι.

Η ελπίδα και το χαμόγελο!

Γράφει ο SakTsak

- Γεια σου, είπε η Ελπίδα
- …
- Έι, δε με ακούς; Είπα γεια!
- Γεια..
- Είμαι η Ελπίδα! Εσένα πως σε λένε;
- Μμ, με λένε Χαμόγελο..
- Χαμόγελο! Τι ωραίο όνομα!
- …
- Και τι κάνεις εδώ κρυμμένος;

Οταν στερεύουν τα δάκρυα του Θεού

Κάθε μέρα ακούμε,διαβάζουμε,βλέπουμε στα μέσα ενημέρωσης για μία τουλάχιστον αυτοκτονία!Συγκλονιζόμαστε προσωρινά,σκεφτόμαστε,βρίζουμε τους ανάλγητους κυβερνήτες μας και στη συνέχεια αλλάζουμε κανάλι (μπα αυτά δεν αναφέρουν καν τις αυτοκτονίες!) και σελίδα.

Οταν όμως το τραγικό συμβάν συντελείται μπροστά στα μάτια σου σε συγκλονίζει συθέμελα και θες δε θες καταγράφεται στο υποσυνείδητό σου,

"Αυτούς τους έχω βαρεθεί"

"Αυτούς τους έχω βαρεθεί" 
Ποίηση: Βολφ Μπίρμαν
Μελοποίηση: Θάνος Μικρούτσικος
Μετάφραση: Δημοσθένη Κούρτοβικ
τραγουδά η Μαρία Δημητριάδη
Πολιτικά τραγούδια 1975

Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν,
τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν,
που απ' τους άλλους θεν παλικαριά
κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά,
σ' αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί,
τους έχω βαρεθεί.

Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα,
των γραφειοκρατών η φάρα,
στήνει με ζήλο περισσό,
στο σβέρκο του λαού χορό,
στης ιστορίας τον χοντρό το κινητή,
την έχω βαρεθεί.

ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

Σκουπίδια γύρω μας. Παντού σκουπίδια. Όλη η χώρα σήμερα μια ατέλειωτη και βρομερή χωματερή. Οι πόρνες οι αναρχικοί οι λαθρομετανάστες οι άστεγοι οι κάθε είδους παραμβατικοί, για την «ιλουστρασιόν» κοινωνία και το κράτος είναι οι άνθρωποι σκουπίδια που πρέπει με σχέδια που έχουν και αρχαιοπρεπή ονόματα και με καινούργιου είδους απορριμματοφόρα – περιπολικά να μαζευτούν. 

Σήμα κατατεθέν των ημερών μας και θέαμα καθημερινό του τελευταίου καιρού, άνθρωποι θηρευτές των κάδων απορριμμάτων. Όχι οι συνηθισμένοι από παλιά ρακένδυτοι ρακοσυλλέκτες, αλλά καλοντυμένοι συμπολίτες μας που ψάχνουν για φαγώσιμα – σκουπίδια. Μια εικόνα που σκάει σαν μπουνιά στη μούρη μου και με κατατρομοκρατεί για αυτά που έρχονται.

Μου έκοψες τα φάρμακα, μου πήρες το σπίτι και σε δυό μήνες πεθαίνω...Θα σε πάρω μαζί μου...

Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

8 το πρωί. Ένας γκριζομάλλης κύριος μπαίνει στα γραφεία της εισπρακτικής εταιρείας. Στην είσοδο της «αίθουσας» τον σταματούν δύο «γίγαντες της φρουράς».

- Παρακαλώ κύριε, τι θα θέλατε;

Ο «μεσόκοπος κύριος» βγάζει ένα πιστόλι και τους σημαδεύει.

- Περάστε μέσα και οι δύο.

Αυτοί ξαφνιάζονται. Ένας τρίτος που κάθονταν πιο δίπλα σηκώνεται απότομα από την καρέκλα του και επιτίθεται στο «γέρο».

Ο «γέρος» στρέφει γρήγορα το όπλο και τραβάει τη σκανδάλη. Ο άλλος την τρώει κατάστηθα. Αμέσως γυρίζει το όπλο στους άλλους δύο κάνοντας δυό κοφτά βήματα πίσω και ξαναπατάει τη σκανδάλη. Ο κοντινότερος που είχε εκμεταλλευθεί την σύγχυση και του επιτίθονταν τρώει κι αυτός μια σφαίρα και πέφτει κρατώντας το στομάχι του που αιμορραγούσε. Ο τρίτος παγώνει. Ξανασηκώνει τα χέρια ψηλά και κερώνει στη θέση του.

Ο γέρος του κάνει νόημα να προχωρήσει μέσα.

Ο άλλος διστάζει.

Ο γέρος ανασηκώνει το μπουφάν του. Ο άλλος γουρλώνει τα μάτια. Ο γέρος είναι ζωσμένος με εκρηκτικά. Αμέσως κάνει μεταβολή και κινείται προς το εσωτερικό.