Οι Κομματικές Οργανώσεις Ηλιούπολης του ΚΚΕ και το Παράρτημα Ηλιούπολης της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ αποχαιρετούν τη συναγωνίστρια, μαχήτρια του ΔΣΕ, Κατίνα Μαζιώτη - Γραμματικοπούλου, η οποία έφυγε από κοντά μας την Κυριακή 23 Οκτώβρη και εκφράζουν τα θερμά συλλυπητήριά τους στους οικείους της και στη συναγωνίστρια κόρη της Ήρα Γραμματικοπούλου. Η Κατίνα γεννήθηκε το 1931 στην Πυρσόγιαννη Ιωαννίνων, από φτωχή πολύτεκνη οικογένεια. Ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειας. Πρώτο παιδί ήταν ο Βασίλης Μαζιώτης (1929). Ο πατέρας τους μάστορας πέτρας, ψηφοφόρος της Δεξιάς, καλός φίλος της Χωροφυλακής που έδρευε στο χωριό. Ωστόσο τα αδέρφια έχουν κρυφά ως πρότυπο και ιδεολογική επιρροή τον θείο τους (αδερφό της μητέρας τους) τον Αποστόλη Παπαχρήστο (καπετάν Τσακάλωφ), ταγματάρχη του ΕΛΑΣ στα Ιωάννινα. Το 1947, ο Βασίλης, δουλεύοντας μαζί με τον πατέρα του στην πέτρα, συναντάει στον δρόμο αντάρτες του ΔΣΕ, αποφασίζει, κρυφά από τον πατέρα του, να αφήσει το άλογο να γυρίσει στο σπίτι μόνο του με ένα σημείωμα ότι ίδιος ακολουθεί τους αντάρτες.
Το 1948 επιστρέφει κρυφά στην Πυρσόγιαννη, βρίσκει την αδερφή του στο ποτάμι να πλένει ρούχα και την παίρνει μαζί του στο βουνό.
Έτσι ως μέλος του Κόμματος ο Βασίλης διαπαιδαγωγεί πολιτικά την Κατίνα, απαντώντας στις αθώες ερωτήσεις της, όπως: «Γιατί Βασίλη μας χτυπούν οι Αμερικανοί; Τι τους κάναμε;».
Τα αδέρφια πολεμούν τους μοναρχοφασίστες από την ίδια 8η μεραρχία, ο Βασίλης στον λόχο σαμποτέρ (ΣΤΤ 900) του ΔΣΕ και η Κατίνα στην ταξιαρχία του Φωκά, στο τάγμα του Σπύρου Σκεύη.
Το 1948 δυστυχώς, ο Βασίλης σκοτώθηκε σε μια από τις τρομερές μάχες στα Πατώματα, στον Κλέφτη ή στην Τριανταφυλλιά του χωριού Κάντσικο (Δροσοπηγή) Κόνιτσας. Η είδηση του θανάτου του μεγάλου της αδελφού, έφτασε γρήγορα στο αντικρινό βουνό, όπου πολεμούσε η Κατίνα.
Ο πόνος της μεγάλος και ο καημός αβάσταχτος που δεν μπόρεσε να βρεθεί κοντά του και να τον θάψει με τιμές που του ‘πρεπαν. Ο Βασίλης τιμήθηκε από το Κόμμα με το βαθμό του ανθυπολοχαγού - τιμημένου νεκρού.
Η Κατίνα συνεχίζει να πολεμά ως μαχήτρια του ΔΣΕ. Παίρνει μέρος στις μάχες της Γύφτισσας, στη Μουργκάνα, στην κατάληψη από τον ΔΣΕ του Πύργου της Στράτσανης, μαζί στη Σχολή Αξιωματικών υπό την διοίκηση του Αχιλλέα Προυτσάλη, και σε πολλές ακόμα μάχες των 70 ημερών που έδωσε ο Δημοκρατικός Στρατός της Ελλάδας το 1948 στο Γράμμο.
Το 1949 υποχώρησαν στην Αλβανία και μετά από δύο μήνες πήγε στην Τασκένδη. Εκεί παντρεύτηκε με τον επίσης μαχητή της 10ης Μεραρχίας του ΔΣΕ, Τάκη Γραμματικόπουλο. Δούλεψε σε οικοδομές και μετά στο εργοστάσιο χρωμάτων.
Έμεινε πιστή σε όλη της τη ζωή στα ιδανικά του αγώνα, στην πάλη ενάντια σε κάθε καταπίεση και εκμετάλλευση.
https://www.902.gr/
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου