Με δυνατή δόση ειλικρινούς αγάπης που χαρακτήριζε αυτές τις γιορτές τις οποίες σταδιακά υποβαθμίσαμε σε περίοδο εμπορικών ανταλλαγών και φαρισαϊκών φιλοφρονήσεων και με μια δόση καλοπροαίρετου χιούμορ που μας λείπει ΕΥΧΟΜΑΙ σήμερα στους διαχειριστές, στις φίλες και τους φίλους αναγνώστες του αγαπημένου Blog:
Τέτοιες μέρες θυμόμαστε τα λησμονημένα συναισθήματα ανθρωπιάς, μας αρέσουν τα Χριστουγεννιάτικα διηγήματα και τα σχετικά παιδικά παραμύθια και ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο, εφόσον έχουμε πίστη και δυναμώνουμε το αίσθημα της εμπιστοσύνης στους συνανθρώπους, συμπολίτες, συγκατοίκους στις πολυκατοικίες μας.
Παραθέτω 3 ανώνυμες ιστοριούλες που μου έστειλε προφανώς μετά από «ψάρεμα» στο διαδίκτυο ο καλός μου φίλος Αλέξης και αφορούν σε 3 πολύ σημαντικές έννοιες:
1) Μετά από μεγάλη περίοδο ανομβρίας και καθώς τα πάντα στέγνωναν οι χωρικοί αποφάσισαν να κάνουν λιτανεία για να βρέξει και συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία του χωριού δίπλα στην εκκλησία τους για να προσευχηθούν όλοι μαζί αλλά μόνο ένα παιδί ήρθε στην λιτανεία με ομπρέλα.
Αυτό λέγεται Πίστη...
2) Όταν πετάς ένα μωρό στον αέρα αυτό ξεκαρδίζεται στα γέλια επειδή ενστικτωδώς ξέρει ότι πέφτοντας θα το πιάσεις στην αγκαλιά σου.
Αυτό λέγεται Εμπιστοσύνη...
3) Κάθε βράδυ πέφτεις στο κρεβάτι σου για ύπνο χωρίς καμία απολύτως διαβεβαίωση ότι το πρωί θα είσαι ζωντανός. Και όμως πριν κοιμηθείς ρυθμίζεις το ξυπνητήρι σου στην ώρα που θέλεις να σε ξυπνήσεις.
Αυτό λέγεται Ελπίδα...
Είθε η συμβολική γέννηση του Θεανθρώπου να μας φορτίσει με κουράγιο και να μας οπλίσει με ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ που χρειαζόμαστε εμείς οι Έλληνες και μαζί μας ολάκερη η Ανθρωπότητα καθώς έρχεται το Νέο Έτος 2022...
Γιώργος Πιπερόπουλος
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου