Ας ταξιδέψουμε με το μυαλό μας για μερικά λεπτά. Ας φανταστούμε ότι στον χάρτη υπάρχει ένα μικρό χωριό που καθαρίζει τις πηγές του, οργανώνει κονσέρτα κλασικής μουσικής, έχει ομάδες πυροπροστασίας,
δημιουργεί δανειστική βιβλιοθήκη και άνθρωποι στέλνουν βιβλία από όλη την Ελλάδα. Άμα θες να γυμναστείς θα συμμετάσχεις δωρεάν στα κοινοτικά μαθήματα Aikido. Αν κουραστείς μπορείς να μπεις στην σκιά κάποιου από τα βιβλιοστάσια και να δανειστείς ένα βιβλίο. Να σταθείς στον πλάτανο της πλατείας και να πιεις νερό από την πηγή χωρίς να δώσεις το καθιερωμένο πενηντάλεπτο για κάποιο πλαστικό μπουκάλι. Την Κυριακή μπορείς να συμμετάσχεις στην λαϊκή συνέλευση και να αποφασίσεις για τα ζητήματα του τόπου σου.
Πώς θα αντιδρούσατε αν ήσασταν τοπικός άρχοντας και είχατε υπό την εξουσία σας ένα χωριό σαν αυτό; Η λογική λέει πως θα το ενισχύατε και θα το διαφημίζατε. Αν θέλατε να παρουσιάσετε έργο μπορεί να προβάλετε και το έργο για δικό σας.
Όμως ο Δήμαρχος της ιστορίας μας απευθύνει κατηγορίες για καλλιέργεια χασίς, αναρχικούς που κάνουν ότι θέλουν και πως τον κλείδωσαν απέξω. Ύστερα μπαίνει με δικό του κλειδί σε live μετάδοση για να πετάξει έξω τα στρώματα γυμναστικής και βάζει αλυσίδες στα δημόσια κτίρια.
H Ελληνοφρένεια βρέθηκε στο μικρό χωριό του Πηλίου, προσπάθησε να βρει καλλιέργειες χασίς και κάποιον κοινοτικό γιατρό, αλλά δεν τα κατάφερε. Αντ’αυτού παρακολούθησε μια συνέλευση με «αναρχικές» γιαγιάδες και συζήτησε με τους κατοίκους του χωριού για μια παλιά ιστορία της ιδιωτικοποίησης,
Καλώς ήρθατε στις Σταγιάτες Πηλίου.
https://ellinofreneianet.gr/
Διαβάστε ΕΔΩ σχετικά με το νερό στις Σταγιάτες Πηλίου
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου