Μαλλιά - κουβάρια! Τι δείχνουν οι αντιπαραθέσεις κυβέρνησης - Ν.Δ. μετά την συνέντευξη του Β.Μαρινάκη

του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Ας συνδυάσουμε μερικές ειδήσεις, φαινομενικά ασύνδετες:

• Η Ντόρα Μπακογιάννη σε τηλεοπτική συνέντευξη μιλά για διεργασίες το καλοκαίρι του 2015, ώστε να πάμε σε κυβέρνηση «μεγάλου συνασπισμού». Αυτές δεν ευοδώθηκαν γιατί προκηρύχθηκαν –υποστήριξε- οι εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου .
• Ο εφοπλιστής Βαγγέλης Μαρινάκης σε ραδιοφωνική συνέντευξη του παρεμβαίνει στην πολιτική ζωή, εφ’ όλης της ύλης, μιλώντας για σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ.
• Η Νέα Δημοκρατία σε ανακοίνωσή της ζητά από την κυβέρνηση να διαψεύσει ή να επιβεβαιώσει. Το Μέγαρο Μαξίμου ανταπαντά λέγοντας ότι ο επιχειρηματίας είναι ο πραγματικός αρχηγός της Ν.Δ και πώς έχει σχέση με την οικογένεια Μητσοτάκη.
• Την Δευτέρα που πέρασε ψηφίστηκε στην Βουλή το συνυποσχετικό αόριστης διάρκειας για εθελοντική (και ελάχιστη) φορολογία των ναυτιλιακών εταιριών. Από τον ΣΥΡΙΖΑ και την Ν.Δ

Η διαφορά των τριών πρώτων ειδήσεων με την τέταρτη είναι η εξής: Οι τρείς πρώτοι ισχυρισμοί δεν μπορούν να αποδειχθούν ή να διαψευστούν. Αφορούν συναντήσεις, επαφές, δεσμεύσεις ή συμφωνίες που φέρονται να έγιναν πίσω από κλειστές πόρτες.  

Η τελευταία είδηση αντιθέτως μπορεί εύκολα να αποδειχθεί αφού πρόκειται για καταγεγραμμένη ψηφοφορία, σε συγκεκριμένο νομοσχέδιο με δημόσιες τοποθετήσεις.

Η σχέση όμως αυτών των ειδήσεων μπορεί κάλλιστα να αναστραφεί. Έτσι ώστε αυτή που αφορά την παροχή φορολογικής ασυλίας στους εφοπλιστές να λειτουργήσει -με συμβολικό τρόπο- ως αιτία και εξήγηση των υπόλοιπων.

Για να το πούμε με απλά λόγια: Είναι αδύνατον να βγάλει άκρη κανείς με το «κουβάρι» των καταγγελιών μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, Νέας Δημοκρατίας και σχέσεων με επιχειρηματίες, αφού η αντιπαράθεση που έχει ξεσπάσει αφορά και άλλους εκτός από τον Βαγγέλη Μαρινάκη, τους οποίους ο τελευταίος κατονομάζει στην περίφημη συνέντευξή του. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι έγινε, αν έγινε,  αν δόθηκαν χρήματα ή όχι, αν υπήρξαν χειραψίες συμφωνιών η όχι.  Σε τελική ανάλυση ποιος είναι με ποιόν και ποιος στηρίζει ποιόν. Αν σίγουρα έγινε κάτι σαφές από την συνέντευξη του εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη είναι το ότι τέτοιου είδους σχέσεις, μεταξύ διαχειριστών της εκτελεστικής εξουσίας και επιχειρηματιών μπορούν να αλλάξουν από την μία μέρα στην άλλη.

Αυτό όμως που μπορεί κανείς να συμπεράνει χωρίς αμφιβολία είναι πως με την σύμπραξη της σημερινής κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης προωθείται ένα περιβάλλον που οι επιχειρηματίες νοιώθουν …σαν στο σπίτι τους.

Το πιστοποιούν με τον καλύτερο τρόπο τα δεκάδες νομοθετήματα και ευρωπαϊκές οδηγίες που κυρώνονται σωρηδόν από την Βουλή. Αυτές που έχουν ουσιαστικά ως μόνο αντικείμενο την διευκόλυνση επενδύσεων, την «χαλάρωση» της νομοθεσίας για περιβαλλοντικά ζητήματα, την διευκόλυνση εταιρικών πράξεων όπως π.χ οι συγχωνεύσεις  και την προσαρμογή του κρατικού μηχανισμού στις επιχειρηματικές ανάγκες.

Αρκεί μόνο να συγκεντρώσει κανείς τα νομοσχέδια που ψήφισαν μαζί ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Δημοκρατία (συνήθως με την σύμφωνη γνώμη του ΚΙΝ.ΑΛ) το τελευταίο δίμηνο:

• Στις 17 Απριλίου ψηφίζεται το νομοσχέδιο «Ελληνική Αναπτυξιακή Τράπεζα και προσέλκυση Στρατηγικών Επενδύσεων». Προβλέπει την συγκέντρωση της κοινοτικής χρηματοδότησης σε έναν φορέα προκειμένου να ενισχύονται με δάνεια επιχειρήσεις και επιχειρηματικά σχέδια.
• Στις 15 Απριλίου ψηφίζεται το νομοσχέδιο «Κύρωση της Συμφωνίας για την Ασιατική Τράπεζα Υποδομών και Επενδύσεων, II. Εναρμόνιση του Κώδικα Φ.Π.Α. με την Οδηγία (ΕΕ) 2016/1065». Ορίζει την συμμετοχή της Ελλάδας σε οργανισμό προώθησης επενδύσεων με την συμμετοχή ασιατικών κεφαλαίων.
• Την 1η Απριλίου ψηφίζεται το νομοσχέδιο «Εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με την Οδηγία (ΕΕ) 2016/943 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 8ης Ιουνίου 2016 σχετικά με την προστασία της τεχνογνωσίας και των επιχειρηματικών πληροφοριών που δεν έχουν αποκαλυφθεί (εμπορικό απόρρητο)». Με αυτό το νομοθέτημα διασφαλίζονται οι «πατέντες» των εταιριών και θωρακίζεται η κερδοφορία τους
• Στις 9 Μαρτίου ψηφίζεται το νομοσχέδιο «Εταιρικοί μετασχηματισμοί και εναρμόνιση του νομοθετικού πλαισίου με τις διατάξεις της Οδηγίας 2014/55/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 16ης Απριλίου 2014 για την έκδοση ηλεκτρονικών τιμολογίων στο πλαίσιο δημόσιων συμβάσεων» Με το νόμο αυτό διευκολύνονται οι αλλαγές σε εταιρικά σχήματα καθώς και οι σχέσεις εταιριών με το δημόσιο.
• Στις 28 Φεβρουαρίου ψηφίζεται το νομοσχέδιο «Για την κύρωση των Συμβάσεων Παραχώρησης που έχουν συναφθεί μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και των Οργανισμών Λιμένος Α.Ε.». Με αυτό προωθείται η ιδιωτικοποίηση των περιφερειακών λιμανιών και προκρίνεται η ενίσχυση των εταιριών που θα επενδύσουν με σειρά θεσμικών και οικονομικών κινήτρων.
• Στις 21 Φεβρουαρίου ψηφίζεται το νομοθέτημα «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης του Κράτους του Κουβέιτ για την προώθηση και αμοιβαία προστασία των επενδύσεων». Προφανώς δεν χρειάζεται περισσότερες επεξηγήσεις.

Εν ολίγοις τόσο η κυβέρνηση όσο και η Νέα Δημοκρατία μπορεί α έχουν τις …προτιμήσεις τους ως προς τον έναν ή τον άλλον επιχειρηματία. Ενίοτε οι σχέσεις να χαλάνε και να υπάρχουν «πόλεμοι» σε πολιτικό και επιχειρηματικό επίπεδο ταυτόχρονα.

Αυτά όμως όλα γίνονται σε ένα συγκεκριμένο «έδαφος». Αυτό την «σιωπηρής συμφωνίας» των δύο αυτών πολιτικών δυνάμεων και όσων άλλων τις συμπληρώνουν. Προκειμένου να προωθούνται συνολικά τα συμφέροντα των εγχώριων και ξένων «ελίτ».

Είναι άλλωστε το στοιχείο που οδήγησε τόσο τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και την Ν.Δ να υπερψηφίσουν το καλοκαίρι του 2015 το τρίτο μνημόνιο και σήμερα να συνεχίζουν να πολιτεύονται πάνω στους ίδιους ακριβώς άξονες. Με τους «θεσμούς» να ελέγχουν εξ’ αποστάσεως.  Αν μάλιστα πιστέψουμε την Ντόρα Μπακογιάννη (που γιατί να μην την πιστέψουμε;) αυτή θα ήταν και η βάση μιας συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ που θα μπορούσε να έχει επιτευχθεί τότε.

από ημεροδρόμος