Υπάρχουν κάποιοι αριθμοί που μας θυμίζουν ποιά είναι τα σημαίνοντα κάθε εποχής.Και στην εποχή των μνημονίων δεν υπάρχει τίποτα πιο σημειολογικό απο το μέγεθος του εισοδήματος και το ύψος του μισθού.
Τα στοιχεία λοιπόν που δημοσιοποίησε ο ΕΦΚΑ είναι ντροπιαστικά για την χώρα μας: 560,000 συνάνθρωποι μας δουλεύουν σε μορφές ευέλικτης απασχόλησης(part-time) με αποδοχές 384 ευρώ μεικτά ! Την ίδια ωρα που η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε οτι η ανεργία μειώθηκε στο 20,5 %.
Πρόκειται φυσικά για μαγική εικόνα αφού η απασχόληση μετατράπηκε σε απασχολησιμότητα και πλέον μιλάμε για "ευέλικτους" εργαζόμενους με πενιχρές αποδοχές και υψηλό βαθμό ανασφάλειας(βλ. έννοιες όπως precariato, cognitariato, flexicurity)
Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και ο στόχος επετεύχθη: το κόστος εργασίας έπεσε εν ονόματι μιας απροσδιόριστης αύξησης της ανταγωνιστικότητας, για την οποία όμως σκοπίμως δεν αναφέρεται συστηματικά το συνολικό πλαίσιο που συντελεί σε αυτή την αύξηση (έρευνα και καινοτομία, πτώση ενεργειακού κόστους, εξωστρεφής παραγωγή, κ.α)
Το ζητούμενο ήταν ένα και μοναδικό εδω και 8 χρόνια: να πέσει το εργατικό κόστος, δηλαδή να μειωθεί ο ελληνικός μισθός ώστε να αρχίσει να εξομοιώνεται με τα γειτονικά βαλκανικά κράτη.
Ο Έλληνας ήταν ακριβός και αρκετά μορφωμένος συγκριτικά με τον Βούλγαρο και τον Τούρκο, όπως και πολλούς άλλους, και έπρεπε να γίνει φθηνότερος.
Δεν θα κατανοήσουμε την κρίση αν δεν κατανοήσουμε γιατί πέφτουν συνεχώς οι μισθοί διεθνώς.Αν δεν συνειδητοποιήσουμε πως η τεχνολογία επηρεάζει την απασχόληση και το "λογισμικό" των απαιτητικών δεξιοτήτων και πόση "νέα" ειδίκευση απαιτείται στην αυλη οικονομία, ποιές ειναι οι νέες μορφές φθηνής εργασίας, πως στην εποχή της παγκοσμιοποίησης η εργασία απαξιώνεται συνεχώς και συμβάλλει στην αύξηση των ανισοτήτων παντού.
Η Ελλάδα ήταν στο μεταίχμιο μιας ιστορικής φάσης της Οικονομίας της. Κρατικός κορπορατισμός και πλήρης εξάρτηση απο εισαγωγές συνόδευαν ένα αντιπαραγωγικό μοντέλο μικρομεσαίων επιχειρήσεων μηδενικής σχεδόν καινοτομίας.Η χώρα δεν αντιλήφθηκε οτι η εργασία είναι πλέον glocal(global +local). Δεν συνειδητοποιήσαμε οτι το διαδίκτυο άλλαξε την μορφή του έργου, της παραγωγής, της απασχόλησης.
Ο μισθός απαξιώθηκε γιατί η χώρα δέχθηκε εσωτερική υποτίμηση την στιγμή που είχε "καθήσει" πάνω στο παλιό μοντέλο ανάπτυξης. Μετά απο λιτότητα και ύφεση τόσων ετών μάθαμε πλέον ότι ο χρηματοπιστωτικός υπερεπεκτατισμός έχει καταφέρει να λειτουργεί παντού κυρωτικά : τιμωρεί, βαθμολογεί, απομονώνει και περιθωριοποιεί όσες οικονομίες δεν ισορροπούν στα δημοσιονομικά τους ισοζύγια.
Τα οικονομικά της εργασίας δεν είναι ασύνδετα με την προσαρμογή αυτών των ισοζυγίων : ανθρώπινο κεφάλαιο, δεξιότητες, αμοιβές επηρεάζονται άμεσα αφού η εσωτερική υποτίμηση απαξιώνει τον μόχθο και μειώνει τα εισοδήματα.
Διεξάγεται ένας παγκόσμιος πόλεμος, εδώ και πολλά χρόνια, κατά της εργασίας. Η Ελλάδα δεν συμμετείχε σε αυτό τον πόλεμο.Τα δημόσια οικονομικά της ήταν η αφορμή να μπεί στο πολεμικό αυτό σκηνικό. Τα αποτελέσματα θα παραμείνουν αρνητικά τουλάχιστον για μια ακόμη γενιά Ελλήνων...
Η ΡΟΔΙΑΚΗ
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου