Με κλάψες και με ψέματα

Στην Αγγλία ο Τζέρεμυ Κόρμπιν εξελέγη απ’ τους Εργατικούς στην ηγεσία του κόμματος. Ο άνθρωπος που ζητά να παραπεμφθεί ο Τόνυ Μπλαίρ σε δίκη για εγκλήματα πολέμου, πολέμιος ο ίδιος της λιτότητας, επαναφέρει

στο Εργατικό κόμμα την αύρα της Αριστεράς του ’60! Πρόκειται για μια επιστροφή του «νέου» εναντίον του «παλιού» που κυριαρχεί στην εποχή μας, έτσι όπως το διαμόρφωσαν η Θάτσερ και ο Σρέντερ, ο Μπλαιρ και η Μέρκελ.

Την ίδια ώρα στην Ελλάδα η κυρία Σακοράφα φεύγει απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ και η κυρία Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου έρχεται. Ενώ ταυτοχρόνως

ο κ. Τσίπρας οργώνει την επικράτεια, μόνος και μοναχικός, φωνάζοντας τους «πολίτες στα όπλα», καλώντας τους Έλληνες στις κάλπες, με τον πιο τραγικό τρόπο της πολιτικής μας ιστορίας απ’ την αποκατάσταση της Δημοκρατίας κι ύστερα. Τίποτα δεν έχει απομείνει απ’ τη Δημοκρατία μας εκτός απ’ τις τελετουργίες της. Και για τιτουλάριες εκλογές πάμε, όταν όμοια κόμματα μεταξύ τους, όμοια πράγματα λένε περιορίζοντας τις διαφορές τους στιςδιαφημίσεις τους.

Απ’ όταν ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα αυτομόλησε στις μνημονιακές δυνάμεις, μόνον με κλάψες και με ψέματα μπορεί να απευθύνεται στους ψηφοφόρους. Όσοι Συριζέοι δεν πάγωσαν, δεν μούδιασαν απ’ αυτή την (κατα)στροφή, προσπαθούν τώρα να πιασθούν απ’ τις παρηγοριές και τις παραμυθίες. Ότι δηλαδή μια μάχη χάσαμε, όχι τον πόλεμο, κάτι θα μπορέσουμε να αλλάξουμε, κάτι να διορθώσουμε. Πλην όμως

λεπίδα πάνω απ’ την ελπίδα η Τρόικα ήδη εντέλεται: «Οκτώ μέρεςδιορία δίνουν οι δανειστές στην κυβέρνηση που θα προκύψει για να περάσειδώδεκα νομοσχέδια φώτια» Κι αμέσως μετά έπονται κι άλλα νομοσχέδια- καιφωτιά, και τσεκούρι.

Όποιος κι αν κυβερνήσει, είτε ο κ. Τσίπρας είτε ο κ. Μεϊμαράκης, είτε και οι δύο μαζί, είτε με πατερίτσες το ΠΑΣΟΚ ή το Ποτάμι, όποιο σχήμα κι αν εν τέλει συντεθεί, στην ίδια «απαισία έκβαση» θα οδηγηθεί, το ίδιο μεγάλο κακό που μας έχει βρει θα υπηρετήσει. Κι ο κ. Τσίπρας κάνει ψεύτικο πόλεμο με τον κ. Μεϊμαράκη,

να μην επιστρέψει το «το παλιό», διότι μπορεί το «νέο» να κάνει μια χαρά την ίδια δουλειά από μόνο του. Θα είναι ιεροσυλία μια κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού να κόβει συντάξεις και να αλλαλιάζει μισθούς, ενώ θα είναιφιλολαϊκό να κάνει το ίδιο μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ.

Προς θεού μην επιστρέψει η δεξιά, τώρα που ακολουθούμε δεξιά πολιτική εμείς! Προς θεού, είναι «νέο» να κάνει ο κ. Τσίπρας ό, τι θέλει η κυρία Μέρκελ και είναι «παλιό» να κάνει ο κ. Μεϊμαράκης ό, τι θέλει η κυρία Καγκελάριος!

Μουδιασμένοι είναι οι Συριζέοι και αμφίθυμοι πολλοί απ’ τους πολίτες που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Μόνον το λαμπρό επιτελείο Σάγια – Παπά- Φλαμπουράρηείναι βέβαιον ότι όσους δουλέψουν σήμερα, θα μπορέσουν να τους σταυρώσουν αύριο

πάλι χωρίς κανένα κόστος, πάλι χωρίς αιδώ, πάλι επειδή «δεν θα μπορέσουν να κάνουν αλλοιώς».

Αυτή η Αριστερά γονάτισε και τώρα καλεί τον λαό να κάνει ο ίδιος κι από μόνος του το «όχι» που είπε «ναι». Να αποδεχθεί δηλαδή τη δυστυχία του, την οποίαν κατά μικρό ποσοστό θα διορθώσουν στο μέλλον εκείνοι που… δεν μπόρεσαν να κάνουν αλλοιώς.

Αυτή η Αριστερά που αυτομόλησε στη Δεξιά, θυμίζει την «αλεπού» του Αισώπου, που της έκοψε το δόκανο την ουρά κι ύστερα έλεγε η ίδια στις άλλες αλεπούδες να κόψουν κι αυτές την δική τους, διότι οι κομμένες ουρές είναι πια της μόδας!..

Αυτή η Αριστερά που δεν συνέτριψε τη Διαπλοκή, τώρα υπόσχεται ότι θα τη συντρίψει σε συμμαχία με το ΠΑΣΟΚ ή το Ποτάμι, αλλά ποτέ σε συμμαχία με τη Δεξιά. Αυτή η Αριστερά που δεν κατήργησε τον νόμο περί Ευθύνης Υπουργών, που δεν καθιέρωσε την αναλογική, θα τα κάνει τώρα όλα αυτά κατόπιν εορτής, αν στη χώρα συνεχισθεί η γιορτή της Μέρκελ για τα δισεκατομμύρια που βγάζει η Γερμανία απ’ την ελληνική κρίση

            Με κλάψες και με ψέματα,

            με παραμύθια και διλήμματα,

            σε ένα μελό της ελλεεινής μορφής,

            ο ΣΥΡΙΖΑ που αυτομόλησε στη Δεξιά, που αυτομόλησε στη Μέρκελ, μας καλεί να συναινέσουμε σε μια τερατογένεση, απότοκο ανόσιων γάμων, σε μια διακυβέρνηση που θα αποκάψει ό,τι έχει απομείνει στη χώρα. Όποιος κι αν βγει πρωθυπουργός, κουμάντο στη χώρα θα κάνει ο υπερπρωθυπουργός της Μέρκελ – ο Μάαρτεν Φέρβεϊ θαναι; - όποιος να ’ναι!

Η Αριστερά που γονάτισε σκορπά πλέον στους Έλληνες τηναπογοήτευση (δεν μπορούσε να γίνει αλλοιώς), προσπαθεί να τους εκφοβίσει με την επιστροφή της Δεξιάς, έχοντας αυτομολήσει στη Δεξιά η ίδια και επιχειρεί να τους παραπλανήσει με ψευδείς ελπίδες, ότι κάτι θα μπορέσει να διορθώσει ότι «θα αλείψει με μέλι τον Γιάννη να γιάνει»… Ω του πτωχοπροδρομισμού! Αυτό είναι το «νέο» που θέλει να αφήσει πίσω του το «παλιό»;! αποκαΐδια θα αφήσει

κι αφού όλα θα έχουν γίνει στάχτη και μπούρμπερη θα κληθεί απ’ την ιστορία (δηλαδή απ’ την Καγκελαρία) ο επόμενος «εθνάρχης» που θα βάλει τάξη στην Ειδική Οικονομική Ζώνη και θα οργανώσει τη ζωή στο Προτεκτοράτο «σεμνά και ταπεινά» καθώς αρμόζει σε ηττημένους και υπό λεηλασίαν διάγοντες. Πού θα είναι τότε η συνένοχη Αριστερά; Θα θρηνεί όπως ο Κεμάλ στους κήπους του Προφήτη καταλαβαίνοντας εκ των υστέρων ότι «ο κόσμος πάντα με φωτιά και με μαχαίρι προχωρεί», ή

θα θρηνεί επίσης λαμβάνοντας απ’ τη Νέμεσιν τη μάχαιρα που εκείνη έδωσε στον λαό;

Όμως, μιλώ για Αριστερά που γονάτισε, για Αριστερά που αυτομόλησε – κακώς μιλώ! Πρέπει να μιλάμε για την Αριστερά που αντιστέκεται. Για τηδύσκολη αλήθεια που λέει και ο λαός δύσκολα την ακούει.

Όμως την ακούει! Διότι όταν ο ελληνικός λαός μετακινήθηκε προς τα αριστερά, δεν ήξερε ότι μέρος της Αριστεράς θα αυτομολήσει στη Δεξιά. Τώρα, μεκόστος, όλοι γίναμε σοφότεροι.

Η Ευρώπη αλλάζει, όχι προς τη χαζοχαρούμενη κατεύθυνση που περιγράφουν οι Αβδηρίτες, αλλά προς τη σκοτεινή. Έρχονται μαύρες μέρες. Και στη χώρα μας και στην Ένωση

Η αναγέννηση της Αριστεράς η αναβάπτισή της στην ηθική της, καθώς και στην ηθική του κόσμου εκείνου, που έχει περί πολλού το κοινό περί δικαίου αίσθημα, είναι εκ των ων ουκ άνευ.

Τώρα αρχίζουμε ή μάλλον ξαναρχίζουμε. Το παλιό καλό «καλό», πάντα νέο, ουδέποτε κατέθεσε τα όπλα. Θα τα κατάθεσει μόνον όταν ο κόσμος γίνει γιορτή και δεν θα χρειάζονται…

ο Στάθης στον Ενικό