Γράφει ο Γιώργος Χρηστοφορίδης
Τελικά, έχετε σκεφτεί πώς άρχισαν όλα; Η επίσημη προπαγάνδα μας λέει ότι το 2009 τα δημοσιονομικά της χώρας υπέστησαν καθίζηση με τεράστια ελλείμματα. Οι αγορές αντέδρασαν με την ύψωση των επιτοκίων δανεισμού σε απαγορευτικά επίπεδα για το ελληνικό κράτος.
Έτσι δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να καταφύγουμε ως χώρα στο ΔΝΤ και τον μηχανισμό στήριξης από την ευρωζώνη προκειμένου να βρούμε τα δανεικά που χρειαζόμασταν. Και το παραμύθι λήγει με το γνωστό: που θα βρίσκαμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, αν δεν το κάναμε;
Υπάρχει έστω και ψήγμα αλήθειας σε όλα αυτά; Ούτε στο ελάχιστο.
Η αλήθεια για το 2009
Ας δούμε ποια ήταν η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας το 2009. Χρησιμοποιούμε τα στοιχεία της "Έκθεσης του Ελεγκτικού Συνεδρίου επί του Απολογισμού και Ισολογισμού του Κράτους για το οικονομικό έτος 2009". Τα αμφισβητεί κανείς;
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, για το 2009 προϋπολογίζαμενα δανειστούμε συνολικά 40,7 δισ. ευρώ. (35,6 δις. ευρώ για τον τακτικό προϋπολογισμό και 5,1 δισ. ευρώ για τις δημόσιες επενδύσεις).
Απολογιστικά, όμως, τα πιστωτικά έσοδα (δανεισμός τρέχοντος έτους) για το 2009 ανήλθαν στο ποσό των 105,2 δισ. ευρώ (από τα 40,7 που μας έλεγαν). Δανειστήκαμε 97,9 δισ. ευρώ για τον τακτικό προϋπολογισμό και άλλα 7,3 δισ. ευρώ για τον προϋπολογισμό των δημοσίων επενδύσεων. Το συνολικό ποσό των 105,2 δισ. ευρώ αντιστοιχούσε στο 44,3% του ΑΕΠ!
Όπως προκύπτει, τα πιστωτικά έσοδα παρουσιάζουν απόκλιση σε σχέση με τις προβλέψεις του Προϋπολογισμού κατά 64,5 δισ. ή 158,3%, που οφείλεται στην έκδοση βραχυπρόθεσμων τίτλων, στη βραχυπρόθεσμη ταμειακή διευκόλυνση, στην έκδοση εντόκων γραμματίων του Ελληνικού Δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα και στην έκδοση ομολογιακών δανείων για τη χρηματική ενίσχυση των τραπεζών, για τις οποίες δεν υπήρχε καθόλου πρόβλεψη στον Προϋπολογισμό, καθώς επίσης και στην έκδοση ομολόγων Ελληνικού Δημοσίου, για την οποία η απόκλιση από τις προβλέψεις ανέρχεται σε 18,7 δισ. ευρώ. Συνολικώς δε ο δανεισμός αυξήθηκε έναντι του προηγουμένου οικονομικού έτους κατά 35,7 δισ. ευρώ!
«Και εγώ γιατί δεν ενημερώθηκα για αυτά;» αναρωτιέται ο πολίτης. Μα, γιατί για το δανεισμό αποφασίζει αυθαίρετα η εκάστοτε κυβέρνηση, χωρίς κανενός είδους έλεγχο. Δεν υπόκειται σε έγκριση κανενός αντιπροσωπευτικού οργάνου της πολιτείας, όπως π.χ. της Βουλής ή κάποιου δικαστικού. Καταγράφεται απλά μια πρόβλεψη νέου δανεισμού στον εκάστοτε νέο προϋπολογισμό, που καταθέτει η κυβέρνηση και εγκρίνεται "πακέτο" με αυτόν. Από κει και πέρα, η κυβέρνηση λειτουργεί σαν να έχει λευκή επιταγή. Γράφει κατά το δοκούν το ποσό που θέλει να δανειστεί και προχωρεί χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν.
Γιατί λοιπόν να είναι υπόλογος ο ελληνικός λαός για κάτι που δεν ρωτήθηκε ποτέ και για δανεισμό που δεν ενέκρινε ποτέ, έστω και έμμεσα δια του κοινοβουλίου; Γιατί να μην είναι υπόλογη η ίδια η κυβέρνηση, που ενεργεί δανεισμό κατά το δοκούν; Ιδίως όταν το κράτος αδυνατεί να πληρώσει και οδηγείται σε χρεοκοπία, όπως συνέβη τα τελευταία χρόνια;
Το πόσο σημαντικό είναι αυτό το σημείο, φαίνεται και από την παρατήρηση της Έκθεσης του Ελεγκτικού Συνεδρίου, όπου αναφέρει: "Από τα προεκτεθέντα στοιχεία του Κρατικού Απολογισμού οικονομικού έτους 2009 διαπιστώνεται σημαντική απόκλιση από τις προβλέψεις του Προϋπολογισμού, τόσο ως προς το σκέλος των εσόδων, όσο και ως προς το σκέλος των δαπανών.
Τούτο δεν συνάδει με τις διατάξεις των άρθρων 79 παρ. 2 του Συντάγματος και 5 παρ. 2 και 8 παρ. 2 του Ν. 2362/1995, σύμφωνα με τις οποίες όλα τα έσοδα και έξοδα του Κράτους πρέπει να αναγράφονται στον Προϋπολογισμό και στον Απολογισμό και, σε περίπτωση που τα πραγματοποιούμενα έσοδα ή έξοδα αποκλίνουν σημαντικά από τις προβλέψεις, πρέπει να υποβάλλεται στη Βουλή συμπληρωματικός ή διορθωτικός Προϋπολογισμός προς ψήφιση, συνοδευόμενος από προσωρινό Απολογισμό του διαρρεύσαντος χρονικού διαστήματος." (σ. 64)
Έκανε κάτι τέτοιο καμιά κυβέρνηση; Ποια είναι αυτή; Καμιά. Ποτέ.
Επομένως, με βάση το Σύνταγμα της χώρας και τους ισχύοντες νόμους, οι προϋπολογισμοί υπό εκτέλεση, που παρουσιάζουν σοβαρές αποκλίσεις, είναι παράνομοι. Όπως και ο νέος δανεισμός, που υπερβαίνει πάντα τις αρχικές προβλέψεις. Οι κυβερνήσεις αγνοούν τις επιταγές του Συντάγματος και του νόμου, γιατί δεν θέλουν να δίνουν λογαριασμό στη Βουλή. Έστω κι αν την ελέγχουν. Γι' αυτό και προτιμούν το σκοτάδι...
Έκανε κάτι τέτοιο καμιά κυβέρνηση; Ποια είναι αυτή; Καμιά. Ποτέ.
Επομένως, με βάση το Σύνταγμα της χώρας και τους ισχύοντες νόμους, οι προϋπολογισμοί υπό εκτέλεση, που παρουσιάζουν σοβαρές αποκλίσεις, είναι παράνομοι. Όπως και ο νέος δανεισμός, που υπερβαίνει πάντα τις αρχικές προβλέψεις. Οι κυβερνήσεις αγνοούν τις επιταγές του Συντάγματος και του νόμου, γιατί δεν θέλουν να δίνουν λογαριασμό στη Βουλή. Έστω κι αν την ελέγχουν. Γι' αυτό και προτιμούν το σκοτάδι...
77% από τα νέα δανεικά... εξοφλούν τα παλιά!
Σημαντικό μέρος του νέου δανεισμού εκείνης της χρονιάς (2009) αφορούσε σε βραχυπρόθεσμο δανεισμό, ήτοι στην έκδοση εντόκων γραμματίων στον ιδιωτικό τομέα διάρκειας 13, 26 και 52 εβδομάδων, σε βραχυπρόθεσμους τίτλους (ECP) διάρκειας μερικών εβδομάδων, καθώς και σε βραχυπρόθεσμη ταμειακή διευκόλυνση, αντιπροσωπεύοντας το 39,2% του συνόλου, ενώ ο μακροπρόθεσμος δανεισμός κάλυψε το 60,8% των πιστωτικών εσόδων και προήλθε κυρίως από την έκδοση ομολόγων του ελληνικού δημοσίου. Τι κάλυψε αυτός ο νέος δανεισμός;
Από την ανάλυση των στοιχείων προκύπτει ότι κατά το οικονομικό έτος 2009 πληρώθηκε για την εξυπηρέτηση του συνολικού Δημοσίου Χρέους (Χρέους του Δημοσίου και Χρέους Ενόπλων Δυνάμεων) ποσό 81,3 δισ. ευρώ. Δηλαδή, από τον συνολικό δανεισμό των 105,2 δισ. ευρώ, το 77,3% πήγε στην εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους! Αν τα αφαιρέσουμε αυτά (81,3), μένουν άλλα 23,9 δισ. ευρώ. Αυτά πού πήγαν; «Προφανώς, στο δημοσιονομικό έλλειμμα», θα πει κανείς....
Σημαντικό μέρος του νέου δανεισμού εκείνης της χρονιάς (2009) αφορούσε σε βραχυπρόθεσμο δανεισμό, ήτοι στην έκδοση εντόκων γραμματίων στον ιδιωτικό τομέα διάρκειας 13, 26 και 52 εβδομάδων, σε βραχυπρόθεσμους τίτλους (ECP) διάρκειας μερικών εβδομάδων, καθώς και σε βραχυπρόθεσμη ταμειακή διευκόλυνση, αντιπροσωπεύοντας το 39,2% του συνόλου, ενώ ο μακροπρόθεσμος δανεισμός κάλυψε το 60,8% των πιστωτικών εσόδων και προήλθε κυρίως από την έκδοση ομολόγων του ελληνικού δημοσίου. Τι κάλυψε αυτός ο νέος δανεισμός;
Από την ανάλυση των στοιχείων προκύπτει ότι κατά το οικονομικό έτος 2009 πληρώθηκε για την εξυπηρέτηση του συνολικού Δημοσίου Χρέους (Χρέους του Δημοσίου και Χρέους Ενόπλων Δυνάμεων) ποσό 81,3 δισ. ευρώ. Δηλαδή, από τον συνολικό δανεισμό των 105,2 δισ. ευρώ, το 77,3% πήγε στην εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους! Αν τα αφαιρέσουμε αυτά (81,3), μένουν άλλα 23,9 δισ. ευρώ. Αυτά πού πήγαν; «Προφανώς, στο δημοσιονομικό έλλειμμα», θα πει κανείς....
Το εισπρακτέο υπόλοιπο
Εξαιρουμένων των πιστωτικών εσόδων και μετά την αφαίρεση των διαγραφών, τα βεβαιωθέντα έσοδα διαμορφώθηκαν σε 89,1 δισ. ευρώ. Από αυτά, όμως, τελικώς εισπράχθηκαν μόνο 50,6 δισ. ευρώ (απόκλιση 56,8%).
Η διαφορά ανάμεσα στα βεβαιωθέντα έσοδα και στα εισπραχθέντα, αποκαλείται «εισπρακτέο υπόλοιπο» [σημείωση 1] και έχει πάρει διαστάσεις μάστιγας του κρατικού προϋπολογισμού. Το εισπρακτέο υπόλοιπο ενός οικονομικού έτους μεταφέρεται στο επόμενο κι έτσι συσσωρεύεται.
Σημειώνουμε ότι το 2009 το εισπρακτέο υπόλοιπο ήταν 33,5 δισ. ευρώ. Και θυμίζουμε ότι το πρωτογενές έλλειμμα διαμορφώθηκε στα 16,7 δισ. ευρώ! Αυτό που ΕΚΑΝΕ μονόδρομο την ένταξή μας στο ΔΝΤ. Και τώρα, δείτε νούμερα και αναρωτηθείτε: «Θα μπορούσε να καλυφθεί το πρωτογενές αυτό έλλειμμα χωρίς νέα δανεικά;» Και βέβαια θα μπορούσε, αν η κυβέρνηση του ΓΑΠ έβαζε τα δυνατά της να εισπράξει έστω μέρος του εισπρακτέου υπολοίπου, αντί να κάνει τα πάντα τους τελευταίους 3 μήνες, προκειμένου να φουσκώσει το έλλειμμα εκείνης της χρονιάς, όσο προλάβαινε.
Για να δείτε πόσο προκλητική ιστορία είναι αυτό το «εισπρακτέο υπόλοιπο», το οποίο κανείς δεν έκανε τον κόπο να το κυνηγήσει, μπορούμε να αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι οι προσαυξήσεις, τα πρόστιμα και οι χρηματικές ποινές υπέρ του δημοσίου ανέρχονταν το 2009 σε 10,3 δισ. ευρώ! Τι σημαίνει αυτό το ποσό; Ότι το ελληνικό δημόσιο δεν εισπράτει τα επιβαλλόμενα πρόστιμα και χρηματικά ποινές. Ιδίως από μεγάλους παραβάτες. Είναι μια από τις εξυπηρετήσεις, που εκτελεί όλα αυτά τα χρόνια το πολιτικό προσωπικό της χώρας προς τους ολιγάρχες και τους ημέτερους.
Εξαιρουμένων των πιστωτικών εσόδων και μετά την αφαίρεση των διαγραφών, τα βεβαιωθέντα έσοδα διαμορφώθηκαν σε 89,1 δισ. ευρώ. Από αυτά, όμως, τελικώς εισπράχθηκαν μόνο 50,6 δισ. ευρώ (απόκλιση 56,8%).
Η διαφορά ανάμεσα στα βεβαιωθέντα έσοδα και στα εισπραχθέντα, αποκαλείται «εισπρακτέο υπόλοιπο» [σημείωση 1] και έχει πάρει διαστάσεις μάστιγας του κρατικού προϋπολογισμού. Το εισπρακτέο υπόλοιπο ενός οικονομικού έτους μεταφέρεται στο επόμενο κι έτσι συσσωρεύεται.
Σημειώνουμε ότι το 2009 το εισπρακτέο υπόλοιπο ήταν 33,5 δισ. ευρώ. Και θυμίζουμε ότι το πρωτογενές έλλειμμα διαμορφώθηκε στα 16,7 δισ. ευρώ! Αυτό που ΕΚΑΝΕ μονόδρομο την ένταξή μας στο ΔΝΤ. Και τώρα, δείτε νούμερα και αναρωτηθείτε: «Θα μπορούσε να καλυφθεί το πρωτογενές αυτό έλλειμμα χωρίς νέα δανεικά;» Και βέβαια θα μπορούσε, αν η κυβέρνηση του ΓΑΠ έβαζε τα δυνατά της να εισπράξει έστω μέρος του εισπρακτέου υπολοίπου, αντί να κάνει τα πάντα τους τελευταίους 3 μήνες, προκειμένου να φουσκώσει το έλλειμμα εκείνης της χρονιάς, όσο προλάβαινε.
Για να δείτε πόσο προκλητική ιστορία είναι αυτό το «εισπρακτέο υπόλοιπο», το οποίο κανείς δεν έκανε τον κόπο να το κυνηγήσει, μπορούμε να αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι οι προσαυξήσεις, τα πρόστιμα και οι χρηματικές ποινές υπέρ του δημοσίου ανέρχονταν το 2009 σε 10,3 δισ. ευρώ! Τι σημαίνει αυτό το ποσό; Ότι το ελληνικό δημόσιο δεν εισπράτει τα επιβαλλόμενα πρόστιμα και χρηματικά ποινές. Ιδίως από μεγάλους παραβάτες. Είναι μια από τις εξυπηρετήσεις, που εκτελεί όλα αυτά τα χρόνια το πολιτικό προσωπικό της χώρας προς τους ολιγάρχες και τους ημέτερους.
Δεν υπήρχε (ούτε υπάρχει) κανένας μονόδρομος
Θα μπορούσαν να εισπραχθεί έστω μέρος αυτού του εισπρακτέου υπολοίπου μέσα στο 2009; Σίγουρα ΝΑΙ. Όμως, οι κυβερνήσεις έχουν σαν πρακτική να χρησιμοποιούν τις εκκρεμούσες υποχρεώσεις προς το δημόσιο ως μέρος της πελατειακής τους σχέσης με διάφορα κυκλώματα. Έτσι, λοιπόν, για να μην βάλουν χέρι σ' αυτά τα κυκλώματα για την είπραξη έστω του μεγαλύτερου μέρους των προστίμων και των χρηματικών ποινών, καθώς και στις οφειλές των μεγαλοεργολάβων, οι κυβερνήσεις επέλεξαν να προστρέξουν στον υπέρογκο δανεισμό.
Από το εισπρακτέο υπόλοιπο των 33,5 δις ευρώ, θα μπορούσε άνετα να εισπραχθεί τουλάχιστον το μισό μέσα στο 2009 και να μην βάλουμε τη χώρα στο ΔΝΤ. Λύση υπήρχε. Και άρα, μπορούμε με απόλυτη βεβαιότητα, πλέον, να πούμε ότι η ένταξή μας στο ΔΝΤ δεν ήταν καθόλου μονόδρομος. Ήταν επιλογή. Ήταν απόφαση. Να το ξεκαθαρίσουμε... (ειδικά, για τους ανεκδιήγητους ψηφοφόρους του Γιωργάκη, που ΔΥΣΤΥΧΩΣ ψηφίζουν και για τα δικά μας παιδιά).
Όμως, για να μην επιβαρυνθούν οι τραπεζίτες, οι ολιγάρχες και τα επιχειρηματικά κυκλώματα, που νέμονται την κυβέρνηση και τα κυβερνόντα κόμματα, προτιμήθηκε ως «σωτηρία» ο νέος υπέρογκος δανεισμός. Έτσι, έφτασε το δημόσιο χρέος το 2009 στα 298 δισ. ευρώ και προετοιμάστηκε η χώρα να τεθεί υπό την κατοχή των δανειστών της. Κι όλα αυτά μόνο και μόνο για να συγκαλύψουν οι κυβερνώντες τα δικά τους ανομήματα και τη διαπλοκή τους με τα συμφέροντα που νέμονται το δημόσιο επί δεκαετίες.
Θα μπορούσαν να εισπραχθεί έστω μέρος αυτού του εισπρακτέου υπολοίπου μέσα στο 2009; Σίγουρα ΝΑΙ. Όμως, οι κυβερνήσεις έχουν σαν πρακτική να χρησιμοποιούν τις εκκρεμούσες υποχρεώσεις προς το δημόσιο ως μέρος της πελατειακής τους σχέσης με διάφορα κυκλώματα. Έτσι, λοιπόν, για να μην βάλουν χέρι σ' αυτά τα κυκλώματα για την είπραξη έστω του μεγαλύτερου μέρους των προστίμων και των χρηματικών ποινών, καθώς και στις οφειλές των μεγαλοεργολάβων, οι κυβερνήσεις επέλεξαν να προστρέξουν στον υπέρογκο δανεισμό.
Από το εισπρακτέο υπόλοιπο των 33,5 δις ευρώ, θα μπορούσε άνετα να εισπραχθεί τουλάχιστον το μισό μέσα στο 2009 και να μην βάλουμε τη χώρα στο ΔΝΤ. Λύση υπήρχε. Και άρα, μπορούμε με απόλυτη βεβαιότητα, πλέον, να πούμε ότι η ένταξή μας στο ΔΝΤ δεν ήταν καθόλου μονόδρομος. Ήταν επιλογή. Ήταν απόφαση. Να το ξεκαθαρίσουμε... (ειδικά, για τους ανεκδιήγητους ψηφοφόρους του Γιωργάκη, που ΔΥΣΤΥΧΩΣ ψηφίζουν και για τα δικά μας παιδιά).
Όμως, για να μην επιβαρυνθούν οι τραπεζίτες, οι ολιγάρχες και τα επιχειρηματικά κυκλώματα, που νέμονται την κυβέρνηση και τα κυβερνόντα κόμματα, προτιμήθηκε ως «σωτηρία» ο νέος υπέρογκος δανεισμός. Έτσι, έφτασε το δημόσιο χρέος το 2009 στα 298 δισ. ευρώ και προετοιμάστηκε η χώρα να τεθεί υπό την κατοχή των δανειστών της. Κι όλα αυτά μόνο και μόνο για να συγκαλύψουν οι κυβερνώντες τα δικά τους ανομήματα και τη διαπλοκή τους με τα συμφέροντα που νέμονται το δημόσιο επί δεκαετίες.
Σημείωση 1: Η ψαλίδα αυτή του εισπρακτέου υπόλοιπου εμφανίστηκε ουσιαστικά με την είσοδο της χώρας στο ευρώ. Μέχρι και την ένταξή μας στο κοινό νόμισμα, ο βαθμός είσπραξης των βεβαιωθέντων εσόδων ανερχόταν στο 95% των βεβαιωθέντων. Από τότε και μετά, όμως, ο βαθμός είσπραξης άρχισε να πέφτει ραγδαία.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου