Αυτό ήταν κι αν ήταν έκπληξη. Και τι έκπληξη, απ’ την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Όλα περίμενα να τα δουν τα μάτια μου, τέτοιο πράγμα όμως δεν περίμενα ποτέ να δω, ότι θα κυκλοφοράει τσίπουρο made in U.S.A με το ψευδώνυμό μου.
Χρόνια μετανάστης στην Αμερική ο συγχωριανός, φίλος και συμμαθητής ο Σωτήρης ο Τσιλίκας, εκτός των άλλων επιτυχημένων επαγγελματικών αναζητήσεων, κατάφερε να φτιάξει στην «Αμέρικα» μια μικρή τοπική οινοποιητική μονάδα.
Θέλοντας λοιπόν σαν γνήσιος Έλληνας να κρατήσει τους δεσμούς με τη γενέτειρα, έδωσε στα οινοποιητικά του προϊόντα, εκτός την ετικέτα με το σήμα κατατεθέν του τόπου μας το κάστρο, κι ονόματα του τόπου μας. Έτσι τιμώντας την παλιά φιλία μας, έδωσε στο καλύτερό του τσίπουρο, το φιλολογικό μου ψευδώνυμο, «Καστρινός».
Θέλοντας λοιπόν σαν γνήσιος Έλληνας να κρατήσει τους δεσμούς με τη γενέτειρα, έδωσε στα οινοποιητικά του προϊόντα, εκτός την ετικέτα με το σήμα κατατεθέν του τόπου μας το κάστρο, κι ονόματα του τόπου μας. Έτσι τιμώντας την παλιά φιλία μας, έδωσε στο καλύτερό του τσίπουρο, το φιλολογικό μου ψευδώνυμο, «Καστρινός».
Φωτιά και λαύρα είναι αδέρφια, 45 λέει βαθμούς, με δυο ποτήρια και είσαι πλανητάρχης. Φύγανε τα μνημόνια, τα χρέη, και αυτομάτως ήρθε η ανάπτυξη. Τσίπουρο «Καστρινός» λοιπόν, και γι’ άλλη μια φορά, η Αμερικάνικη βοήθεια θα μας σώσει.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου