ΘΟΛΟ ΠΟΤΑΜΙ

Με τούτη τη βροχή δεν ξεμυτάει ούτε η μιζέρια,
όλα είναι μούσκεμα.
Κουρνιάζεις μέσα σε στενάχωρες σκέψεις,
και πνίγεις μέσα στην σιωπή την λάθος εποχή μας.

Και είναι και οι ριπές του χρόνου,
που σε κάνουνε ν’ αλλάζεις το τροπάρι,
να φέρνεις πάλι στα παλιά που το ποτάμι,
ετούτο το θολό ποτάμι,
στα παιδικά μας μάτια φαίνονταν αδιάβατο.

Σαν καλαμιές της όχθης, οι ελπίδες,
δεν δείχνουν να έχουν κότσια
κι αυτές για να περάσουν το ποτάμι.

Όμως το κλικ της μηχανής ζεύει το χρόνο,
κι αν είναι αλήθεια όπως λένε
οτι οι φωτογραφίες δεν γερνούν,
σήμερα έριξα γέφυρα σ’ ετούτο το θολό ποτάμι,
αιώνια οι φίλοι να περνούν.

Καστρινός