Επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του St Louis στην Washington, μελέτησαν τους συναισθηματικούς παράγοντες, όπως η αγάπη του γονέα προς το παιδί του, και κατά πόσο εκείνοι επηρεάζουν την ανάπτυξη του μικρού παιδιού. Η μελέτη έγινε σε παιδάκια ηλικίας 3 με 6 ετών, και κατέδειξε ότι η αγάπη και η φροντίδα δεν αλλάζει μόνο τις καρδιές και τις απόψεις των παιδιών, αλλά και τους εγκεφάλους τους.
Οι γονείς που συμμετείχαν μαζί με τα παιδιά τους, δεν απάντησαν απλά σε ένα ερωτηματολόγιο, αλλά εγκλείστηκαν (όλη η οικογένεια: γονείς και παιδιά) σε ένα εργαστήριο. Εκεί οι γονείς προσπαθούσαν να βοηθήσουν τα παιδιά, να αντιμετωπίσουν μια τεχνητή στρεσογόνο κατάσταση που από πριν οι επιστήμονες είχαν σχεδιάσει και προσαρμόσει στο άγχος της καθημερινότητας, και στη σχέση παιδιού – γονέα.
Μερικά χρόνια αργότερα οι επιστήμονες μέτρησαν, με τη βοήθεια της μαγνητικής τομογραφίας, το μέγεθος του ιππόκαμπου του εγκεφάλου των μικρών παιδιών που συμμετείχαν στη μελέτη. Συνυπολογίζοντας μια σειρά παραγόντων που επηρεάζουν το μέγεθος του τμήματος αυτού, διαπίστωσαν ότι τα παιδιά με ιδιαίτερα τρυφερούς αλλά και προστατευτικούς γονείς (στην πλειοψηφία των περιπτώσεων βέβαια, οι μητέρες ήταν εκείνες που ασχολιόντουσαν περισσότερο με τα παιδιά τους) είχαν σημαντικά μεγαλύτερους ιππόκαμπους, σε σχέση με τα παιδιά που οι μητέρες τους ήταν λιγότερο ή και ελάχιστα προστατευτικές και τρυφερές.
Όταν ένας ιππόκαμπος είναι μικρότερος, αυξάνονται οι πιθανότητες εμφάνισης διαφόρων ψυχολογικών, πνευματικών και νοητικών προβλημάτων, όπως είναι η κατάθλιψη, το μετατραυματικό στρες, ακόμη και το Αλτσχάιμερ. Επίσης εάν κάποιος έχει κατάθλιψη και μικρό ιππόκαμπο, σημαίνει πως η ανταπόκριση του στα αντικαταθλιπτικά, θα είναι μικρότερη από όσους έχουν κατάθλιψη αλλά μεγαλύτερο ιππόκαμπο. Ο μεγάλος ιππόκαμπος βοηθάει τόσο στη διαχείριση του άγχους και των προβλημάτων, όσο και στη δημιουργία και αποθήκευση των αναμνήσεων.
Η κακοποίηση του παιδιού, η έλλειψη τρυφερότητας, η παραμέληση, ακόμη και το… κάπνισμα, είναι παράγοντες που δεν βοηθούν τον ιππόκαμπο να αναπτυχθεί και τον σμικραίνουν.
Πάντως στα παιδιά που εμφανίζουν τα συμπτώματα πρόωρης κατάθλιψης, ο ρόλος της μητέρας και γενικά του γονέα, δεν είχε επίπτωση στο μέγεθος του ιππόκαμπου. Οι ερευνητές αποδίδουν το φαινόμενο αυτό, σε γενετική κατασκευή. Όπως λένε χαρακτηριστικά: «Ο τρόπος που λειτουργεί ο πολύπλοκος ανθρώπινος εγκέφαλος, είναι σε κάθε περίπτωση πολυπαραγοντικός»
Τα ίδια αποτελέσματα που έχουν να κάνουν με τη συμπεριφορά της μητέρας προς το παιδί και το πώς εκείνο αναπτύσσει τον ιππόκαμπο του, έχουν διαπιστωθεί και σε μελέτες με ζώα.
http://www.iatropedia.com/
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου