Ποτέ δεν είναι αργά για τη ρήξη και την ανατροπή

Μπορεί η αποστροφή στο πολιτικό σύστημα - γενικά και στο σύνολό τους - να είναι δεδομένη, όπως καταγράφεται στη συνείδηση του κάθε Έλληνα και όχι στις δημοσκοπικές αλχημείες, αλλά το καθεστώς με τα τεράστια όπλα που διαθέτει (ΜΜΕξαπάτησης, κομματικά μαγαζιά, τραπεζικούς αιμοδότες, διαπλεκόμενο και λαμογιάρικο επιχειρηματικό κατεστημένο, εξαρτώμενη δικαιοσύνη, πατρωναρισμένα συνδικάτα) αποδεικνύεται ότι δεν πρόκειται να παραδώσει την εξουσία σε ανοργάνωτους επαναστάτες και ασύνδετα και ασυντόνιστα κινήματα διαμαρτυρίας.
Και μπορεί το παρόν σημείωμα να γράφεται σε χρόνο που ταυτίζεται με την επιχειρούμενη νεκρανάσταση του ΠΑΣΟΚ (αδιάφορο αν αυτή βασίζεται σε "μούφα" κομματικούς ψηφοφόρους και τριομφάλε φανφαρόνικους μιντιακούς σχολιασμούς) αλλά σκοπό έχει να ερμηνεύσει την ψυχολογία του ελεύθερου πατριώτη αλλά και την πολιτική κατάσταση όπως αυτή διαμορφώνεται εν' όψη της αναπόφευκτης (αν και μη εισέτι ορισμένης) προσεχής εκλογικής διαδικασίας.

 Η αποτύπωση του πολιτικού (και όχι κομματικού) χάρτη της χώρας είναι τέτοια που - υπό την παρούσα συγκυρία - δεν επιτρέπει αισιόδοξες προβλέψεις γι' αυτούς που προσδοκούν την εδώ και τώρα ανατροπή του σάπιου πολιτικού συστήματος που ευθύνεται για την υποδούλωση της χώρας και την διαρκή και εντατικά σχεδιαζόμενη φτωχοποίηση του πληθυσμού.
Κι αυτό γιατί ο κατακερματισμός των αντικαθεστωτικών δυνάμεων (που εξ αντικειμένου δρουν υποστηρικτικά προς την διαιώνιση της φαυλότητας δίνοντας χρόνο στο καθεστώς να επανακάμψει) πλαγιοκοπείται από αντιμνημονιακές δυνάμεις (αυτό είναι το έλασσον του οράματος) που και πάλι επιδιώκουν - δρώντας σαφώς συστημικά - να διασφαλίσουν απλώς το ρόλο τους στην πολιτική σκηνή, μεταθέτοντας για το απώτερο μέλλον τη ρήξη και ανατροπή του συστήματος.
Και εδώ ακριβώς εντοπίζεται η δειλία (ή μήπως η υστεροβουλία ;) τμήματος του κύριου κομματιού της αντίστασης (αντιμνημονιακού μπλογκ δυνάμεων) που αδυνατεί να συμπτύξει ένα μέτωπο ή έστω εκλογικό σχηματισμό - με ένα μίνιμουμ πρόγραμμα στόχων και αρχών - που θα μπορέσει να σταθεί απέναντι στους μνημονιακούς συμμάχους (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΣ, ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ).

Αποτέλεσμα αυτής της φοβικής (ή μήπως μικροκομματικής ;) συμπεριφοράς των δύο κύριων εκφραστών της αριστεράς (ΚΚΕ και Σύριζα) αλλά και της λαθεμένης (ή μήπως μεθοδευμένης ;) εκτίμησης του ΕΛΑΔΑ να μην αποτελέσει εκλογικό σχήμα ( θέτοντας την ιδεολογικοπολιτική πλατφόρμα του στην ουσιαστική κρίση του ελληνικού λαού) αποδυναμώνει την δυναμική της αντίστασης και την προοπτική της ανατροπής.
Έτσι ελοχεύει ο υπαρκτός πλέον κίνδυνος να υπάρξει απογοήτευση και αδιέξοδο στις προσδοκίες των πολιτών με απρόβλεπτες συνέπειες στην έκφραση της επιλογής τους στις εκλογές, όποτε και όταν γίνουν.

Μοναδικός πλέον δρόμος (αν και τα χρονικά όρια στενεύουν επικίνδυνα) μπορεί να είναι η επανατοποθέτηση του ΕΛΑΔΑ ώστε να δοθεί το σάλπισμα της συνένωσης των αντιμνημονιακών - αντικαθεστωτικών δυνάμεων σε ένα εκλογικό άρμα που θα μπορέσει να συσπειρώσει τους Έλληνες Πατριώτες.

Ποτέ δεν είναι αργά!

Ακτιβιστής