Απροκάλυπτος ταξικός αντικομμουνιστικός προληπτικός πόλεμος!

Για το σχεδίου νόμου «Δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις και άλλες διατάξεις»

του Δημήτρη Πατέλη*
Αυτή είναι η ουσία του σχεδίου νόμου «Δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις και άλλες διατάξεις» (βλ. εδώ ). Δεν είναι μόνο οι αυταρχικές, αντιδραστικές και τελικά ευνουχιστικές/αποτρεπτικές προβλέψεις &
απαγορεύσεις που αφορούν τους όρους και τα όρια των λαϊκών συναθροίσεων, συγκεντρώσεων, διαδηλώσεων και λοιπών κινητοποιήσεων του εργατικού και ευρύτερα του λαϊκού κινήματος.

Προβλέψεις που παραπέμπουν ευθέως στις παραδόσεις και στη νοοτροπία της χούντας. Άλλωστε, ιδιαίτερα κατά την τελευταία δεκαετία, οι κυβερνήσεις του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης όλων των κομμάτων, μορφωμάτων/αναχωμάτων, υπό την άμεση εποπτεία του ευρωατλαντικού άξονα, αμιλλώνται στην επιβολή αυταρχικών, αντιδημοκρατικών, αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων και νόμων (Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, Προεδρικών Διαταγμάτων, κατά συστηματική παράβαση του Συντάγματος), με την επίκληση «εκτάκτου ανάγκης», δανειακών συμβάσεων και μνημονίων, καθεστώτος αποικίας χρέους και εποπτείας ΕΕ-ΔΝΤ, πανδημίας κ.ο.κ.

Το εν λόγω νομοσχέδιο συνιστά μια ποιοτική τομή, ως πράξη απροκάλυπτου ταξικού αντικομμουνιστικού προληπτικού πολέμου, διά της οποίας επανεισάγεται πρακτικά η ωμή δικτατορική έννοια και προληπτική/κατασταλτική πρακτική του «ιδιώνυμου αδικήματος», τόσο ως προς την συμμετοχή σε μη εγκεκριμένες από το καθεστώς συναθροίσεις, όσο –και κυρίως- ως προς την ιδεολογία από την οποία εμφορούνται οι πολίτες. 

Επανεισάγονται ρητά αδικήματα γνώμης, σκέψης και συνείδησης, με αντίστοιχη θεσμοθέτηση πειθαναγκασμού της επιστήμης και της παιδείας σε αντίστοιχη κατεύθυνση. 

Επιπλέον συγκροτείται το επιτελικό, πολυσυλλεκτικό, στρατηγικό υπερόργανο αυτού του προληπτικού πολέμου για τη διασφάλιση του αποκλειστικού μονοπωλίου της κρατικής βίας του αστικού κράτους και των διακρατικών οργάνων του κεφαλαίου, με ευρύτατο πεδίο δράσης, δικαιοδοσιών και αρμοδιοτήτων, με αντίστοιχη συστράτευση ακαδημαϊκών, επιστημονικών και λοιπών φορέων του δημοσίου και ιδιωτών, σε πλήρη συντονισμό με όργανα του καθεστώτος του κεφαλαίου σε διεθνές επίπεδο (Ε.Ε.-ΝΑΤΟ-ικές δομές κ.λπ.).

Προσδιορίζεται πλέον ρητά και κατηγορηματικά ότι στόχος είναι η «πρόληψη διαφόρων μορφών και εκφάνσεων της βίας, όπως ιδίως η ριζοσπαστικοποίηση και ο βίαιος εξτρεμισμός», δηλ. πρωτίστως το ταξικό ριζοσπαστικό εργατικό επαναστατικό κίνημα, ο κομμουνισμός! 

Η ίδια η επιστήμη, η όποια κριτική σκέψη και η επιστημονική ιδεολογία που αποκαλύπτει την ύπαρξη της ταξικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης τίθεται υπό διωγμό ως «ιδεολογία της βίας», έναντι της οποίας προτάσσεται «η ενίσχυση της ανθεκτικότητας της κοινωνίας απέναντι στις αιτίες που οδηγούν στη βία, την παραβατικότητα και στο έγκλημα»!

Είναι σαφής η γραμμή από την οποία εμφορείται πλέον διεθνώς σε στρατηγικό επίπεδο ο νομοθέτης: η ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησης, της στάσης ζωής και της δράσης ατόμων και ομάδων σε επαναστατική κατεύθυνση, η κομμουνιστική θεωρία και πράξη είναι αυτά που πρωτίστως και κατά κύριο λόγο τίθενται εδώ και χρόνια απ’ τα ιδεολογικά συστατικά στοιχεία της άρχουσας τάξης στην ίδια σειρά με τον εν γένει «ριζοσπαστισμό», με τον φασισμό-ναζισμό, με την τρομοκρατία, με κάθε «κήρυγμα μίσους». 

Η συλλήβδην συμπερίληψη στην απαρίθμηση δήθεν «ομοειδών» πηγών και εκφάνσεων «ιδεολογίας της βίας» και «βίας» («ενδοοικογενειακή και η έμφυλη βία», «ενδοσχολική βία και σχολικός εκφοβισμός», «ρατσιστική βία», εν γένει «παραβατικότητα και έγκλημα») αποσκοπεί στην προπαγανδιστική ψευδογενίκευση σε επίπεδο εξαρτημένων αντανακλαστικών!

Η συλλήβδην παράθεση μορφών και εκδοχών «βίας» εντελώς διαφορετικής βάσης, πηγών και επιπέδων, υποκειμένων, μέσων, τρόπων, κινήτρων και σκοπών, αποσκοπεί στην συγκάλυψη των βαθύτερων αιτίων-πηγών της βίας, στην αποτροπή της ορθολογικής-επιστημονικής διερεύνησης της ουσίας της και ιεράρχησης των μορφών και των εκφάνσεών της. 

Αποσκοπεί στη σύγχυση του κοινού και μέσω αυτής στη συστράτευσή του υπέρ της καθεστωτικής ταξικής προληπτικής βίας, που πλασάρεται ως θεσμική και θεμιτή «αντι-βία», η οποία ασκείται εξ ονόματος της κοινωνίας!

Άλλωστε, και εδώ οι νομοθέτες της άρχουσας τάξης δεν καινοτομούν: ανέκαθεν το καθεστώς του κεφαλαίου σε συνθήκες κρίσης και μαζικών διώξεων, επεδίωκε την νομιμοποίησή του μέσω της χυδαίας και χονδροειδούς προπαγανδιστικής εξίσωσης της επαναστατικής θεωρίας, ιδεολογίας και πράξης με το κοινό ποινικό έγκλημα.

Ανέκαθεν οι κύκλοι του καθεστώτος κατέφευγαν με θράσος και δόλο σε δυσώδη εγχειρήματα ακύρωσης της ηθικοπολιτικής πρωτοπορίας, της αυταπάρνησης, του ανιδιοτελούς συλλογικού αγώνα των επαναστατών, επιχειρώντας να τους ταυτίσουν με τους εκ προοιμίου κατακριτέους και κατάπτυστους στην καθημερινή κοινωνική συνείδηση εκπροσώπους του ιδιοτελούς αποτρόπαιου εγκλήματος, της αντικοινωνικής συμπεριφοράς και κάθε μισανθρωπισμού.

Η ιστορική εμπειρία κατέδειξε ότι η αποτελεσματικότητα τέτοιου τύπου καθεστωτικής ιδεολογικής και «θεσμικής» αθλιότητας έχει ελάχιστη απήχηση, στα πλέον καθυστερημένα και χειραγωγήσιμα στρώματα υποτακτικών και είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. 

Κατά κανόνα, και σε μαζική κλίμακα τα εγχειρήματα αυτά ακυρώνονται με το παράδειγμα της ακλόνητης και ηρωικής ανιδιοτελούς αφοσίωσης-προσήλωσης των επαναστατών στην υπόθεση του αυθεντικού ανθρωπισμού, της εξάλειψης της εγγενούς συστημικής πηγής κάθε μορφής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, που σήμερα δεν γεννούν απλώς την βία, αλλά θέτουν πλέον υπό απειλή την ίδια την επιβίωση, την ύπαρξη της ανθρωπότητας. 

Αυτό έγινε ακόμα και όταν το επαναστατικό κίνημα της χώρας μας ηττήθηκε κατά κράτος από το κράτος-παρακράτος της άρχουσας τάξης και των εκάστοτε εισβολέων-πατρώνων της (συνεργατών αρχικά των κατακτητών του φασιστικού άξονα και στη συνέχεια των Αγγλο-Αμερικανών κ.λπ.), με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες, φυλακισμένους, εξόριστους, βασανισμένους αγωνιστές και αγωνίστριες. 

Οι τότε ηττημένοι επαναστάτες απέβησαν ηθικοπολιτικά νικητές σε ένα τιτάνιο αγώνα αξιοπρέπειας και ανθρωπιάς, που χαράχτηκε στις συνειδήσεις ακόμα και των πολέμιων της επανάστασης. Το επικείμενο νικηφόρο επαναστατικό κίνημα θα σαρώσει όλα τα βορβορώδη εγχειρήματα προληπτικού ταξικού πολέμου στα οποία επιδίδεται αυτό το σάπιο και ανίκανο να προσφέρει ελπίδα στο λαό σύστημα.    

Εδώ γίνεται σαφές και το πραγματικό περιεχόμενο και η στρατευμένη υπηρεσία στο καθεστώς του κεφαλαίου που παρέχει εδώ και δεκαετίες το αθρόα προωθούμενο και αδρά επιδοτούμενο από τους κρατικούς και διακρατικούς θεσμούς του κεφαλαίου ρεύμα της αφηρημένης «αντιβίας», του νεοφιλελεύθερου μεταμοντέρνου δικαιωματισμού, που προβάλλει, διαδίδει και εφαρμόζει ποικιλοτρόπως τα ανορθολογικά δόγματα του δικαιωματισμού περί «κατασκευών ταυτοτήτων» κατά το δοκούν. 

Στο ίδιο αντιεπιστημονικό και ανιστορικό επίπεδο κινούνται και τα ιδεολογήματα από τα οποία εμφορείται ο νομοθέτης του εν λόγω εκτρώματος. Η βία δεν είναι για αυτόν φαινόμενο που απορρέει από την ουσία του κοινωνικοοικονομικού καθεστώτος του κεφαλαίου, αλλά δήθεν ίδιον κάποιων ιδεολογικών προσανατολισμών/ταυτοτήτων, άρα, προϊόν «κατασκευής ταυτοτήτων», το οποίο η «ευνομούμενη πολιτεία» του καθεστώτος οφείλει να καταστείλει έγκαιρα και αποτελεσματικά, οφείλει να το «ανακατασκευάσει» κατά το δοκούν… Θα συνιστά ντροπή και όνειδος ή όποια έμμεση ή άμεση εμπλοκή επιστημονικής διανόησης σε αυτό το ανορθολογικό και αντιεπιστημονικό τερατούργημα.   

Είναι καθήκον κάθε ανθρώπου του κινήματος, κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενου πολίτη και ιδιαίτερα της επιστημονικής και εκπαιδευτικής κοινότητας να πρωτοστατήσει ώστε να ακυρωθεί στην πράξη αυτό το τερατούργημα! Δεν θα περάσει!

*Ο Δημήτρης Πατέλης είναι αναπληρωτή καθηγητή Φιλοσοφίας Πολυτεχνείου Κρήτης, μέλους του Ομίλου Επαναστατικής Θεωρίας και της Διεθνούς σχολής «Η Λογική της Ιστορίας». 

https://www.imerodromos.gr/