Γράφει ο Ανδρέας Τσιλογιάννης
Andreas.tsilogiannis@gmail.com
Η Ελλάδα βρίσκεται στον αστερισμό του 3ου μνημονίου -πρώτου της της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, στην ``αυγή`` της χρήσης του Μηχανισμού Δημοσιονομικής Διόρθωσης, λίγο πριν από την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου και της πλήρους εφαρμογής του 4ουμνημονίου.
Λίγες μέρες πριν από την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου δεν παρατηρείται ``κόφτης`` στις ορέξεις των δανειστών - εταίρων, ούτε φαίνεται πρόθεση από την ελληνική κυβέρνηση για ουσιαστική διαπραγμάτευση υπέρ των μικρομεσαίων και χαμηλών στρωμάτων που επωμίζονται την οικονομική κρίση.
Η κυβέρνηση, μετά από την περιπέτεια που επέβαλε τον ελληνικό λαό, περιπέτεια που γνωστή έγινε ακριβώς ένα χρόνο πριν, με τις συνέπειες να φαίνονται ή θα αρχίσουν να φαίνονται, προσπαθεί με κάθε τρόπο να κλείσει μια μη βιώσιμη συμφωνία η οποία δια μαγείας συνεχώς αναβάλλεται, μέχρι να δούμε τα οριστικά ή μη αποτελέσματα του Eurogroup της 24ης Μαΐου.
Ενός Eurogroup το οποίο αρχικά είχε αναβληθεί, ο ίδιος ο πρωθυπουργός προσπάθησε ανεπιτυχώς να το μετατρέψει σε Σύνοδο Κορυφής ώστε το ελληνικό ζήτημα να συζητηθεί σε επίπεδο Πρωθυπουργών και όχι Υπουργών Οικονομικών.
Την ώρα που το ασφαλιστικό και φορολογικό νομοσχέδιο πέρασε με το σύνολο των ψήφων της κυβερνητικής πλειοψηφίας, στη ζωή μας μπαίνει σιγά σιγά και ο κόφτης, όπως μπήκαν τα spreads, η έξοδος της χώρας από τις αγορές, η είσοδος στο μνημόνιο, οι συγκυβερνήσεις ετερόκλητων σχηματισμών, το νέο μνημόνιο.
Τις επιβαλλόμενες από τους εταίρους, σκληρές, μη βιώσιμες σε μεγάλο βαθμό πολιτικές, καλείται να εφαρμόσει μια κυβέρνηση επί το πλείστων προερχόμενης από την αριστερά.
Στην, για πολλούς, επικίνδυνη και χωρίς όρους παράδοση στις απαιτήσεις των δανειστών, θα περίμενε κάποιος να υπάρξει μια αναγέννηση στο τοπίο της αντιπολίτευσης, αξιωματικής ή μη.
Αντίθετα, βλέπουμε στον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, την επιθυμία της Nέας Δημοκρατίας στη με κάθε τρόπο επιστροφής στην εξουσία, έστω με καινούργιο Πρόεδρο, πάντα όμως με την ίδια πολιτική.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχοντας κερδίσει πρόσφατα τις εσωκομματικές εκλογές, προσπαθεί να διεισδύσει δειλά-δειλά στο κέντρο, ορθώνοντας το σύνθημα της εξόδου της χώρας από τα μνημόνια και την είσοδο στην ανάπτυξη με ακολουθούμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική, φέρνοντας την ελπίδα στον κόσμο, δυσάρεστα αυτή τη φορά, αλλά και χωρίς ευχολόγια κάνοντας την ελπίδα δύσπιστη στο νέο κάλεσμα της δεξιάς παράταξης.
Ο κ. Μητσοτάκης δεν απαντά στο ερώτημα, `` ποιος έφερε την χώρα στα μνημόνια `` και κάτω από ποιες πολιτικές διογκώθηκε το χρέος, αλλά και πιο πρόγραμμα θα εφαρμόσει όταν γίνει πρωθυπουργός, δίνοντας συνάμα συγκεκριμένη απάντηση για τον απαιτούμενο χρόνο εξόδου της χώρας από την κρίση.
Προφανώς η αξιωματική αντιπολίτευση έχει την πολυτέλεια να ψηφίζει πλέον όχι στο ασφαλιστικό και στο πολυνομοσχέδιο, όταν μέχρι τώρα ψήφιζε και εφάρμοζε μνημόνια, ακόμα και αυτό της αριστεράς.
Στον χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της κεντροαριστεράς απαιτείται η ένωση των δυνάμεων που ενδεχομένως θα μπορούσαν υπό προϋποθέσεις να οδηγήσουν τη χώρα έξω από τη κρίση με ένα νέο κοινωνικό - αληθινό αυτή τη φορά - συμβόλαιο.
Αναγκαίο όσο ποτέ μέσα στη μετάλλαξη του πολιτικού σκηνικού η δημιουργία ενός πόλου σοσιαλιστικής κατεύθυνσης με χαρακτηριστικά πατριωτισμού και ευθύνης, έχοντας απάντηση στην κρίση αλλά που να μπορεί συγχρόνως να διαχειριστεί την Ελλάδα των μετά μνημονίων εποχής.
Απαντήσεις με όρους και σχέσεις οι οποίες προέρχονται από τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, της μεταρρυθμιστικής αριστεράς και του κέντρου, απαντήσεις χωρίς εγωισμούς, χωρίς αλλαγή ανούσιων επιστολών που ως αποτέλεσμα έχουν τη μη συμμετοχή σε διαδικασίες ανασύστασης χώρου.
Είναι ευκαιρία η ανασύσταση της κεντροαριστεράς να λειτουργήσει ως απάντηση στη με κάθε τρόπο διατήρηση στην εξουσία της κυβέρνησης, αλλά και να λειτουργήσει ως ευκαιρία απάντησης στην άνοδο της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη;
Μια ευκαιρία που θα δημιουργήσει συνθήκες μη συνέχισης της πολυδιάσπασης και του πολυκερματισμού των δυνάμεων - οι οποίες απαρτίζουν την κεντροαριστερά- συνθήκες διαίρεσης οι οποίες δεν καθιστούν τις υγιείς δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου ως ρυθμιστικές του πολιτικού παιχνιδιού.
Η συγκεκριμένη κατάσταση ``επιτρέπει`` στην κεντροαριστερά τη διατήρηση και μόνο ορισμένων εδρών στο ελληνικό κοινοβούλιο, τη μη συμμετοχή στις εξελίξεις, στη μη κοινωνική αναφορά, αλλά και τη συνέχιση της ίδιας αρρωστημένης εικόνας που οδηγεί μαθηματικά στη διαίρεση και στην αφαίρεση, χωρίς να έρχεται το επιθυμητό προσθετικό ή πολλαπλασιαστικό πρόσημο.
Περιγράφουμε μια εικόνα, η οποία επιτρέπει στην κυβέρνηση να συζητάει την αλλαγή του εκλογικού νόμου με δικαίωμα ψήφου στα 17 έτη, την ώρα που έχει ψηφίσει το ασφαλιστικό, η είσοδος στον Μηχανισμό Δημοσιονομικής Διόρθωση είναι γεγονός, λίγο πριν από τη ψήφιση του πολυνομοσχεδίου και τον ερχομό του 4ου μνημονίου.
Το πολιτικό μας σύστημα βρίσκεται σε συνθήκες σηψαιμίας, χωρίς ταυτότητα και πυξίδα με τις συνέπειες για τον λαό απρόβλεπτες, οι οποίες έρχονται μέσα από τη συνεχιζόμενη εφαρμογή μη βιώσιμων προγραμμάτων.
Η κοινωνία όχι μόνο δεν μπορεί να αντέξει τις βάρβαρες, μόνιμες μνημονιακές χωρίς ορίζοντα ανάπτυξης πολιτικές, αλλά και δεν έχει απάντηση για την επόμενη των μνημονίων μέρα.
Ώρα να μπει ``κόφτης`` και στο παρωχημένο πολιτικό σύστημα, ώστε η χώρα να προχωρήσει μπροστά. Μπορούμε ;
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου