Άνθρωπος «αδούλευτος» ξύλο απελέκητο

Ζητήσαμε παντού δάνειο αλλά δεν μας έδωσαν...

του Γιάννη Λαζάρου

Στην συνέντευξη που έδωσε στην δημοσιογράφο, Πέννυ Κούτρα, για το Euro2day ο κ. Δραγασάκης ήταν χείμαρρος πιστεύοντας πως προεκλογικά πρέπει να προβάλλει τις προσπάθειες που έκαναν κατά την διακυβέρνηση της χώρας. 

Μίλησε για όλα που συνοψίζονται στα εξής:
"Προσπάθεια «νεκρανάστασης» της αριστερής παρένθεσης, η ιδέα του μεγάλου συνασπισμού. Μέρος ευρύτερου κυβερνητικού προγράμματος θα είναι το μνημόνιο. Εθνική συνεννόηση για το χρέος. Επιτροπή με συνεργασία ΟΟΣΑ για τα κατώτατα τιμήματα ιδιωτικοποιήσεων."

Η δημοσιογράφος τον οδήγησε πολύ ωραία στο να πει πολλά ωραία που αν τα έλεγε ένας φυσιολογικός άνθρωπος θα είχε μετά πρόβλημα με τον αυτοεξευτελισμό του.

Ο μεγαλοϊδεάτης λοιπόν Δραγασάκης μιλώντας για την ιδέα του μεγάλου συνασπισμού που θα δουλεύει για τα συμφέροντα της ΕΕ ομολόγησε το εξής καταπληκτικό: «Κάναμε μια παγκόσμια προσπάθεια για να δούμε αν μπορεί να συγκεντρωθεί ένα κεφάλαιο από τρίτες χώρες, ώστε να αντιμετωπίσουμε τρέχουσες ανάγκες..."

Τι μας είπε με απλά λόγια ο αγωνιστής και μεγαλοϊδεάτης: Απλώσαμε το χέρι παγκοσμίως για ζητιανιά, μέχρι και στις τρίτες χώρες για να την βγάλουμε αλλά δεν πήραμε φράγκο. Έτσι καταλήξαμε πάλι στο μνημόνιο.

Σε ποιο επίπεδο να αντιμετωπίσεις σοβαρά τα λεγόμενα του από καταβολής δημοκρατίας επαγγελματία πολιτικού;

Για ποιο λόγο θα του έδιναν δανεικά τρίτες χώρες; Ο ίδιος ως οικονομολόγος θα μπορούσε να απαντήσει; Μήπως θα τα έπαιρναν ποτέ πίσω; Είχαν κανένα άλλο συμφέρον ας πούμε ανταποδοτικό; Γιατί τέλος πάντων να τον δάνειζαν; Ήξερε πολύ καλά και ο ίδιος πως αυτά είναι σουλάτσα για βόλτα και εντυπώσεις γιατί από σοβαρότητα δεν υπάρχει ίχνος.

Μήπως θα του τα χάριζαν; Ποιος ξέρει κάποιον στον πλανήτη που να χαρίζει χρήμα; Βέβαια ο Δραγασάκης είναι ζυμωμένος τις αλήστου μνήμης εποχές που μοίραζαν χρήμα από επιδοτήσεις και οι Έλληνες νόμιζαν πως τους τα χάριζαν.

 Όταν δεν καταλαβαίνεις ως άτομο αλλά και ως κυβερνήτης πως χωρίς εργασία και τα αποτελέσματα αυτής δουλειά δεν γίνεται τότε κάτι άλλο συμβαίνει.

Ο Δραγασάκης όπως όλοι οι πολιτικοί δεν καταλαβαίνουν πως με δανεικά χώρα και λαός δεν μπορούν να υπάρχουν. Για να το καταλάβει αυτό ο καθένας θα έπρεπε να γνωρίζει προσωπικά τι σημαίνει εργασία και τι σου δίνει ως αποτέλεσμα.

Η "δουλειά¨ του Δραγασάκη είναι η πολιτική που φυσικά δεν είναι δουλειά αλλά αεργία και αργομισθία.

Έτσι λοιπόν ανέξοδα ο Δραγασάκης λέει ό,τι λέει αφού και την επανεκλογή του έχει στο τσεπάκι ως απόλυτο όργανο αυτών που θέλουν να μην λείπει από το Ελληνικό κοινοβούλιο εδώ και πολλά χρόνια, πόσο μάλλον τώρα που ξεχείλισε και ο μεγαλοϊδεατιμός του παλεύοντας για την ιδέα του μεγάλου συνασπισμού που εντελώς τυχαία είναι ίδια με της Μέρκελ, του Γιούνγκερ, του Σούλτς και των άλλων καλών παιδιών της ΕΕ.

Στον τοίχο