ΝΕΟΤΑΞΙΤΙΚΕΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ "ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ" ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΤΖΙΧΑΝΤ

Ας γίνει επιτέλους αντιληπτό, ότι ο εφιάλτης της τζιχάντ δεν αντιμετωπίζεται με ανεξέλεγκτα ή κεκαλυμμένα «αντιρατσιστικά» παραληρήματα, αλλά με δράσεις στοχευμένες που επείγει να αναληφθούν στα πλαίσια ενός συνολικότερου σχεδίου συνολικότερης αξιακής και πολιτισμικής υπεράσπισης των κεκτημένων ολόκληρης της Ευρώπης...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Οι αμπελοφιλοσοφίες και ο νεοταξίτικος δήθεν «ουμανισμός» απέβησαν αδιέξοδοι. Δοκιμάστηκαν και απέτυχαν παταγωδώς, μαζί με την πολυδιαφημιμένη αθλιότητα του πολυπολιτισμικού "μεγαλείου" και πλέον ήρθε η ώρα για τολμηρές αποφάσεις. Παρ όλα αυτά...

Δειλά αλλά απόλυτα μεθοδευμένα αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους "αναλύσεις" που επιχειρούν να αμβλύνουν τις εντυπώσεις και πάντως να ευνουχίσουν το κοινωνικό αισθητήριο για τις πιθανολογούμενες προεκτάσεις που εν δυνάμει μπορούν να προσλάβουν οι επιθέσεις μίσους στη Γαλλία, αλλά ωστόσο όλοι συμφωνούμε πως αποτελούν μονάχα την αρχή ενός μεγάλου κακού που έρχεται αποφασισμένο να συγκλονίσει τους πάντες.

Μια τέτοια προσέγγιση των γεγονότων, επιχειρείται από τον  Thierry Meyssan, η οποία συνίσταται στην εξής «διαπίστωση»:

Για τους τζιχαντιστές – λέει - το πρώτο καθήκον είναι να καταστρέψουν τα αντικείμενα που σύμφωνα με την κρίση τους προσβάλλουν τον Θεό κι ύστερα να τιμωρήσουν «τους εχθρούς του Θεού»…

Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την προσέγγιση, το δολοφονικό χτύπημα στο Παρίσι... 

αποστασιοποιείται τρόπον τινά από τη τζιχαντιστική ιδεολογία και αντίληψη, και εμπίπτει σε μια "διαφορετική στρατηγική" στόχος της οποίας είναι μια ιδιότυπη δρομολόγηση προϋποθέσεων για ξέσπασμα εμφυλίου.

Λέει λοιπόν χαρακτηριστικά ο Thierry Meyssan: «Ως εκ τούτου, αντί να θεωρήσουμε αυτή την εξαιρετικά δολοφονική επίθεση ως Ισλαμιστική εκδίκηση κατά της εφημερίδας που δημοσίευσε τα σκίτσα του Μωάμεθ και πολλαπλασίασε έτσι τα αντι-μουσουλμανικά πρωτοσέλιδα , θα ήταν πιο λογικό να θεωρηθεί ότι είναι το πρώτο επεισόδιο μιας διαδικασίας που στοχεύει να δημιουργήσει έναν εμφύλιο πόλεμο».

Πρόκειται για μια προσέγγιση κατάφωρα λαθεμένη όσο και αποπροσανατολιστική, και ως προς τα δεδομένα της παραδοχής της αλλά και ως προς την ταυτοποίηση της ίδιας της ουσίας του προβλήματος.

Συνιστά ταυτόχρονα μια ύπουλη πρακτική, μέσα από την οποία επιχειρείται ένας έμμεσος καθαγιασμός και απενοχοποίηση, της άθλιας στάσης που κράτησε η Γαλλία, και συνολικά προσφέροντας υλική στήριξη στους τζιχαντιστές δολοφόνους στις ζώνες φωτιάς του πλανήτη, αλλά και πιο ιδιαίτερα σε κρίσεις όπως στη Λιβύη αλλά και αλλού.

Είναι περιττό βεβαίως να τονίσουμε πως η διάθεση και η ικανότητα των μηχανισμών αλλ΄και των μυστικών υπηρεσιών να αξιοποιούν τέτοια γεγονότα με τρόπο που να νομιμοποιούν και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς αλλά και την ανάληψη πρωτοβουλιών που στρέφονται ευθέως ενάντια στο μαζικό κίνημα, όχι μονάχα δεν τροποποιεί την ταυτότητα των πρωταγωνιστών, αλλά αντίθετα ξασφαλίζεται ακριβώς επειδή αυτή η ταυτότητα είναι σαφής, εντελώς συγκεριμένη, και από κάθε άποψη αδιαμφισβήτητη.

• Πρώτον: ο Thierry Meyssan, μιλώντας για εμφύλιο, εμφανίζει εν πολλοίς ως δεδομένο, πως η σύγκρουση και οι πιθανολογούμενες αντιπαραθέσεις μεταξύ μουσουλμάνων και μη μουσουλμάνων Γάλλων, συνιστούν μια αντιπαράθεση στα πλαίσια "ενός και του αυτού έθνους", με διαφορές που δε μπορούν να διευθετηθούν.

Η αλήθεια όμως είναι εντελώς διαφορετική ως προς την ουσία της…

Η εύκολη «γαλλοποίηση» ισλαμιστών που κατέφυγαν στη Γαλλία, είτε ως μεταναστευτικά τμήματα από τις πρώην αποικίες της, είτε ως λαθρομετανάστες εισβολείς, δε συνιστά με κανέναν τρόπο και ουσιαστική ομοεθνοποίηση με τον αμιγή Γαλλικό πληθυσμό, αλλά τον πιοεπικίνδυνο βιασμό της έννοιας του "έθνους".

Η προβολή λοιπόν αυτής της αντίληψης ως πραγματικότητα που θα πρέπει να γίνει αποδεκτή, συνιστά ένα πισώπλατο χτύπημα και μια δόλια προσπάθεια επανανομιμοποίησης του νεοταξίτικου ιδεολογήματος των «ανοικτών κοινωνιών» που ήδη ενοχοποιείται ανεπιστρεπτί, στις συνειδήσεις των λαών της Ευρώπης.

• Δεύτερον: Η δολοφονική δράση των ισλαμιστών στο Παρίσι, ήταν αποτέλεσμα της ιδεολογίας του μίσους η οποία κατευθύνει τη δράση των «μοναχικών λύκων» που μαγεύονται από την τζιχάντ, και ως εκ τούτου, δεν εμπίπτει κατ ανάγκη σε μια στρατηγική μεθοδολογικά επεξεργασμένη.

Οι θεωρητικοί, πνευματικοί, πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες της τζιχάντ, όχι μόνο δεν πρόκειται να αποκηρύξουν ποτέ τη δράση των «μοναχικών λύκων» επειδή ενδεχομένως του χαλά τη μανέστρα της θρησκόληπτης στρατηγικής, αλλά θα τους αξιοποιούν – χρησιμοποιούν εκτεταμένα και σε κάθε περίπτωση για χτυπήματα μίσους όπου Γης, και θα σπεύδουν να υιοθετήσουν πάραυτα την πατρότητα αυτών των χτυπημάτων.

Επομένως… Αυτό που έχει σημασία για όλους εμάς να συνειδητοποιήσουμε είναι:

• Η Ευρώπη ως γεωπολιτικά γειτνιάζουσα με το σκληρό πυρήνα των χωρών που κυριαρχεί ο ακραίος ισλαμισμός, έχοντας και το επιπρόσθετο επιβαρυντικό στοιχείο να πρωταγωνιστεί και ή ίδια στις δολοφονικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ενεντίον του Αραβικού κόσμου που θα μπορούσε να είναι εν δυνάμει ο φυσικός της σύμμαχος, αυτή τη στιγμή δέχεται έναν ιερό πόλεμο. Η τζιχάντ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και η Ευρώπη αποτελεί την κυρίαρχη γεωπολιτική στόχευσή της. Το τραγικό είναι πως οι ευρωπαϊκές ηγεσίες με τις επιλογές τους, ενδυνάμωσαν και στήριξαν σε παρελθόντα χρόνο, ότι πιο επικίνδυνο και ακραίο μπορούσε να "γεννήσει" το ισλάμ.

• Αυτός ο πόλεμος είναι ταυτόχρονα και πολιτισμικός, και αυτό όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουν τόσο οι λαοί όσο και οι πολιτικές ηγεσίες, τόσο πιο εύκολα θα αντιμετωπιστούν οι επερχόμενες δυσάρεστες εκπλήξεις.

• Αυτός ο πόλεμος, θα διεξάγεται και χορογραφημένα από τα πολιτικοστρατιωτικά επιτελεία των φανατικών ισλαμιστών, αλλά και αιφνιδιαστικά από τους θρησκόληπτους «μοναχικούς λύκους» που θα εμπνέονται πλέον στη βάση του ντόμινο από τα «κατορθώματα» των «συντρόφων» τους, αλλά και από την αγάπη τους για το θάνατο, και αυτό είναι η χειρότερη παράμετρος που καθιστά άκρως  επικίνδυνη τη τζιχάντ.

• Εργαλεία αυτού του κηρυγμένου ήδη πολέμου, είναι πρωτίστως τα απόνερα της λαθρομεταναστευτικής εισβολής, μπροστά στην οποία έχουν χρέος πλέον να μην παραμείνουν απαθείς οι λαοί και οι κυβερνήσεις της Ευρώπης. Η ψευτοδημοκρατική "κουλτούρα" ορισμένων - που μασκαεύονται σε δημοκράτες προκειμένου να ανστερνίζονται άκριτα τις πλέον εφιαλτικές νεοταξίτικες επιλογές και ιδεολογήματα - μπορεί να τους εμποδίζει να αντικρύσουν κατάματα αυτή την αλήθεια, αλλά δυστυχώς για όλους μας, η αλήθεια υπάρχει ανεξάρτητα από τη βούλησή μας να τη διακρίνουμε.

Ας γίνει λοιπόν αντιληπτό, ότι ο εφιάλτης της τζιχάντ δεν αντιμετωπίζεται με ανεξέλεγκτα ή κεκαλυμμένα «αντιρατσιστικά» παραληρήματα, αλλά με δράσεις στοχευμένες που επείγει να αναληφθούν στα πλαίσια ενός συνολικότερου σχεδίου συνολικότερης αξιακής και πολιτισμικής υπεράσπισης των κεκτημένων ολόκληρης της Ευρώπης.

Οι αμπελοφιλοσοφίες και ο νεοταξίτικος δήθεν «ουμανισμός» απέβησαν αδιέξοδοι. Είναι η ώρα πια για τολμηρές αποφάσεις.

«ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ»